PAKT – verscholen in het Groen Kwartier en dus vlakbij The Jane – zou ik een stukje Amsterdam of Berlijn in Antwerpen durven noemen. De site omschrijft zichzelf op hun site als hotspot en hutsepot van creatieve en innovatieve Antwerpse ondernemers, zoals Nick Bril die zijn groentjes aldaar op het dak kweekt of product agency Bagaar. En omdat die ondernemers en hun omgeving net zoals iedereen af en toe de inwendige mens moeten versterken, vind je er tevens Racine (boterhammen en zo, een project van L’Épicerie du Cirque) en Standard (zuurdesempizza’s en slaatjes).
Lees verder →
Tweelingzussen Johanna en Yassin Pycke openden afgelopen najaar Pycke Zot in de Sint-Salvatorstraat. Zoals steeds ben ik enthousiast wanneer er iets nieuws opent ‘langs onze kant van de stad’ en hoewel pakweg Ganzerik en Café Congé nog veel dichter bij de Kollebloemstraat liggen, reken ik alles in de buurt van Dok Noord ook tot die categorie.
Wat triggerde mij de afgelopen maanden vooral in de regelmatige social media posts van Pycke Zot? Hun dagelijkse lunchbuffet én de kroketten waar ze bij het diner graag mee uitpakken. KROKETTEN, wie houdt daar nu niet van?
Ik date met een vriendin die er om de hoek woont. We arriveren tegen 19u00 en merken meteen dat dit een zaak is die prima draait. Op het terras zit slechts één moedig koppel, binnen zijn al behoorlijk wat tafels bezet en dragen enkele andere een bordje met ‘gereserveerd’. Het interieur voelt gezellig en hedendaags aan.
Lees verder →
Ik probeer mijn beste maatje Geert al een tijdje bij te brengen wat lunchen eigenlijk betekent… Hij kiest ervoor om zijn hoofdmaaltijd – en dus vaak meerdere gangen – ’s middags te consumeren, voor mij hoort de lunch lichter te wezen dan het diner. Daarom spreken we enkele weken geleden af om ons middagmaal te consumeren bij Walvis in Zurenborg – een op en top lunchadresje. Waar overigens ook ontbeten kan worden.
Hij rapporteerde mij op voorhand dat het (terras) er regelmatig vol zit, dus vraag ik hem om alvast een plekje te gaan bezetten gezien ik pas vrij laat – rond 13u00 – zal arriveren. De briefing wordt uitmuntend gevolgd en tegen 12u00 krijg ik een berichtje dat onze spot alvast gereserveerd is. Dat is wel héél voorzienig, desalniettemin bedankt!
Walvis zit in een charmant hoekpand aan een rondpunt waar kleine terrastafeltjes in de schaduw van enkele straatbomen en parasols staan. Even de omgeving in me opnemen: hip interieur, dito mensen, nu het eten nog… Mijn maat bergt zijn laptop op en raadt de witte wijn (€ 3,90) aan. Dat advies volg ik met alle plezier.
Lees verder →
Sinds de opstart ben ik fan van Souvenir, het restaurant van de IJslandse chef Vilhjalmur Sigurdarson en zijn Ieperse madam Joke Michiel. En toch tel ik slechts drie bezoekjes in de afgelopen vijf jaar… Hoe dat komt? Ik neig (door mijn vroegere taak als recensent voor Goesting magazine én door deze blog) al té vaak naar nieuwe adresjes, waardoor ik bijgevolg vaak niet regelmatig genoeg bij mijn favorieten eet. En hoewel ik nogal wat familie wonen heb in Ieper, blijft mijn thuisbasis nog steeds Gent.
Eerst is er dus culinair verdriet omdat Souvenir aankondigt te zullen stoppen, deze sfeer slaat snel om in een driewerf hoera wanneer ik verneem dat ze verhuizen. Naar Gent dan nog! Villi en Joke kochten het pand van De Vitrine – het twee restaurant van Kobe Desramaults (na In De Wulf en vóór De Superette & Chambre Séparée). Ondertussen bouwde Joke Souvenir Ieper om tot Croq’odil, een plek voor croques en salades.
In april opent de Gentse verrijzenis van Souvenir dus in de Brabantdam, waar het met Cochon De Luxe en SAN culinair nogal opwaardeerde. Het authentieke pand kreeg een eigentijdse makeover – zonder echter alles overboord te gooien: de beenhouwerachtige witte tegeltjes in het bargedeelte mochten bijvoorbeeld blijven. De bar zelf werd verruimd door een nieuw roze marmeren blad te installeren, waardoor je voldoende ruimte hebt om er uitgebreid te tafelen met de nodige glazen, borden, brood. De donkergroene barstoelen zitten overigens supercomfortabel dankzij een brede zitting en dito rugsteun.
le souvenir des joies perdues vaut mieux que les désirs inassouvis
Lees verder →
Mijn restolijstje wordt steeds langer… Wat doet het dan ook deugd om af en toe nog eens een adres te kunnen wegstrepen! Wanneer ik rond lunchtijd in Antwerpen iets zoek om te eten, beland ik eerst voor een uitzonderlijk gesloten Chickpea, vervolgens voor een pas om 16u00 geopende Baraque Friture om tot slot bij Sum Sum binnen te stappen in de Leopold de Waelstraat aan het Zuid.
Ik herinner mij een post van foodie en vriendin Avocado van de Duivel over Sum Sum Bao Bao (want het gaat hier tot mijn verwarring wel degelijk over een dubbel restaurant) waarin ze poneert dat de buns meer indruk maken dan de dim sum. Met deze achtergrondinfo check ik de menukaart van de relatief lege zaak – behalve mezelf zit er nog een ouder koppel te wachten op hun bestelling.
Lees verder →
