De dag van de doden

Een dag van Nicci French

Wat was ik aangenaam verrast toen bleek dat er na de zeven boeken volgens de zeven dagen van de week in deze reeks rond psychoanalytica Frieda Klein nog een achtste exemplaar – en logischerwijs meteen torenhoog gekatapulteerd als apotheose – volgde… Enkele dagen na de verschijning in België kocht ik ‘De dag van de doden’, al lukte het mij wel om op karakter niet te starten met lezen en dat genot te bewaren voor mijn recente weekje vakantie in de Pyreneeën. De combinatie van schrijversduo Nicci French en protagoniste Frieda Klein heeft nochtans een sterke uitwerking op mij – als in ‘LEES MIJ! LEES MIJ NU!’…

Naar goede gewoonte maal ik dat boek er op een paar dagen door… Nochtans denk ik telkens opnieuw dat het bij deze Frieda Klein misschien niet zo’n vaart zal lopen. En toch. Keer op keer verlies ik mezelf in de spannende strijd met haar demon Dean Reeve.

Het lijkt mij logisch dat ik mij in dit geval zeker niet bezondig aan een spoiler alert, want een spoiler van een acht exemplaren tellende reeks zou ik een doodzonde durven noemen. Alleen wil ik toch kort mijn algemene gevoel omschrijven na het omslaan van de allerlaatste pagina… Ik zou het als een gemengd gevoel van ontgoocheling en opluchting willen omschrijven. Ontgoocheling omdat de reeks naar mijn gevoel net zo geëindigd is als iedereen enigszins verwacht. Opluchting omdat de reeks rond is en ik rustig afscheid kan nemen van het personage Frieda Klein – al sluit ik (zoals reeds meerdere malen gezegd) niet uit dat hier ooit een crimiserie rond gedraaid wordt.

Bye bye, Frieda! En Chloë. En Olivia. En Reuben. En Joseph. En …

 

Alle andere Frieda Klein reviews lezen?
Van meest recent naar ouder, van zondag aftellend tot maandag.

 

‘De dag van de doden’ holderdebol.comder kopen?