Melting pot

Een boek van Guido Everaert en Karin De Bruyn

De man met de scherpe pen en de vrouw met de scherpe blik – ook wel Guido Everaert en Karin De Bruyn – maakten samen een boek. Dat kan alleen maar een boeiend eindproduct opleveren, denk ik dan. Voor Guido is het zijn tweede (na een debuut over Storytelling), voor Karin (vermoed ik) het eerste – al werkt zij wel bij een uitgeverij en is de stiel der boeken maken haar dus niet vreemd. Tijdens de Boekenbeurs koop ik hun gezamenlijk project al op de stand van Luster, maar dat houdt mij niet tegen om een paar weken later toch nog naar de Melting pot boekvoorstelling bij Mama Matrea te gaan. Bedankt trouwens voor de uitnodiging, beiden!

melting-pot-de-wereld-kookt-in-belgie-guido-everaert-boek-cover-9789460581489

Lees verder

Eete Dooze by J.E.F.

Lang twijfel ik niet als Jason Blanckaert van één van mijn favoriete Gentse restaurants J.E.F. vraagt of ik hun nieuwe afhaalconcept wil testen: de hilarisch gedoopte Eete Dooze – niet-West-Vlamingen polsen maar eens bij wel-West-Vlamingen naar die hilariteit. Op zo’n moment zeg je niet: “Uhu!” of “Ja!”, je roept “JAAAAAAAAAAH!”… Ik pik de doos op in het restaurant en krijg nog een J.E.F.-made droge worst voor onderweg.

Het eerste wat opvalt, is de verpakking: een kartonkleurige taartdoos met het funky Eete Dooze logo en enkele stickers met humor. Helemaal af dus, nu de inhoud nog.

2015-09-18 17.11.43 2015-09-18 17.11.31 2015-09-18 17.11.33

Daarna volgt het fijnste moment: het openen van de doos en de unboxing. Geloof me, dit voelt bijna beter dan als klein kind de ochtend van Sinterklaas de trap afdalen.

2015-09-18 17.14.09

Ik heb geprobeerd om de inhoud artistiek verantwoord te fotograferen, helaas ben ik daar niet in geslaagd. En waarom eigenlijk moeite doen als Piet De Kersgieter dat al op professionele wijze gedaan heeft voor de Eete Dooze website?

EETEDOOZE_BOX-4_1500px

In een aparte omslag zit de handleiding: de verschillende gangen zijn gemarkeerd met rode, groene of gele bolletjes en bijna alle ingrediënten mogen in hun vacuümverpakking opgewarmd worden in water van 90°C. Dat moet lukken!

2015-09-18 17.32.03

Het blikje Vedett voor de J.E.F chef vind ik tevens een toffe vondst. Here we go!

2015-09-18 17.34.12

SNACKX

  • gerookte aardappel met crème van pas de rouge kaas
  • geroosterde komkommer met citroen en garnalencrunch
  • kerstomaatjes met sjalot

Veel hoef je hier niet te doen: enkel de aardappelen in water verwarmen, voor de rest de zakjes opknippen en de inhoud op wat schaaltjes dresseren. Hierbij bedenk ik dat ik dat bijlange niet zo goed kan als het keukenteam van J.E.F., al blijft het wel leuk om het zo goed mogelijk te proberen. Vooral de spuitzak met kaascrème vormt een uitdaging.

2015-09-18 18.47.38 2015-09-18 18.47.55 2015-09-18 18.47.58

Al bij de eerste hap van de kerstomaatjes met sjalot zeggen we hetzelfde. WOW! Wat een smaken! Ons instant gevoel valt moeilijk te omschrijven, maar ik doe een poging… Wanneer je in een restaurant zit, dan verwacht je sowieso betere dingen dan wat je zelf kan bereiden. Het eten maakt daar deel uit van een totaalervaring: het interieur, het personeel, de andere gasten. Ineens proef je dezelfde excellente smaken in je eigen huis, geserveerd in je eigen borden, aan je eigen keukentafel. Doordat je uit dat servies normaliter je zelfgefabriceerde kooksels eet, wordt de topkwaliteit van de Eete Dooze nogmaals onderstreept. Misschien denk je ik overdrijf, maar stel jezelf eens de vraag of je ooit gerookte aardappel of garnalencrunch at thuis? Neen? Ik ook in ieder geval niet.

HOOFDGERECHT

  • BBQ kip
  • wortel met wortelmayo
  • spaghettipompoen met pas de bleu kaas

Terwijl ik de spaghettipompoen in een voorverwarmde oven zet, warm ik de kip en de wortelen opnieuw in warm water op. Ik meng rauwe wortelslierten met de vinaigrette, spuit de wortelmayo op een diep bord om er dan een 3-x-wortel-gerecht van de maken. Bij het schrijven van deze blogpost worstel ik wel wat met de werkwoorden, want ik wil helemaal niet claimen of pretenderen dat ik dit eten ‘maak’. Ik voer enkel uit wat de handleiding van de Eete Dooze mij opdraagt. Alle credits gaan naar het J.E.F. team!

2015-09-18 19.15.11 2015-09-18 19.16.05 2015-09-18 19.18.08

Bij het hoofdgerecht slaag ik er niet in om een mooi ogend bord samen te stellen met de kip, de wortel en de pompoen. Maar wie maalt daar om als de smaken opnieuw zo top zijn? De pompoen heb ik misschien wel wat te kort in de oven gezet, want hij blijft iets té beetgaar en de kaas loopt niet echt. De kip smaakt simpelweg verrukkelijk: je proeft de barbecue meteen, alleen zou ik het vlees een volgende keer snel nog even in een grillpan gooien om er iets minder als een rozig babypoepje uit te zien.

Tijdens het eten stel ik mij de vraag hoe lang het zou duren om deze maaltijd from scratch te bereiden. Dat ik hetzelfde smaakniveau niet zou bereiken staat vast. Verder gok ik dat ik toch minimum twee uur nodig zou hebben om dit menu te maken en nu duurt het per gang maximum tien minuten. Ideaal aan het eind van een drukke werkweek! Los van de bereidingstijd kan ik mij ook wel voorstellen dat deze dozen serieus wat logistiek vergen: al die ingrediënten portioneren, vacuüm trekken, labelen, inpakken, …

DESSERT

  • chocoladetaart met citroencrème, rood fruit & karamelcrunch

Ik haal de citroencrème uit de frigo en de chocoladebodems uit de pralinedoos. Op die manier maak ik wél graag dessert! We eten met kleine hapjes, alsof we het einde van onze Eete Dooze liefst zo lang mogelijk willen uitstellen.

2015-09-18 19.47.23

Ook een Eete Dooze?

Vanaf volgende week kun je op vrijdag tussen 16u00 en 18u00 de doos ophalen bij J.E.F. Thuislevering (€ 7) is ook een optie. Bestelling op voorhand is in beide gevallen vereist. De doos kost € 34 per persoon. Meer dus dan doorsnee take away maaltijden, maar de Eete Dooze speelt zonder zever in een andere league. Dit is dé J.E.F. smaakervaring in de intieme omgeving van je eigen huis…

De “NO FOOD WASTE – Promise” sticker klopt overigens voor de volle 100%! Ik wil nog!

Noord-Spanje en meer | the food

De foodfoto’s zijn gedeeld, de campings opgelijst. Hoog tijd om nog een paar woordjes neer te schrijven over mijn eetervaringen aan de Spaanse en Franse Atlantische kust en dan deze reis bloggewijs af te ronden…

Spaanse restotips

Hoewel het Baskenland naar het schijnt de hoogste concentratie sterren ter wereld herbergt, gingen we tijdens onze reis niet op zoek naar topgastronomie door de ogen van pakweg Michelin of ‘The World’s 50 Best Restaurants‘. We aten absoluut lekker, maar eerder in plekken zonder gesteven tafellakens of weet-ik-veel-hoeveel-gangen. Een paar dagen na onze thuiskomst merkte ik dat Kobe Desramaults ook in de streek rondreisde: Bilbao, Getaria, … Hij schoof echter wel aan tafel bij topchefs en toen dacht ik heel even: ‘Toeme! Misschien toch een gemiste kans voor ons!’. Gewoon heel even.

Deze restaurants – of asadors of perillas of bars – verdienen toch een vermelding. Maar misschien moet ik beginnen over de pinxtos, de Baskische tapas. Eerlijk gezegd ligt deze regionale trots mij minder, zeker de alomtegenwoordige versie met als basis een sneetje stokbrood. Geef mij dan maar de raciones: een kleine voorgerechtportie die niet default vertrekt van een broodbodem.

La Mejillonera in San Sebastián
Onze eerste kennismaking met de Baskische keuken. In deze lokale bar eten we vanzelfsprekend mosselen (groter en vleziger dan onze Zeeuwse), patatas bravas, calamares en pimientos de padrón. We zijn meteen geïntroduceerd in culinair Baskenland en dan ook verkocht! Opvallend is de goot aan de toog waar de locals mosselschelpen en servetten in laten vallen. De volgende dag keren we gewoon terug…

2015-08-16 18.27.52

Camping Sopelana in Sopela (nabij Bilbao)
Je verwacht op een camping niet meteen een uitstekend restaurant. Al vanaf de eerste middag zien wij echter dat de kantine en in het bijzonder hun pollo asado – kip aan ’t spit, een zwak van mijn meneer – erg populair is. We besluiten om gewoon mee te doen, met als gevolg dat we de rest van de dag eigenlijk niets meer kunnen presteren. Lees verder

De Z van Zeeuwse mosselen #GF15

Ieder jaar wil ik minstens één keer tijdens de feesten mosselen eten. Dit keer moeten het sowieso Zeeuwse zijn, om mijn Z te verzilveren. Alles voor het ABC! Als locatie valt Le Petit Botanique dus af, hoewel iemand lovend over hun Belgica mosselen met brood sprak. Vroeger aten we ze vaak à volonte bij ’t Mosselkot in het Patershol. Dit keer landen we na een tip bij De Jacob op de Vrijdagsmarkt.

2015-07-23 20.11.06

Ik moet toegeven dat ze mij ietwat ontgoochelen wegens ’te ver’. Liefst eet ik ze als ze nog een beetje naar de zee proeven. Lekker zilt! Maar de zon schijnt, de wijn smaakt en zo ook het gezelschap.

Verder stoort de kermis tegen de verwachtingen in niet. We glippen nog even het lunapark binnen vooraleer we koers zetten naar Boomtown voor Flip Kowlier…

♦♦♦
Mijn volledige ABC bekijken? Dat doe je hier!

De K van Korean food by MOKJA #GF15

Een tweetal jaar geleden woonde ik de lancering van MOKJA bij in Studiomie. Ae Jin Huys wou en wil ons nog steeds laten kennismaken met de Koreaanse keuken. Want geef toe: dat is toch één van de minder gekende Aziatische keukens.

Doorgaans trekt ze met haar Koreaanse BBQs Gent en omstreken rond. Nu strijkt ze tijdens deze editie van de Gentse Feesten (net zoals vorig jaar trouwens) neer in de Sint-Jacobsnieuwstraat, daar waar vroeger Balls & Glory zat. Ik heb er afgesproken met een collega vooraleer we een stadswandeling met een gids van Gandante rond De (Waalse) Krook site volgen rond onze toekomstige werkplek.

2015-07-21 17.21.19

We starten met een MOKJA cocktail (€ 7) met daarin soju, elderberry, cranberrysirop. Als ik het naar buiten breng, ben ik niet helemaal zeker of er alcohol in deze cocktail zit. Even proeven en later ook googlen brengt raad: soju is de populairste alcoholische drank in Korea. Best wel verfrissend, deze cocktail! En bij wijze van aperitiefhapje eten we er kim (€ 3) bij, dat zijn flinterdunne zeewierblaadjes – oftewel erg gezonde chips.

Van de eetkaart bestellen we de drie gerechten: dakgalbi kimchi slam (€ 8), dwaejibulgogi (€ 8) en mandu (€ 8). Daarnaast zijn er nog kimchi ramyeon (€ 5 – kimchi en paksoi met instantnoedels), maar we denken wel genoeg te zullen hebben met dat trio. We krijgen een letter E – toeval of niet, van Elise? – toegestopt die we moeten afgeven als het eten wordt geserveerd.

2015-07-21 17.53.21-1

Ik proef ook nog het Koreaanse bier genaamd Hite (€ 4).

We beginnen met de middelste hap: de mandu of dumplings. Deze scoren altijd bij mij, zij het dat ik nog een groter zwak heb voor de gestoomde en dus niet gefrituurde exemplaren. Toch smaken deze pakketjes met vlees en groenten, zeker als we ze ook nog eens besprenkelen met sojasaus.

2015-07-21 17.53.27

Vervolgens delen we de onuitspreekbare dwaejibulgogi: een typisch kartonnen take away box met rijst, varkensgehakt, gochujang (een typische chilisaus), sla, perilla (familie van de munt), ui en de alomtegenwoordige kimchi. Een deftig gerechtje dat op ons beider goedkeuring kan rekenen, alleen moet je wel wat moeite doen om het onderste deel met de rijst en het gehakt gelijkmatig op te eten en om te woelen zodat het niet te droog wordt. En mocht dat toch gebeuren, is er nog altijd de sojasaus.

We ronden af met de dakgalbi kimchi slam, wat klinkt dat spectaculair! Het is een gegrild broodje met gemarineerde kip, opnieuw die gochujang, idem dito met de perilla, sla, wortel, gepickelde daikon en kimchi. Nu valt het nog meer op dat die gochujang een tikkeltje pikant is. Hier hou ik wel van…

Over de ganse lijn bevallen de Koreaanse kennismakingen: je eet echte streetfood, zonder het schuldgevoel van fastfood. Go there, go MOKJA!

♦♦♦
Mijn volledige ABC bekijken? Dat doe je hier!