Yes! Een crisis

Een boek van Marc Lammers

Professioneel afscheid nemen is vooral de specialiteit van Xavier De Baere. Van tijd tot tijd ziet een mens zich genoodzaakt dat ook in het echte leven te doen. Eerder al van Barco, later van de Vlaamse MediaMaatschappij. En dat gaat gepaard met drankjes en fijne attenties… Zo kreeg ik onlangs van mijn ex-collega’s mooi coupkes (nog niet gebruikt, schaam op mij) en van mijn ex-baas een boek. Met een betekenis. Want mijn ex-baas is afkomstig uit Nederland en speelt zelf hockey, dus verrast ze mij met Yes! Een crisis van Marc Lammers. Hij was onder meer bondscoach van het Nederlandse vrouwenhockeyteam tijdens de Olympische Spelen in Bejing, alwaar ze goud wonnen.

Tegenwoordig begeef ik mij professioneel nog steeds in het medialandschap, maar dan met een innovatie-insteek. Nooit gedacht dat ik dingen rond innovatie zou opsteken van de heer Lammers… Maar opsteken it is.

De perfectionist Marc Lammers leert mij dat innoveren 8 à 9 op de 10 keer mislukken is (#FAIL – zoals we dat op Twitter zouden zeggen). Dat credo kennen we ondertussen. Durf te falen. Wees niet bang om een nederlaag toe te geven, er uit te leren en opnieuw en opnieuw en opnieuw te beginnen. Makkelijk gezegd, maar it doesn’t fit my character (ook wel ego genoemd). Perfectionisme staat voor minstens 100%. De befaamde hockeycoach herhaalt ettelijke keren dat 50 stapjes van 2% tevens een totaalsom van 100 opleveren.

De allerbelangrijkste les ligt voor mij in het feit dat inspiratie voor innovatie meer dan doorgaans van buiten de sector komt… IJsjassen uit de paardensport toepassen op de hockeyvrouwen bijvoorbeeld. IJsbadjes uit het voetbal, als ik mij niet vergis.

En wat met de mediasector? Bij welke mosterdproducten kunnen wij vernieuwing halen? Ruimtevaart? Farmacie? Ik roep maar iets.

Een ontspannende leestip, over een sport waar wij Belgen sinds de deelname van onze hockeydames aan London 2012 tevens een beetje van wakker liggen. Maar voornamelijk over innoveren en hoe niet-hockey’ers uit Marc Lammers’ ervaringen kunnen leren…

‘Yes! Een crisis’ holderdebol.comder kopen?

De bewoonde wereld

Een boek van Nicci French

Op de één of andere manier voelde ik mij een beetje plat commercieel toen ik in Standaard Boekhandel zwichtte voor een soldenboek (€ 7,5) van Nicci French. Alsof ik afgleed naar de categorie van Pieter Aspe literaruur met kleine L. En dan nog? Mijn tweede innerlijke reflex. Ik hoef mijn leesleven niet te beperken tot mogelijke Nobelprijswinnaars. Bovendien verheven Nicci French (ja, meervoud wegens een getrouwd auteursduo) zich toch nog een paar niveautjes boven ons aller Aspe – wat ik eerlijkheidshalve uitmaak na slechts een paar hoofdstukken van deze schrijver. Maar voel vooral geen gêne als je Van In van tijd tot tijd vermakelijk vindt. Variatie is de beste saus.

Terug naar Nicci French en hun ‘De bewoonde wereld’… Na toch wel wat worstelen met Free Ride van Robert Levine over copyright in the digital age ervaarde ik deze thriller instant als een verademing, zij het dan eentje met ingehouden adem. Een dame ontwaakt in een donkere ruimte, vastgebonden en met een zak over het hoofd. Wie is ze? Waar is ze? Dat is het uitgangspunt. Geloof versus ongeloof.

Nog geen 48 uur later sla ik de laatste bladzijde om… En meteen stuur ik een mailtje naar mijn vader dat ik graag dat nooit uitgelezen Nicci French boek van hem ook eens wil lezen! Het soort boeken dat mij eraan herinnert hoe hard ik tijd en ruimte compleet kan vergeten, als auteurs me maar genoeg bij mijn nekvel nemen.

‘De bewoonde wereld’ holderdebol.comder kopen?

 

iPhone 5

Twee jaar en een klets maanden geleden blogde ik over mijn eerste ervaringen met de iPhone 4 – eigenlijk met de iPhone tout court. Vandaag switchte ik naar de iPhone 5.

Alles (contacts, foto’s, data, …) staat ondertussen al terug netjes op z’n plaats. Ik ben vooral benieuwd naar de fotokwaliteit, want mijn vergelijkingsbasis is nog 4 en geen 4S. Uiteraard zal ik deze bevindingen snel delen…

One happy iPhone 5 lady!

Boeken stockverkoop

Vandaag een duikje in Antwerpen. Eerst een Bongobon ‘ontbijt met bubbels’ consumeren in Grand Café deSingel, daarna parkeren op de kaaien voor wat Kloosterstraat en omgeving (uiteindelijk tot Grote Markt, Steen en uiteindelijk beland in De Vagant). Slechts een paar honderd meter na het parkeren stootten we op een boeken stockverkoop in het Zuiderpershuis – vlak naast Café Corsari. Een eerste onverwachte tussenstop.

En overigens eentje met succes… Een uurtje later wandelen we terug buiten met 5 boeken onder de arm en slechts € 30 lichter. De droom van elke wurm.

De buit.

  • Steve Jobs – de biografie,  door Walter Isaacson (€ 13)
  • De correcties, door Jonathan Franzen (€ 3)
  • Laat het feest beginnen, door Niccolò Ammaniti (€ 4)
  • Dans der verdoemden, door António Lobo Antunes (€ 5)
  • Paravion, door Hafid Bouazza (€ 5)

Juich! Huppel! Klakhiel!
Who needs the Boekenbeurs anyway?

Week van de Friet

Elk jaar warmt VLAM het frietvet (zij het ossenvet, palmolie of een ander type olie) op tot precies 180 °C voor de Week van de Friet. Want ook dit iets vettiger stukje culinair erfgoed verdient een grote, kleine of middelmatige portie aandacht. Omwille van mijn 60 by 30 voornemen pas ik voor de Gentse friettwunch (met een Antwerpse en een Leuvense counterpart). Dagdromen in lijstjesvorm over ons Belgische goud daarentegen…

De beste frituren van Gent

Ongeveer anderhalf jaar geleden lijstte ik in een blogpost mijn favoriete friethuizen in Gent op. Mijn ongeslagen nummer 1 blijft ontegensprekelijk De Frietketel. Ook zilver blijft. Brons tenslotte reik ik uit aan het hokje op de Vrijdagsmarkt.

  1. De Frietketel, Papegaaistraat
  2. Frituur Danny, Brugsesteenweg
  3. Frituur Jozef, Vrijdagsmarkt

Mijn favoriete frituursnacks

  • frikandel – in sommige contreien curryworst genoemd
  • stoofvlees (enkel bij De Frietketel, niet bij Frituur Danny)
  • paardenlookworst in ’t vet
  • garnaalkroket (huisgemaakt van De Frietketel)
  • visstick
Mijn favoriete frietsauzen

  • tartaar (huisgemaakt van De Frietketel)
  • curryketchup
  • mammoetsaus
  • stoofvleessaus
  • mayonaise

Mijn meest geliefde frietwoord blijft overigens ‘weesjes’, de frietjes die bij gulle frituristen naast het bakje vallen en door gestructureerde frieteters – inclusief mezelf – uiteraard eerst verorberd worden.

Hoewel VLAM tijdens de Week van de Friet in het bijzonder focust op frituristen, hou ik voornamelijk van de afwisseling tussen frietjes van de frituur en de homemade versie. Handgeschild, handgesneden (of met behulp van zo’n apparaatje), op 150 °C voorgebakken, op 180 °C afgebakken. Als begeleiding van de gouden staafjes hou ik (als ik er even bij stil sta) voornamelijk van klassiekers, of variaties daarop.

Mijn favoriete begeleiding bij huisgemaakte frietjes

  • mosselen natuur – zonder twijfel!
  • vol-au-vent
  • tomaat garnaal (af en toe ook avocado garnaal)
  • steak met champignonroomsaus
  • roereitjes (omwille van het jeugdsentiment, op vrijdag altijd bij mijn oma)

•••