Rood zien

Een boek van Lina Meruane

Ik moet eerlijk toegeven dat ik de laatste maanden mijn leeslust wat verloren was… Sinds begin 2018 las ik slechts drie boeken: één pageturner van Nicci French, één dagboek van een chefkok – meer bepaald Kobe Desramaults – en één non-fictie boek in het kader van mijn job. De reden ligt voornamelijk in mijn aangepaste tijdsverdeling nu Georges in mijn leven is gekomen. Vroeger las ik vaak ’s ochtends in bad, daar vind ik tegenwoordig helaas de tijd niet meer voor. Ook ging Georges tot voor kort vrij laat (tussen 21u00 en 22u00) slapen en hoewel hij echt een schatje is, vraagt hij tijdens zijn wakkere uurtjes vanzelfsprekend aandacht – die hij uiteraard meer dan verdient.

Ere wie ere toekomt: het waren de dames van @bendevanhetboek – Sara en Trees zijn trouwens beiden ex-collega’s – die mij triggerden om opnieuw wat boeken op mijn TO READ lijst in Goodreads te zetten. ‘Niet dat het iets uitmaakt’ van Bert Moerman, ‘Oker’ van Ellen Verstrepen en ‘Rood zien’ van Lina Meruane. En dat laatste boek hoefde ik niet te reserveren in De Krook, vandaar dat ik hiermee van start ging…

* toch wel een beetje spoiler alert * Lees verder

Met de VW California naar Noorwegen

Reisplannen maken. Doorgaans zijn we van de last-minute soort, behalve dan dit jaar… We waren we er eens relatief vroeg bij, wellicht omdat er in ons leven toch één grondige upgrade – genaamd Georges – is doorgevoerd op 10/10/2017. Waar ga je heen met een bijna tien maanden oude baby? Andalusië (inclusief kitesurflessen voor de meneer) speelde in ons hoofd, alleen belanden de optelsom vliegtuig + auto + appartement én het hete klimaat wel op het lijstje met nadelen.

Op een avond komt hij thuis met de melding dat een bevriend koppel vier weken met een mobilhome door Zweden en Noorwegen zou trekken. Of dat niet iets voor ons zou zijn? WAT? MEEN JE DAT? Weet dat gans Scandinavië al jaren tot mijn verbeelding spreekt. Noorwegen, Zweden, Denemarken en Finland ken ik bijna enkel uit de kwalitatieve fictiereeksen die ze ginds maken. Enkel in de Zweedse hoofdstad Stockholm was ik ooit een paar jaar geleden voor een conferentie. Ik had er mij eigenlijk een beetje bij neergelegd dat mijn vriend nogal houdt van een zekere zongarantie, bijgevolg zei ik meteen ‘JA!’.

Over het vervoersmiddel hoefden we niet erg lang na te denken. Hij heeft wel iets met de VW California en zeker met die nieuwste perfect ingerichte modellen. Na wat online speurwerk belanden we bij Garage Van Hoe & Zonen in Zwijnaarde. Daar verhuren ze nogal wat – zo’n veertigtal – dergelijke campers: hij mag het model (Ocean, met elektrisch dak en drie batterijen) kiezen en ik de kleur (een combinatie van wit en kurkumageel).

Tadaaaaa! Machtig, toch?

Lees verder

De dag van de doden

Een dag van Nicci French

Wat was ik aangenaam verrast toen bleek dat er na de zeven boeken volgens de zeven dagen van de week in deze reeks rond psychoanalytica Frieda Klein nog een achtste exemplaar – en logischerwijs meteen torenhoog gekatapulteerd als apotheose – volgde… Enkele dagen na de verschijning in België kocht ik ‘De dag van de doden’, al lukte het mij wel om op karakter niet te starten met lezen en dat genot te bewaren voor mijn recente weekje vakantie in de Pyreneeën. De combinatie van schrijversduo Nicci French en protagoniste Frieda Klein heeft nochtans een sterke uitwerking op mij – als in ‘LEES MIJ! LEES MIJ NU!’…

Lees verder

Mijn favoriete lunchadresjes in de buurt van De Krook – UPDATE 2018

Iets meer dan een jaar geleden verhuisde imec Ghent (formerly known as iMinds) van de AA Tower op het Zwijnaardse Technologiepark naar dé nieuwe architecturale landmark van Gent: De Krook. Nogal wat verdiepen werden ingevuld door de bibliotheek – genoeg redenen dus voor mezelf om na lange tijd opnieuw lid te worden van de bib. Op de vierde etage kwamen imec, enkele onderzoeksgroepen van UGent en CultuurConnect te zitten. Naar deze verhuis keek ik eerlijk waar maanden, zelfs jaren uit. Want werken in het centrum van de stad waar ik woon, dat lijkt me simpelweg zalig!

Foto: Instagram @elidesc

Waar er gewerkt wordt, moet er uiteraard ook gegeten worden… Daarom maakte ik naar aanleiding van de verhuis een lijstje met eetadresjes op maximum vijf minuten wandelen van De Krook. Over de meeste schreef ik ooit (vaak reeds enkele jaren geleden) een blogpost. Aangezien de horeca een volatiele sector blijft, kan er op een jaar tijd nogal wat veranderen. Daarom een update met ook een nieuwe volgorde waaruit mijn persoonlijke voorkeur iets meer naar voor komt.

 

Lees verder

Stock Delivery

Wanneer een vriendin via Messenger meedeelt dat ze die avond Stock Delivery eten en vraagt of ik dat ken, ga ik meteen op onderzoek uit… Het blijkt een vrij nieuw concept te zijn van aan huis geleverde bouillons met bijgerechten.

Spannend! Dat wil ik ook!

De dame achter de bouillons heet Virginie Popelier, ze maakt alles zelf en levert dus aan huis vanaf drie porties aan € 10 per stuk. Omdat het mij niet geheel duidelijk is hoe besteld kan worden, stuur ik een berichtje via Messenger. En dan blijkt dat dat de manier is… Ik geraak op donderdag tegen de avond in conversatie en kan de volgende dag mijn bestelling al thuisgeleverd krijgen in Mariakerke. Fijn! Dan zetten we het weekend op een gemakkelijke (en hopelijk smakelijke) manier in.

Het leveruur schuift een beetje, maar dat maakt voor mij niet zoveel uit – gezien ik momenteel van mijn laatste dagen bevallingsrust geniet. Er wordt mij trouwens ook gevraagd of ik de levering graag warm (in haar blijkbaar bekende thermossen) of koud (in bokalen) wil. Omdat de levering ’s middags gepland staat en de consumptie ’s avonds, mag dat gerust in bokalen zijn voor ons.

Bij levering blijkt er een kleine vergissing gebeurd te zijn: we krijgen twee bijgerechten voor de bouillon met kip en eentje voor de bouillon van tomaat en rund, maar het moet helaas omgekeerd zijn. Even is er verwarring, een paar uur later staat er echter een extra potje rundbijgerecht voor deur (wegens op dat moment niet thuis).

Lees verder