De Superette – de bakkerij en zoveel meer van Kobe Desramaults en Biggie Lemke – is na enkele jaren een gevestigde waarde in Gent. En dat is ook Opinionated About Dining (OAD) niet ontgaan met een 51ste plaats in hun Top 100+ European Gourmet Casual 2017. Ondertussen startten ze samen een tweede bakkerij in Bokrijk, sloot Kobe De Vitrine en opende hij in de oude Belgacomtoren aan de Beestenmarkt een nieuw (tijdelijk) project, zo’n beetje zijn opvolger van In De Wulf: Chambre Séparée. Deze ongetwijfeld memorabele culinaire ervaring van 20 gangen aan een centrale eettoog mogen we binnenkort beleven, maar intussen gingen we al even piepen bij het zomerse broertje van De Superette dat letterlijk in de schaduw van diezelfde Belgacomtoren oppopt: Superette RTT, oftewel pizza’s van hun mobiele oven tussen kleine dennenboompjes die niemand wellicht eerder opmerkte.
No reservations, dat is handig! Wanneer we op een donderdagavond de boomschorsen ondergrond betreden zijn er nog behoorlijk wat tafels vrij. We installeren ons vrij dicht bij de ingang en merken dat ze later op de avond zelfs mensen moeten wegsturen. Gent lijkt de weg snel gevonden te hebben… Instinctief verwachtte ik overwegend een publiek van dertigers (zoals mezelf); de pizza lovers blijken echter van alle leeftijden. Fijn!
Lees verder →
Foodstorms – oftewel het ontdekken van een (h)eerlijke plant-based keuken in een hedendaagse setting – volg ik al een tijdje. De man achter deze verfijnde vegetarische keuken is Gentenaar Kevin Storms die jarenlang bij Avalon kookte. Hij popte al op in De Zuidkant, ergens in Steendam (als ik mij niet vergis) en recent in de Sint-Jacobsnieuwstraat waar vroeger Balls & Glory zat met Foodstorms Layers. Deze pop-up liep gisteren (17/06/2017) af, dus het wordt uitkijken naar zijn volgende project…
Lees verder →
Ik krijg vaak de commentaar dat ik veel (sjiek) uit eten ga… Dat zal statistisch gezien wellicht kloppen, daarbij wil ik toch even de kanttekening maken dat ik minstens even enthousiast kan worden van een perfect pak friet of een eethuisje waar je spotgoedkoop kan eten als van een sterrenmaal. En die laatste beleving onderging ik afgelopen week nogmaals bij Libanese Snack, een doodeenvoudig Libanees restaurant op de hoek van de Rodelijvekensstraat. Bij het voorbijwandelen merken we dat er plaatsen vrij zijn op het terras en die worden door ons meteen bezet – uiteraard na binnen even gecheckt te hebben of ze niet gereserveerd zijn. Mijn vriend en de ons vergezellende vriendin zijn er samen al eerder geweest, voor mij wordt het mijn eerste keer.
De vriendelijke uitbater charmeert en bezorgt ons elk een menukaart die foto’s van het eten bevat. Menukaarten met foto’s: zo fout dat het opnieuw leuk wordt… De deelbare gerechtjes kosten gemiddeld € 6 en we besluiten om er 2 per persoon (dus 6 in totaal, want we zijn met 3) te selecteren. Wegens keuzestress belanden we uiteindelijk op 7 stuks die achteraf gezien meer dan genoeg blijken. Er kunnen trouwens ook hoofdschotels (€ 12 à 16) per persoon besteld worden bij Libanese Snack, dus delen moet je zeker niet als een verplichting zien. De anderen vragen een karaf rode wijn, ik hou het bij Gini en spuitwater.
Laten we meteen overgaan naar wat er allemaal op onze tafel komt te staan… Elke liefhebber van Libanees eten zal nu gegarandeerd watertanden!
Lees verder →
Een boek van Ilse Ceulemans
De subtitel ‘Alles went, behalve slecht management’ spreekt – euhm… – boekdelen. Ik herinner me dat ik onlangs zei tegenwoordig alleen nog fictie te lezen, maar de klinkende titel en veel enthousiasme op Goodreads zetten mij toch aan tot een uitstapje richting de categorie non-fictie. We gaan opnieuw voor een sprintje van een week, want dit populaire boek kan bibliotheek De Krook niet langer dan een week missen.
Lees verder →
Het wordt stilaan een traditie, dat we om de X tijd een culinair / gastronomisch / high-end etentje plannen met Geert en Belle. Eentje die wat afwijkt van onze dagdagelijkse food(ie)paden en ons tevens naar plaatsen brengt waar je minder makkelijk spontaan heen rijdt… Zo stond vorig jaar het afscheid van In De Wulf in Dranouter op de planning, inclusief een overnachting in een dolle Airbnb te Bailleul. Dit jaar doen we Brussel aan, want La Buvette staat al jarenlang op mijn restolijstje. Het initiële plan met fullfledged weekend wordt uiteindelijk een avondje wegens druk-druk-druk en zo.
We spreken om 18u00 af bij Bar Du Matin, een bar helemaal naar onze meug op de kruising van de Alsembergsesteenweg en de Albertlaan. Op het bruisende – ja, dat adjectief komt altijd in me op als ik aan Brussel denk – terras voelen we ons meteen grootstedelijk en dus in onze nopjes. Wel onderga ik enige stress omdat La Buvette nog op mijn voicemail blijkt te staan voor een telefonische bevestiging. Ik ging ervan uit dat alles in orde was na de herinneringsemail zonder verdere instructies, maar krijg ze gelukkig nog aan de lijn waardoor ik alsnog van het aperitief kan genieten.
Tegen 19u30 arriveren we dan als eerste eetgasten iets verder in de Alsembergsesteenweg. We krijgen een tafeltje op de piepkleine benedenverdieping van de voormalige beenhouwerij; de authentieke tegeltjes en de vleeshaken bleven onaangeroerd.
De eerste keuze van de dag bestaat uit zes (€ 49) of negen (€ 64) gangen. Lang wordt er niet getwijfeld: als we naar Brussel komen om te dineren, dan mag het all the way zijn. Alleen die extra gang (€ 10) met kaasjes laten we zo. Ik laaf me met een alcoholvrij Bitburger, best wel een lekker biertje – in de categorie ‘beter dat dan niets’ welteverstaan. De rest besluit om een flesje wit te delen en landen bij een Sloveen waarvan ik geen verdere details onthouden noch genoteerd heb.
Ik hou wel van de no nonsense bij La Buvette: niet te veel tierlantijntjes en amuses, gewoon brood + boter op tafel en van start gaan… 3. 2. 1. Here we go!
Lees verder →
