De verrekijker

Geplaatst op 16/04/2013 door elidesc

Een boek van Kees van Kooten

Tijdens een weekendje Breskens belanden we in De Drvkkerij, een bijzonder fijne boekhandel in Middelburg. Met een paar dagen Londen in het vooruitzicht schaf ik de handige gids ‘100% Londen’ (in het verleden overtuigd door ‘100% Hamburg’). Ik moet bekennen dat “En ontvang hierbij gratis ‘100% Brussel'” als verkoopsargument de uiteindelijke trigger was… Aan de kassa blijkt bovendien dat ik in het kader van de literaire week in Nederland ook nog ‘De verrekijker’ van Kees van Kooten krijg. Drie boekjes voor de prijs van één. Niet mis!

Nooit eerder las ik iets van Kees van Kooten, dus dit verhaal van 95 pagina’s lijkt mij de ideale kennismaking. De auteur snijdt bovendien twee topics aan die mij na aan het hart liggen: WO II (wel nog meer voeling met WO I omwille van thesis) en de evolutie van analoog naar digitaal.

Kees haalt een jeugdsentimentele herinnering op aan een verrekijker, waarover hij in het archief van zijn vader een brief terugvindt. Een kolonel tikt vader van Kooten namelijk op de vingers wegens het niet uitschrijven van een vorderingsbewijs voor deze kijker in 1940. Doorheen het verhaal probeert hij te begrijpen hoe zijn zo aardige en hypercorrecte vader zoiets over het hoofd kon zien. Af en toe slaat hij aan het fantaseren, maar uiteindelijk achterhaalt hij de waarheid wel.

Tussendoor etaleert Kees van Kooten zijn woordkunst, waar ik vanzelfsprekend tonnen respect voor betuig. Dat hij meermaals mijmert over digitaal versus papier (zowel lezen als schrijven), wekt daarenboven mijn interesse. Niet in het minst omdat ik momenteel Digital Media Europe 2013 bijwoon, een conferentie over ‘shifts in the media industry | digital revenue | innovatie’.

En ja, Kees kan mij als lezer krijgen. Ik lees in de toekomst meer van hem!

Liesa Van der Aa

Geplaatst op 15/04/2013 door elidesc

Men had mij gewaarschuwd en het klopt: Liesa Van der Aa is een straffe madam. En met straf bedoel ik hier niet bang om te experimenteren, vol overgave, ongedwongen, doch met een zekere sérieux.

Wat doet ze dan precies? Wel, Liesa zingt, speelt viool en bedient een tiental voetpedalen om zo stukjes muziek of zang op te nemen en daarna terug af te spelen… Verder laat ze zich begeleiden door een 17-koppig gemengd koor (voor het eerst tijdens het door ons bijgewoonde concert in het Concertgebouw Brugge) en enkele – wellicht haar vaste – muzikanten (ondermeer Pieter-Jan De Smet).

Mijn meneer en ik genieten. Als logisch gevolg kopen we haar cd ‘Troops’, laten die signeren en sluiten af met een drankje in de bar van het Concertgebouw. Waarvoor ik nog even een aantal dikke duimen wil opsteken. Wat. Een. Gebouw.

Crème brulée research

Geplaatst op 13/04/2013 door elidesc

Besten,

Sofie Verhalle (@lamazone) en ik vragen ons iets af…

Zo zaten we afgelopen vrijdagmiddag in A Food Affair en bestelde bovengenoemde dame een crème brulée bij wijze van dessert. Of hij warm is, vraag ik. Hoe bedoel je?

Wel, in mijn jeugdherinnering at ik crème brulée op restaurant die door en door warm was – uiteraard eveneens met het door middel van een lepel kapot te kloppen suikerlaagje. Tegenwoordig serveert men crème brulée lauw of koud, enkel wat warmer geworden door die gasbrander. En precies om die reden pas ik heden ten dage voor dit nagerecht.

Of heb ik het verkeerd voor? Neemt mijn geheugen een loopje met de realiteit?

Tell us!

Groet van Elise

Eva Luna

Geplaatst op 11/04/2013 door elidesc

Een boek van Isabel Allende

Meer dan tien jaar na ‘Fortuna’s dochter’ nog eens een boek van Isabel Allende lezen, omdat ik het cadeau kreeg voor mijn verjaardag en omdat ik er bovenal zin in had.

Eva Luna vertelt het levensverhaal (van haar geboorte tot ergens rond de dertig) van – drie keer raden… – Eva Luna. We bevinden ons in een niet nader benoemd land in Zuid-Amerika, maar de lezer weet toch dat het om het geboorteland van de schrijfster gaat: Chili. Ze verhaalt over een dictator, het leger, de vondst van olie, een revolutie, de eerste democratische stappen.

Eva Luna levenswandelt op z’n zachtst gezegd bijzonder en leeft steeds in het gezelschap van minstens even bijzondere mensen: haar moeder Consuelo, professor Jones, haar peettante, Elvira, Huberto Naranjo, Madame, Riad Halabi, Mimi (vroeger Melecio) en Rolf Carlé. Isabel Allende wisselt de hoofdstukken over Eva en Rolf consequent af. Van in het begin voel je dat beide personages uiteindelijk met elkaar in contact zullen komen en geleidelijk aan neemt Eva het zelf als vertelster over. Eva’s talent ligt namelijk in het vertellen… Als zij verhalen vertelt, stopt de wereld even met draaien.

Misschien kun je wel je wenkbrauwen fronsen bij het feit dat een arm meisje tijdens haar jonge leven in aanraking komt met quasi alle protagonisten van de nationale geschiedenis: een guerillastrijder, een kolonel en een documentairemaker. Allicht is ze het daarom net waard om een boek over te schrijven, maar toch…

‘Eva Luna’ holderdebol.comder kopen?

Eetcafé Toreke

Antwoord

Mijn eerste trigger was een hele tijd geleden @lamazone en @zofie die een paar keer hun aanwezigheid in Eetcafé Toreke postten. Mijn tweede een collega die vertelde over een vriendin die daar de boel coördineert. Ik ben overtuigd.

Op een middag parkeer ik dus in de Vlotstraat en merk dat Eetcafé Toreke een gebouw deelt met Kopergieterij. Parkeren kon blijkbaar ook op hun plein, gelukkig kost een parkeerschijf niets. Bij het binnenwandelen vallen mij meteen twee dingen op: een appetijt opwekkende geur en een erg charmant interieur. Bij Eetcafé Toreke slagen ze er in om van recycle te doen zonder dat het duf wordt. Uitnodigend is het juiste woord! Van aan mijn tweepersoonstafel in de buurt van de ingang check ik het menu en de voorbijkomende borden. Maar ik duik vooral ook in mijn boek.

Tegen de tijd dat mijn gezelschap aankomt, weet ik al wat ik wil eten. Terwijl zij het krijtbord inspecteert, nip ik van mijn appel-kriekensap van Pajottenlander. Supersapje!

Wat biedt dit buurtrestaurant vandaag aan?

VLEES: tajine met kip, olijven en bulgur
VIS: thaise viskoekjes met rijst en gewokte groenten
VEGGIE: vegetarische vol-au-vent met veel groenten en puree
DESSERT: yoghurt met fruit en muntsuiker
DAGSOEP: tomatensoep

Het wordt de tajine voor mijn compagnon en de viskoekjes voor mezelf. Quasi meteen na de bestelling verschijnen onze borden. Mijn excuses voor de weinig geslaagde foto, maar ik kan bevestigen dat het eten minstens even lekker smaakte als het geurde.

De viskoekjes zijn voortreffelijk nes, zoals een West-Vlaming placht te zeggen (niet droog). De rijst is wat uit zijn dresseerringvorm gevallen, maar dat stoort uiteraard niet. Perfect bereide rijst, bijgevolg vol van smaak en afgewerkt met verse koriander. De groentenwok bestaat uit sojascheuten, paksoi, wortel en sperzieboontjes. Alle groentjes zijn heerlijk beetgaar en wat spicy gemaakt met chilisaus. Ook het gerecht aan de overkant ziet er werkelijk lekker uit. Wetende dat alle hoofdgerechten bij Eetcafé Toreke € 9,5 kosten, kun je zonder zwanzen over excellente prijs-kwaliteit spreken.

Mijn compagnon lust nog wel een dessert en een verse muntthee. Ik hou het bij een koffie van Vandekerckhove in zo’n schattige tas, waarbij een huisgebakken koekje komt. Bij het wegrijden bel ik meteen mijn wederhelft: ‘Schat, ik heb een nieuw adresje waar we op een vrijdagavond eens heen moeten…’. Hij stemt instant in.

O ja, check zeker een hun website. Want bij Toreke doe je meer dan eten en drinken alleen. Theater, muziek, spelletjesavonden en zo verder. Zaalverhuur behoort ook tot de opties, voor de babyborrelende of connemara’ende mensen onder ons.