De zomer zonder mannen

Een boek van Siri Hustvedt

Ik had behoefte aan een leesopsteker na mijn eerder aanslepende en niet zo positieve ervaring met La Superba. Het probleem met boeken is dat je dat nooit écht kunt weten op voorhand: de naam van de auteur, de flaptekst, de meningen van medelezers zijn niet meer dan indicaties. Want lezen blijft iets hyperpersoonlijks. Over smaken en kleuren valt niet te twisten, dat geldt evenzeer voor boeken wat mij betreft.

1001004010981531

Gelukkig doet Siri Hustvedt – mevrouw Paul Auster trouwens – waar ik nood aan had: beklijven vanaf de eerste pagina en mij dus ‘De zomer zonder mannen’ in een kleine week laten uitlezen. Het waren slechts 222 pagina’s van een eerder klein formaat, en toch.

Siri vertelt over Mia, een New Yorkse dichteres en docente die na dertig jaar huwelijk verlaten wordt door haar Boris voor een jonge Française die ze ‘de Pauze’ doopt. Na een psychose besluit ze om de zomer door te brengen in haar hometown Bonden, waar haar moeder in een rusthuis verblijft en ze poëzieles zal geven aan enkele tieners.

Daarnaast is er Niemand, een anonieme persoon die haar eerst verwijten stuurt en waarna ze in een volgend stadium begint te converseren. De identiteit van Niemand blijft een raadsel. De echte naam van ‘de Pauze’ overigens ook.

Het valt op dat Mia tijdens haar zomer in Bonden intens contact heeft met enerzijds een groep stokoude vrouwen (haar moeder en diens vriendinnen), een groep pubermeisjes (uit de poëzieles) en de buren van haar tijdelijke woonst (een jonge mama en haar twee kleine kinderen). Verschillende generaties, verschillende gebeurtenissen die allemaal op het leven van die generaties wegen. Mia’s opmerkingsgave treft me.

Ik weet niet of ik het zou kunnen. Even terug in Westrozebeke gaan wonen. Misschien is het die – en ook de enige – eigenlijk onbestaande parallel met mijn eigen leven die mij aantrekt in dit verhaal van Siri Hustvedt. Benieuwd naar meer van deze dame!

‘De zomer zonder mannen’ holderdebol.comder kopen?