Een boek van Bert Moerman
You had me at the title… Want ik heb een zwak voor een bepaald soort titel. Hoe kan ze omschrijven? Ze zijn doorgaans eerder lang en bevatten een humoristische of dramatische ondertoon. Denk aan De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, De cursus ‘omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door, De wonderbaarlijke reis van de fakir die vastzat in een IKEA-kast of Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won. Ik denk dat jullie nu wel begrijpen waar ik op doel.
‘Niet dat het iets uitmaakt’ blinkt wellicht uit door iets korter en des te intrigerender te klinken. Want de gelatenheid bonkt in deze woorden en mijn nieuwsgierigheid kriebelt bijgevolg harder dan ooit. De lovende kritieken helpen uiteraard ook.
*omdat ik het moeilijk tot quasi onmogelijk vind om iets over een boek te schrijven zonder op één of andere manier te spoilen, bij deze een alert* Lees verder →
Een boek van Lina Meruane
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de laatste maanden mijn leeslust wat verloren was… Sinds begin 2018 las ik slechts drie boeken: één pageturner van Nicci French, één dagboek van een chefkok – meer bepaald Kobe Desramaults – en één non-fictie boek in het kader van mijn job. De reden ligt voornamelijk in mijn aangepaste tijdsverdeling nu Georges in mijn leven is gekomen. Vroeger las ik vaak ’s ochtends in bad, daar vind ik tegenwoordig helaas de tijd niet meer voor. Ook ging Georges tot voor kort vrij laat (tussen 21u00 en 22u00) slapen en hoewel hij echt een schatje is, vraagt hij tijdens zijn wakkere uurtjes vanzelfsprekend aandacht – die hij uiteraard meer dan verdient.
Ere wie ere toekomt: het waren de dames van @bendevanhetboek – Sara en Trees zijn trouwens beiden ex-collega’s – die mij triggerden om opnieuw wat boeken op mijn TO READ lijst in Goodreads te zetten. ‘Niet dat het iets uitmaakt’ van Bert Moerman, ‘Oker’ van Ellen Verstrepen en ‘Rood zien’ van Lina Meruane. En dat laatste boek hoefde ik niet te reserveren in De Krook, vandaar dat ik hiermee van start ging…
* toch wel een beetje spoiler alert * Lees verder →
Reisplannen maken. Doorgaans zijn we van de last-minute soort, behalve dan dit jaar… We waren we er eens relatief vroeg bij, wellicht omdat er in ons leven toch één grondige upgrade – genaamd Georges – is doorgevoerd op 10/10/2017. Waar ga je heen met een bijna tien maanden oude baby? Andalusië (inclusief kitesurflessen voor de meneer) speelde in ons hoofd, alleen belanden de optelsom vliegtuig + auto + appartement én het hete klimaat wel op het lijstje met nadelen.
Op een avond komt hij thuis met de melding dat een bevriend koppel vier weken met een mobilhome door Zweden en Noorwegen zou trekken. Of dat niet iets voor ons zou zijn? WAT? MEEN JE DAT? Weet dat gans Scandinavië al jaren tot mijn verbeelding spreekt. Noorwegen, Zweden, Denemarken en Finland ken ik bijna enkel uit de kwalitatieve fictiereeksen die ze ginds maken. Enkel in de Zweedse hoofdstad Stockholm was ik ooit een paar jaar geleden voor een conferentie. Ik had er mij eigenlijk een beetje bij neergelegd dat mijn vriend nogal houdt van een zekere zongarantie, bijgevolg zei ik meteen ‘JA!’.
Over het vervoersmiddel hoefden we niet erg lang na te denken. Hij heeft wel iets met de VW California en zeker met die nieuwste perfect ingerichte modellen. Na wat online speurwerk belanden we bij Garage Van Hoe & Zonen in Zwijnaarde. Daar verhuren ze nogal wat – zo’n veertigtal – dergelijke campers: hij mag het model (Ocean, met elektrisch dak en drie batterijen) kiezen en ik de kleur (een combinatie van wit en kurkumageel).
Tadaaaaa! Machtig, toch?
Lees verder →
Ik loop al jaren te roepen dat er te weinig goed Aziatisch te eten valt in Gent, zeker als je de vergelijking maakt met Antwerpen of Brussel. Bijgevolg reageer ik dan ook enthousiast op de komst van een nieuwe noedelbar – eentje genaamd Golden Gai in de Dampoortstraat, vlakbij Portus Ganda.
Het Golden Gai (blijkbaar een bekende wijk in Tokio) team deed eerder ervaring op bij Jigger’s en De Roos, vooral op het vloeibare vlak dus. Ze jumpen nu van voornamelijk bar naar noedelbar, desalniettemin blijft de liefde voor drank behouden: op de kaart staan véél cocktails en de suggestiewijn (rosé uit Sicilië) viel bijzonder hard in de smaak.
Eerst kort over de locatie: vlakbij de nieuwe haven zitten ze zeker en vast goed en het pand met al enig karakter richtten ze leuk in. Veel roze wel, niettemin werkt dat kleurtje in combinatie met het donkergroen dat ik inmiddels associeer met Alberte.
Lees verder →
Het heeft wat voeten in de aarde gehad om Hal 16 op Dok Noord gerenoveerd en geopend te krijgen, niettemin zwaaide de eet- en drinkhal eind mei de deuren open. Hoewel allerlei leuke zaken zich settelen op en rond Dok Noord was ik totnogtoe geen al te grote fan van de site. Hopelijk kan Hal 16 daar verandering in brengen!
In de hal nestelen zich zes concepten met vakmanschap als gemene deler. Biobrood koop je bij Bruud en dat brood laat je toasten en beleggen bij Tøast. De zoetekauwen vinden hun gading bij Patisserie Bostoen, de Italia lovers bij Officina Raffaeli. Ik proefde er al een biertje van de tap aan de lange toog van Dok Brewing Company, maar laatst trokken we richten Hal 16’s ruime terras om de BBQ-kunsten van RØK te proeven.
Ruim betekent probleemloos dineren met een buggy naast de tafel en dat kan Georges wel appreciëren. De wederhelft haalt voor elk een biertje, ikzelf inspecteer alvast even de menukaart van RØK en die klinkt veelbelovend: eigentijds, aandacht voor groenten en absoluut niet duur. Ik informeer ook even naar de aangeraden hoeveelheid en kom terug aan tafel met de boodschap dat die één vlees / vis en één groente per persoon is.
Lees verder →
