Een goede vriend port mij al lang aan om even bij Ballywood te gaan proeven. Voorproeven dus eigenlijk. Het is een in het Antwerpse vermaard Indisch-Pakistaans restaurant dat een tijdje geleden naar de Dageraadplaats verhuisde en vooral de klemtoon lijkt te leggen op take away. Een eerste kennismaking op Antwerpen Proeft werkt katalyserend: bij de eerste gelegenheid draai ik af richting Zurenborg.
Wanneer ik er op een middag binnenwandel, tel ik een 40tal stoelen en mezelf als enige gast. Vanzelfsprekend mag ik mijn tafeltje kiezen. Een jongeheer ontvangt mij in het Engels, ondertussen loopt een vrouw (misschien zijn moeder) onophoudelijk van binnen naar buiten en omgekeerd. Alsof ze op iets aan het wachten is.
Ik duik in de kaart die met foto’s en een uitgebreide uitleg per gerecht wegwijs maakt in de Indisch-Pakistaanse keuken. Zelf hou ik nogal van tikka massala en doorgaans combineer ik dat met kip(filet). Maar ik besluit om eens zot te doen en een andere keuze te maken: doe mij maar de kip korma (€ 8,50), op de kaart als volgt omschreven…
“Ontvelde kip, enkele minuten aangebakken en daarna gestoofd in massala (curry saus). De massala is bereid van uien, gember, tomaten en knoflook vermengd met kruiden en pepers. Net voor het serveren warmen we het geheel extra op met room, versnipperde gember en voegen we verse koriander en peterselie toe.
Salade en vers gemaakte munt chutney inbegrepen (we maken gebruik van ons eigen recept voor de munt chutney: yoghurt, munt, cilantro, komkommer en pikante pepers.”
Daarbij vraag ik nog biryanirijst (€ 2), want dat moet apart besteld worden bij dit gerecht.
Lees verder →
Een boek van Siri Hustvedt
Ik had behoefte aan een leesopsteker na mijn eerder aanslepende en niet zo positieve ervaring met La Superba. Het probleem met boeken is dat je dat nooit écht kunt weten op voorhand: de naam van de auteur, de flaptekst, de meningen van medelezers zijn niet meer dan indicaties. Want lezen blijft iets hyperpersoonlijks. Over smaken en kleuren valt niet te twisten, dat geldt evenzeer voor boeken wat mij betreft.
Lees verder →
Een boek van Ilja Leonard Pfeijffer
Altijd wat lastig om dat over een gegeven paard te zeggen (waarvoor uiteraard mijn welgemeende dank Lies & Belle), maar wat was het spartelen met dit schrijfsel van Ilja Leonard Pfeijffer… Nochtans kreeg deze heer voor La Superba de Libris Literatuur Prijs 2014. Mij kon hij niet overtuigen.
Lees verder →
Nooit gedacht dat een foodie dat ooit zou zeggen, maar laat mij meteen beginnen met de conclusie ‘De markt van de foodfestivals is verzadigd!’. Er waren al initiatieven als Culinaria, Gent Smaakt!, Krachtvoer en daar zijn nu nog alle food truck feestjes – denk Barrio Cantina, KERK FOOD FESTIVAL, Food Farm Fiësta – bijgekomen. Ik kan de Flemish Foodies alleen maar gelijk geven dat ze geen tweede editie van hun Flemish Food Fest georganiseerd hebben. En toch was ik de voorbije acht edities nog niet op Antwerpen Proeft geraakt en daar brengen we in 2015 verandering in…
Antwerpen Proeft trekt al jaren de gastronomische kaart. Dat betekent dat ze minstens met een paar sterrenzaken uitpakken en ook dit jaar is dat met onder andere ’t Zilte en L’Epicérie du Cirque niet anders. En toch maken ook de food trucks stilletjes hun intrede aan de Waagnatie op ’t Eilandje.
We kiezen een vrijdag brugdag uit voor onze passage en zijn wat verwonderd dat de deuren die dag pas om 17u00 open gaan. Dat betekent op voorhand al even terrassen bij Bar Chine, mij hoor je niet klagen. Met een fietsje van Vélo geraak ik tot aan de andere kant van ’t stad. We trotseren de wachtrijen voor de toegangstickets (€ 7,5 dagpas per persoon) en de bonnen en starten met een mini-Duvel als welkomstdrink.
En dan beginnen we aan waarvoor we in hoofdzaak gekomen zijn: PROEVEN!
Huisgelakte pekingeend, hoisinsaus, verrijkt met pinda en miso; komkommer, chili, lente-ui, gestoomd flensje | door Cuichine Lees verder →
Velen zullen het wellicht niet geloven en toch: ik kwam nog nooit bij Gwenola, noch in de Donkersteeg, noch in de Volderstraat / Bennesteeg. Maar een kennismaking dient zich aan. Als onderdeel van een (rustig) dagje uit met een (zwangere) vriendin lijkt mij dat de ideale lunch: she loves pancakes.
We gaan binnen langs de Bennesteeg en kiezen een tafeltje aan die kant uit. Dit Bretoense pannenkoekenhuis ziet er uit alsof het de laatste vijftig jaar quasi niet veranderd is, hetzelfde geldt voor het gros van de dametjes die er werken – behalve hun haarkleur dan. Authentieker kan wellicht niet!
Lees verder →
