Weekend(esk)je Spa – deel 1

Over het hotel, de lunch en het diner.

Een weekendje Spa, herbronnen aan de oorsprong van het zuiverende water.
Dat lijkt ons wel wat… Weekendesk biedt een mogelijkheid. Nachtje hotel, driegangendiner en dagje thermen. Deal!

Screen Shot 2012-12-26 at 13.06.59

De rit Gent – Spa vraagt ons net iets meer dan twee uur. Eerst rijden we voorbij het Radisson Blu Balmoral Hotel in Spa, maar deze gewaarschuwde vrouw navigeert verder tot aan het Radisson Blu Palace Hotel in het centrum. Na een akkefietje bij het inchecken installeren we ons in onze Standard Room. Voldoende ruim, ligbad en zo’n heerlijk hotelbed met dito matras en te veel hoofdkussens. Het regent, pijpenstelen, cats and dogs, you name it. Dus dalen we terug af naar de bar voor een late lunch. ‘Un véritable club sandwich avec frites’ (€ 17 – prijzig dus) en een wrap met gelakt varken (€ 14,50) graag. Dat laatste blijkt niet meer voorradig, dus switcht mijn meneer met plezier naar een carpaccio van rund. Ik drink cola light, hij een blonde Grimbergen van het vat (€ 5,75). Een potje wasabinootjes en een potje olijven later verschijnen onze borden. We hoopten al dat er wat waar zou zijn voor het geld en dat blijkt absoluut het geval. Mijn club sandwich met kip, bacon, ei, sla en tomaat konden we eigenlijk gerust delen. De grove frieten smakelijk spectaculair goed! Ook de carpaccio begeleid door rucola, parmezaan, pijnboompitten en rauwe champignons bevalt – al roept vlees in perfecte rondjes wel wat vragen op.

yummie club sandwich

Na een middagdutje met een spannend boek en veldrijden op televisie met een tumultueuze aankomst (helaas gemist wegens ingedommeld) verkennen we Spa te voet en met paraplu. We lopen langs het casino en door de winkelstraten van het kleine stadje. Het meest markante op onze wandeling is de ‘pétanque spadoise’. In een eerder vervallen gebouw aan het uiteinde van een overdekte gaanderij treffen we indoor-pétanque-banen aan. Met bijzonder veel enthousiastelingen. Helaas voelde ik mij te veel indringer én toerist om een foto te nemen… Terug aangekomen in het hotel laat ik mij verder inpalmen door Nicci French en probeert mijn wederhelft alvast de welnessfaciliteiten van het hotel uit. Ik wacht geduldig tot de overtreffende thermen de volgende dag.

Tegen 19u30 tekenen we present in de brasserie ‘Les Saisons de Spa’ van het hotel voor het avondmaal. Het arrangement omvat een driegangenmenu en per gang kunnen we telkens kiezen uit drie opties. Als voorgerecht pikken we allebei de tiger prawns met rode curry en Chinese groentenmengeling. Ik ga verder met zeebrasem, geplette aardappel, spinazie en rodewijnsaus. Hij opteert voor de ragout van hinde, fruit uit de Hoge Venen en kroketten. Dessertgewijs rond ik af met een carpaccio van ananas, muntsiroop en amandelijs. Hij prefereert de moelleux van chocolade met speculoosijs.

spa menu

Een degelijk menu, dat vlot geserveerd wordt. Helaas staan de tafeltjes voor 2 personen wel erg dicht bij elkaar, waardoor ik dichter bij mijn onbekende buurvrouw dan bij mijn geliefde aan de overkant zit. Als wijn kiezen we voor een Italiaanse witte met de naam Centine (€ 26) en een glas rode huiswijn voor hem tijdens het hoofdgerecht. Beide wijnen zijn correct. Uiteraard bestellen we ook een Spa variatie: eens geen rood of blauw voor de verandering, maar de groene licht sprankelende Marie-Henriette.

Voldaan kijken we uit om de volgende dag met die indrukwekkende kabelbaan rechstreeks vanuit het hotel naar de thermen op te stijgen – meer hierover in deel 2.

•••

I also Storified this weekend.
http://storify.com/elidesc/weekend-desk-je-spa

Mijn top 10 Instagram pics van 2012

Geïnspireerd door een bevriende blogpost over de top 10 Instagram shots van 2012 ververste ik tevens mijn Statigram stats. Even kijken welke foto’s de Instagram volgers het leukst vinden… Ik gokte op eten (tevens tot grote ergernis van sommigen) en tekeningen. En Amedee (naar aanleiding van een ‘Q-music back to the nineties’ moment terug even uit de kast gehaald).

Het werden de volgende. Minder eten en meer huis dus dan gedacht.
Amedee viel net buiten de top 10… :)

Screen Shot 2012-12-26 at 11.36.13

Mijn ‘Scandi krimi’ top 7

Scandinavische series zijn hot. En ik doe gezellig mee in dat warm wezen.
Maar wat zijn nu eigenlijk mijn favoriete reeksen?

  1. Borgen
    Ondertussen reeks 1 en 2 gezien. Beiden even sterk. Zotjes hoe politiek tevens een thriller kan zijn, of hebben ze dat idee gehaald van journalisten die al te vaak over een ‘politieke thriller’ berichten? Brigitte Nyborg wordt de Deense premier. Een vrouw, en dat betekent meteen ook aandacht voor de work-life-balance.
  2. The Killing
    Blown away na de kennismaking met rechercheur Sarah Lund in het eerste seizoen. Nummer 2 laat het ietwat afweten, maar 3 pikt die strakke draad terug op.
  3. The Bridge
    Op de brug tussen Zweden en Denemarken wordt een lichaam gevonden. De Zweedse Saga Noren en de Deen Martin Rohde worden belast met het politieonderzoek. Saga krijgt van mijn het label ‘prettig gestoord’. Valt het op dat in mijn top 3 telkens vrouwen de hoofdrol spelen?
  4. Varg Veum
    He’s cute, he’s wild, he’s Varg Veum. Geen politieman, maar een soortement privédetective. Soms doet hij vooraleer hij denkt. Met behoorlijk wat geweld tot gevolg. Maar we vergeven hem dat met graagte. Afleveringen zijn eerder films van anderhalf uur, al eens de moeite om je voor achter het televisiescherm te nestelen.
  5. Wallander
    Kurt Wallander gaat al een eindje mee en ontsproot als personage aan de geest van schrijver Henning Mankell. Net zoals bij Varg Veum – en ook het Britse Midsomer Murders – eerder XL-afleveringen of films. Ik deel Kurts zwak voor klassieke muziek.
  6. Those Who Kill
    Rechercheur Katrine Ries Jensen krijgt bij haar dossiers hulp van psycholoog Thomas Schaeffer. Het duurde even vooraleer ik Those Who Kill kon appreciëren, maar uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan voor deze aaneenschakeling van dubbelafleveringen. Een tweede seizoen komt er echter niet.
  7. Millennium
    De boeken heb ik niet gelezen. De miniserie / films daarentegen wel gezien. Een behoorlijk harde reeks rond het personage van Lisbeth Salander.

Met dank tevens aan Canvas om zoveel van die reeksen te programmeren.

En dan wil ik toch nog even 2 pareltjes van films vermelden.

Meer noordse suggesties zijn uiteraard welgemeend welkom…
Takk!

Blauwe maandag

Een boek van Nicci French

Toen ik van mijn vader ‘Dinsdag is voorbij’ van Nicci French cadeau kreeg, merkte ik dat de man uit de boekwinkel hem eigenlijk een tweede deel van een Frieda Klein reeks aanpraat had. Niet echt netjes. Soit. Voor mij meteen een reden om het eerste boek uit wat een 8-luik schijnt te worden aan te kopen. Wanneer ik via bol.com ‘Blauwe maandag’ bestel, merk ik de volgende dag echter dat ik mij vergiste qua vorm. Uit de verpakking haal ik een dwarsligger, de gelegenheid om dat handzame formaat eens uit te testen. Tijdens mijn verblijf in (de thermen van) Spa beklaag ik het mij absoluut niet dat deze meeslepende bibberroman (bij deze tevens mijn excuses voor het flauwe neologisme) in de zak van mijn badjas past…

blauwe maandag

Nicci French staat in mijn hoofd synoniem voor verslavende thrillers met een literaire insteek en een superstrakke plot. Onlangs liet ik mij nog 2 dagen lang inpalmen door De bewoonde wereld. Met ‘Blauwe maandag’ ben ik eenzelfde lot beschoren.

Ik maak kennis met Frieda Klein, een psychoanalyticus die mij in eerste instantie aan Thomas Schaeffer uit Those Who Kill doet denken. Hij rolt als een psycholoog quasi toevallig in de politieonderzoeken die rechercheur Katrine Ries Jensen voert. Zo vergaat het Frieda ook in de zaak rond een vermiste jongen. Het auteurskoppel slaagt er in mij zonder ironie ‘Toeme! Echt! Dat had ik nu niet zien aankomen!’ te laten prevelen.

En ik ben meteen in het vervolg ‘Dinsdag is voorbij’ begonnen…

‘Blauwe maandag’ holderdebol.comder kopen?

 

Last-minute restjeslasagne

Op een zondagavond om 20u30 thuiskomen van een weekendje Spa en zin hebben in iets home cooked. Dat is even krampachtig nadenken terwijl meneer de valies uitledigt en mij van rode wijn voorziet. Ready. Steady. Cook!

Het wordt een lasagne, met restjes.

photo (38)


Ingrediënten

1 ajuin
1 teentje look
2 verse tomaten
1 blik tomatenblokjes
1 blikje ansjovis
2 el kappertjes
4 sneetjes gerookte ham
boter
bloem
0,5 l melk
parmezaan
20 kerstomaatjes
4 lenteuitjes
olijfolie
balsamico-azijn
rode wijn
peper en zout
oregano
marjolein
cayennepeper
nootmuskaat

Toch een behoorlijk lang lijstje voor een last-minute restjesgerecht…
Maar ik ben ervan overtuigd dat je de meeste dingen standaard in huis hebt!

Bereidingswijze

  • Stoof een ajuin en een teentje look aan in olijfolie. Voeg de gesneden verse tomaten en het blik tomatenblokjes toe. Alsook eens scheut rode wijn, peper, zout, oregano, marjolein en cayennepeper. Laat 20 minuten sudderen.
  • Maak béchamelsaus.
  • Stoof de kerstomaatjes aan in olijfolie. Voeg na 5 minuten de gesneden lenteuitjes toe en overgiet met balsamico-azijn.
  • Stel de lasagne samen uit de volgende lagen, van onder naar boven.
    • Tomatensaus, gemengd met de fijngesneden ansjovis en de kappertjes.
    • Lasagnevellen.
    • Béchamelsaus bestrooid met parmezaanse kaas.
    • Sneetjes gerookte ham.
    • Lasagnevellen.
    • Beetje tomatensaus met daarop de kerstomaatjes.
    • Lasagnevellen.
    • Béchamelsaus bestrooid met parmezaanse kaas.
  • Zet voor 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180° C.
  • Serveer met wat sla.