Auteur archieven: elidesc

De verrekijker

Geplaatst op door

Een boek van Kees van Kooten

Tijdens een weekendje Breskens belanden we in De Drvkkerij, een bijzonder fijne boekhandel in Middelburg. Met een paar dagen Londen in het vooruitzicht schaf ik de handige gids ‘100% Londen’ (in het verleden overtuigd door ‘100% Hamburg’). Ik moet bekennen dat “En ontvang hierbij gratis ‘100% Brussel'” als verkoopsargument de uiteindelijke trigger was… Aan de kassa blijkt bovendien dat ik in het kader van de literaire week in Nederland ook nog ‘De verrekijker’ van Kees van Kooten krijg. Drie boekjes voor de prijs van één. Niet mis!

De verrekijker

Nooit eerder las ik iets van Kees van Kooten, dus dit verhaal van 95 pagina’s lijkt mij de ideale kennismaking. De auteur snijdt bovendien twee topics aan die mij na aan het hart liggen: WO II (wel nog meer voeling met WO I omwille van thesis) en de evolutie van analoog naar digitaal.

Kees haalt een jeugdsentimentele herinnering op aan een verrekijker, waarover hij in het archief van zijn vader een brief terugvindt. Een kolonel tikt vader van Kooten namelijk op de vingers wegens het niet uitschrijven van een vorderingsbewijs voor deze kijker in 1940. Doorheen het verhaal probeert hij te begrijpen hoe zijn zo aardige en hypercorrecte vader zoiets over het hoofd kon zien. Af en toe slaat hij aan het fantaseren, maar uiteindelijk achterhaalt hij de waarheid wel.

Tussendoor etaleert Kees van Kooten zijn woordkunst, waar ik vanzelfsprekend tonnen respect voor betuig. Dat hij meermaals mijmert over digitaal versus papier (zowel lezen als schrijven), wekt daarenboven mijn interesse. Niet in het minst omdat ik momenteel Digital Media Europe 2013 bijwoon, een conferentie over ‘shifts in the media industry | digital revenue | innovatie’.

En ja, Kees kan mij als lezer krijgen. Ik lees in de toekomst meer van hem!

Liesa Van der Aa

Geplaatst op door

Men had mij gewaarschuwd en het klopt: Liesa Van der Aa is een straffe madam. En met straf bedoel ik hier niet bang om te experimenteren, vol overgave, ongedwongen, doch met een zekere sérieux.

Wat doet ze dan precies? Wel, Liesa zingt, speelt viool en bedient een tiental voetpedalen om zo stukjes muziek of zang op te nemen en daarna terug af te spelen… Verder laat ze zich begeleiden door een 17-koppig gemengd koor (voor het eerst tijdens het door ons bijgewoonde concert in het Concertgebouw Brugge) en enkele – wellicht haar vaste – muzikanten (ondermeer Pieter-Jan De Smet).

Liesa VDA

Mijn meneer en ik genieten. Als logisch gevolg kopen we haar cd ‘Troops’, laten die signeren en sluiten af met een drankje in de bar van het Concertgebouw. Waarvoor ik nog even een aantal dikke duimen wil opsteken. Wat. Een. Gebouw.

Concertgebouw

Crème brulée research

Geplaatst op door

Besten,

Sofie Verhalle (@lamazone) en ik vragen ons iets af…

Zo zaten we afgelopen vrijdagmiddag in A Food Affair en bestelde bovengenoemde dame een crème brulée bij wijze van dessert. Of hij warm is, vraag ik. Hoe bedoel je?

Wel, in mijn jeugdherinnering at ik crème brulée op restaurant die door en door warm was – uiteraard eveneens met het door middel van een lepel kapot te kloppen suikerlaagje. Tegenwoordig serveert men crème brulée lauw of koud, enkel wat warmer geworden door die gasbrander. En precies om die reden pas ik heden ten dage voor dit nagerecht.

Of heb ik het verkeerd voor? Neemt mijn geheugen een loopje met de realiteit?

Tell us!

Groet van Elise

Eva Luna

Geplaatst op door

Een boek van Isabel Allende

Meer dan tien jaar na ‘Fortuna’s dochter’ nog eens een boek van Isabel Allende lezen, omdat ik het cadeau kreeg voor mijn verjaardag en omdat ik er bovenal zin in had.

eva luna

Eva Luna vertelt het levensverhaal (van haar geboorte tot ergens rond de dertig) van – drie keer raden… – Eva Luna. We bevinden ons in een niet nader benoemd land in Zuid-Amerika, maar de lezer weet toch dat het om het geboorteland van de schrijfster gaat: Chili. Ze verhaalt over een dictator, het leger, de vondst van olie, een revolutie, de eerste democratische stappen.

Eva Luna levenswandelt op z’n zachtst gezegd bijzonder en leeft steeds in het gezelschap van minstens even bijzondere mensen: haar moeder Consuelo, professor Jones, haar peettante, Elvira, Huberto Naranjo, Madame, Riad Halabi, Mimi (vroeger Melecio) en Rolf Carlé. Isabel Allende wisselt de hoofdstukken over Eva en Rolf consequent af. Van in het begin voel je dat beide personages uiteindelijk met elkaar in contact zullen komen en geleidelijk aan neemt Eva het zelf als vertelster over. Eva’s talent ligt namelijk in het vertellen… Als zij verhalen vertelt, stopt de wereld even met draaien.

Misschien kun je wel je wenkbrauwen fronsen bij het feit dat een arm meisje tijdens haar jonge leven in aanraking komt met quasi alle protagonisten van de nationale geschiedenis: een guerillastrijder, een kolonel en een documentairemaker. Allicht is ze het daarom net waard om een boek over te schrijven, maar toch…

‘Eva Luna’ holderdebol.comder kopen?