Grindbox (Markt)

Geplaatst op 22/09/2013 door elidesc

Ik zag het al een tijdje voorbijkomen op Facebook. Het Grindbox event in de Gentse grindbakken, onder die blauwe kraan. Met als overdagje tevens een Grindbox Markt.

Optredens? Fijn. Markt en wederom niet zomaar een markt? Okee. Toch even zeggen dat tegenwoordig iedere markt niet zomaar een markt is, maar veelal dezelfde artiesten / designers / hobbyisten er hun kraampje opslaan. Soit! Het is nog iets anders wat mij triggert om op deze zaterdag even tot daar te gaan: een eetstand van J.E.F.

We arriveren er iets na de middag en besluiten quasi meteen om voor het J.E.F. aanbod te gaan in combinatie met een glaasje wijn van A Taste Affair. Ik ben alles behalve een kenner, maar deze troebele witte Côtes du Rhône uit 2012 verrast ons beiden in positieve zin. We nippen genietend en zakken af naar de J.E.F. plek waar we meteen de BBQ van Flemish Food Fest herkennen. Er zijn twee eetopties en we besluiten om ze beiden te bestellen… Gelukkig heb ik het ontbijt geskipt!

Eerst komt de gevulde patat. Dit vegetarisch gerecht serveren ze voor de liefhebbers ook met spek. Mij lijkt dat West-Vlaams varken in een broodje al genoeg vlees voor een lunch, dus blijf ik bij het herbivoor origineel. De grote aardappel heeft door de barbecue zo’n zalig gebakken kantje gekregen. Het is een serieuze hap met zure room, tomaat, cheddar, een neutralere kaas en wat verse kruiden. Zonder meer lekker!

Maar dan volgt de overtreffende trap: het Mmm Zwinne BBQ Broodje. Waanzinnig! Beestig! Als bijna ingeburgerde Gentenaar heb ik inmiddels geleerd dat een ovenkoekje hier een babs heet. Dat leggen Jason, Famke en crew dus op de barbecue. Daarin komt ijsbergsla dat een dressingbad onderging en onnoembaar heerlijk varkensvlees – aka pulled pork of varkensschouder. Het doet mij aan Cuba denken, waar ze op straat volledige varkens en hun supermalse vlees stukje bij beetje tussen broodjes verkopen.

Nog wat kraampjes later ronden we af met een nieuwe ice tea: BOS uit Zuid-Afrika. Verschillende smaken in de aanbieding; ik kies voor lime & ginger. Aanrader!

Hopelijk werd het ’s avonds nog een fijn feestje! De kiemen zaten alvast goed…

Koreaans barbecuen met MOKJA!

Geplaatst op 21/09/2013 door elidesc

Wanneer er – via een omwegje – een uitnodiging voor de persvoorstelling van MOKJA! in mijn mailbox valt, ben ik meteen geprikkeld. Een nieuw Koreaans cateringconcept, én dan nog voorgesteld op een locatie die voor minstens evenveel prikkels zorgt: Studiomie in de Gentse Bomastraat. Ik teken present, mijn meneer ook!

Eerst de locatie: Studiomie is het werk van interieurmadam Mieke De Maeyer en houdt een woonhuis, een bed & breakfast en een eventlocatie in. Toppertje! Ik mijmer instant over gelegenheden om deze plek zelf af te huren – zowel in de professionele als de privésfeer.

Foto: Studiomie

De rode, ronde tafels met ingebouwde barbecuestellen en krukjes eromheen onderstrepen meteen het onderwerp van de avond: BBQ op Koreaanse wijze. We maken een praatje met Ae Jin Huys, de dame achter MOKJA! die een met haar mobiele formule inmiddels vaste plaatsafspraken heeft met Studiomie en Eetavontuur.

Foto: www.mokja.be

Na een cocktail met Koreaanse brandewijn, gember en een peerschijfje door Jigger’s (waar ik wegens alcoholdieet voor pas), placeert de knappe Ae Jin een kort woordje. Inmiddels nip ik van een Isis frisdrank met cranberrysmaak; mijn wederhelft van een biologisch biertje. We worden uitgenodigd om van proefondervindelijkheid te doen en installeren ons met vier rond een vuurtje. Dat proeven moet overigens in shifts gebeuren, want er zijn meer aanwezigen dan krukjes. De obers blijken nog niet echt proefgedraaid, waarvoor de gastvrouw zich overigens uitvoerig excuseert.

Bij deze excuseer ik mij trouwens op mijn beurt voor de slechte (iPhone) foto’s hieronder. Het was donker, enkel dat kan ik inbrengen als argument ter verdediging.

Na een tijdje is de tafel gevuld met:

metalen kommetje met rijst (per persoon)
daarop schaaltje met buikspek, gemarineerde ribeye, octopus en venusschelpen (per persoon)
schaal met sla en andere bladen die ik niet kan thuisbrengen, maar waarvan de attente Ae Jin mij intussen op de hoogte bracht dat die perilla heten
banchan – typische bijgerechten – waaronder kimchi (gefermenteerde kool), komkommer en zeewier
pikante dipsaus
tools: tang, stokjes, lepel

Het behoeft geen uitleg dat wij net wel wat verduidelijking kunnen gebruiken bij deze manier van eten. De sympathieke Ae Jin grapt als ze het antwoord op een vraag schuldig moet blijven dat ze eigenlijk meer Gents dan Koreaans is. Tegelijk informeert ze ons dat je wat groen in de hand neemt bij wijze van wrap en dan achtereenvolgens rijst, vis / vlees van op de grill en dipsaus of zo als extra smaak stapelt. Het blad eet je na het oprollen in één hap op. Tussen deze groene wraps in proef je van de banchan.

Koreaans barbecuen is samengevat licht en bovenal gezellig om in gezelschap te doen! Ik kan mij voorstellen dat het na een paar van de bijhorende shotjes soju zelfs nog een schepje gezelliger wordt. Fascinerend trouwens om te zien hoe de octopus verschrompelt en hoe de venusschelp openpopt op de rooster. Gezien cook-it-yourself zoals fondue, gourmet en raclette populair blijft, is hier wellicht een eetmarkt voor. Denk aan mensen die wel van het idee houden, maar de zware verteerbaarheid van voorgenoemde wat beu zijn. Teppanyaki staat bijvoorbeeld tegenwoordig steeds vaker op de kaart van traiteurzaken. De sprong van Japan naar Korea is klein.

Waar MOKJA! de kolen heet maakt, vind je in hun agenda.

Veel succes gewenst, Ae Jin! Say kimchi… :)

Bistrot Miro

Een tevens bloggende foodie vriendin spreekt mij aan over een nieuw adresje op het Borgerhoutse Moorkensplein dat de laatste tijd vlot over de tongen gaat: Bistrot Miro. We besluiten meteen om het derde lid van het zesta.be triumviraat op te trommelen en te reserveren! Het toeval wil dat een andere vriendin mij diezelfde dag nog aanspreekt over een gepland familiediner in datzelfde restaurant. 100% talk of the town!

Reserveren doe je online via het RESERVEERNU platform – dat je overigens steeds meer ziet opduiken. Meestal zit daar wel een veiligheid ingebouwd dat je bij de herinnering op voorhand nog eens opnieuw moet bevestigen via een link. In de file voor de Kennedytunnel besef ik ineens dat ik dat vergeten ben… Omdat ik tevens nooit meer op tijd in Borgerhout kan geraken, bel ik toch nog even op. Uiteindelijk kom ik na een ellenlange zoektocht naar een parkeerplaats – die resulteert in een wellicht betwistbare plek (wegens voor dienstvoertuigen) aan het lokale politiekantoor – als tweede aan. Kathy wacht al op ons in het gezelschap van een uitstekende gin tonic met steranijs. Caroline volgt snel na mij en wij bestellen als (alcohol)diëtend duo een Thomas Henry tonic met vlierbloesem. Yummie!

Ik hou mij vooral in om niet op het uitstekende brood met dito boter en rillettes te vliegen. Na een tijdje komt er op onze vierde stoel een krijtbord te staan met de eetopties: een vijftal gerechten per gang. Caroline weet instant dat ze voor de tartaar van kalf en de rog gaat; Kathy kiest boudin noir en ook rog. Ik twijfel ondanks mijn voorliefde voor deze stevige platvis toch nog even, maar volg uiteindelijk Caroline.

Wijngewijs valt de keuze meteen op een fles Chablis 1er Cru. Of ik wil meedoen? Ik moet niet lang nadenken om voor de rest van de avond mijn alcoholdieet op te schorten. Opnieuw wordt het even wachten, want Bistrot Miro runnen ze zo op het eerste zicht met z’n tweetjes. Gelukkig hebben we de ganse avond tijd – en veel te vertellen!

De tartaar van kalf met zwarte truffel, kwartelei en ansjovismayonaise (€ 10) bevalt mij. Een fris en puur gerecht: vooral de combinatie kalfsvlees en (lompvis?)eitjes prikkelt. De smaken van op het krijtbord zijn minder prominent aanwezig – al doet dat geen afbreuk.

Dan wordt het na wederom een uitgebreide pauze tijd voor mijn lievelingsvis: ROG! Bistrot Miro serveert een roggevleugel meunière (€ 23), zoals het gros van de gerechten wel eigentijds vertaald door de chef. We krijgen een traag gegaarde vleugel met een espuma van hazelnootboter, kappertjes, broodkruim voor de crunch en kervel voor de afwerking. Daarbij komt een apart potje met geplette aardappel vermengd met spinazie volgens de gastvrouw, maar eerder iets zurigs (zurkel of zuring vermoedelijk) volgens ons.

Wat is rog toch een fantastische vis! De interpretatie van Michael Roelants bekoort ons allemaal. Ik vind het wel jammer dat de rog met de dunste kant naar boven wordt geserveerd, waardoor het gros van de saus al op is wanneer je na het draaien nog bijna twee derde van het roggevlees tegoed hebt. We geven het beleefd even mee.

Op voorhand waarschuw ik dat ik pas voor het dessert. De rest doet mee, maar we ronden wel nog af met cappuccino, ‘gewone’ koffie en verse muntthee. We betalen met graagte € 55 per persoon voor een uitstekend maal in een trendy kader. Bistrot Miro is een adres naar mijn hart: ergens waar je meteen weet dat je aan een correcte prijs prima eet. Nu nog de link met de Spaanse schilder zoeken…

Ook Caroline schreef als Avocado van de duivel over Bistrot Miro.

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Geplaatst op 20/09/2013 door elidesc

Een boek van Jonas Jonasson

Vijf welverdiende Goodreads sterren voor dit topboek. Meer zelfs: zes, zeven, acht, moest dat tot de mogelijkheden behoren… Wat mij betreft de fijnste en wellicht ook de absurdste roman die ik dit jaar en misschien wel de jaren daarvoor gelezen heb.

De Zweed Allan Karlsson besluit op zijn 100ste verjaardag om lak te hebben aan de festiviteiten die het bejaardentehuis voor hem organiseert. Wegens geen zin in dat gedoe – gevoed door een stevige antipathie voor zuster Alice – klimt hij door zijn raam en verdwijnt. Met een heuse opsporingsactie van de politie tot gevolg.

Allan blijkt tevens een talent te bezitten om in de meest bizarre situaties te belanden en zich ondanks de hachelijkheid ervan telkens kranig overeind te houden. Medelijden voel je nooit voor deze hoogbejaarde man, eerder een zeker ongeloof. In het bijzonder als tussendoor zijn levenswandel – inclusief zijn merkwaardige impact op de wereldgeschiedenis – aan bod komt.

De knotsgekke en hilarische lotgevallen van Allan Karlsson en zijn kompanen vervelen geen moment. Ik denk om de één of andere reden vaak aan Giovanni in Lilyhammer en zeg dus tegelijkertijd dat ik van dit boek misschien toch een film zou kunnen verdragen. Deze blijkt overigens in de maak te zijn.

Topboek! Gewoon lezen!
Bedankt aan collega Lode om het uit te lenen…

‘De 100-jarige man die tralala’ holderdebol.comder kopen?