Categorie archieven: blog

Tendens – Sneak preview van Restaurant Publiek

Geplaatst op door

Jezelf in bewegend beeld aan het werk zien, dat is altijd even slikken. En bewegend is in mijn geval een understatement, want ik praat keisnel en sta constant zenuwachtig te bewegen… Maar soit? Ze vroegen mij naar aanleiding van de opening van Restaurant Publiek – de nieuwe zaak van Flemish Foodie Olly Ceulenaere en zijn vriendin Kelly Dehollander – wat uit over restotrends en zo.

Allen daarheen, vanaf 21/01/2014…

Video te bekijken op de website van Focus | WTV
http://www.focus-wtv.tv/video/tendens-over-mooie-autos-en-lekker-eten
Reportage over Restaurant Publiek vanaf 11’18”

En dan blijkt ook nog eens dat oude bekenden Nadiem Shah en Hannes Coudenys ook meedoen in deze Tendens – over muziek, auto’s en lelijke Belgische huizen. Kijk dus zeker de hele aflevering uit!

Screen Shot 2014-01-18 at 09.59.13

U was een zeer fijn publiek… :)

Even opfrissen…

Geplaatst op door

Een nieuw kleedje van tijd tot tijd, dat werkt verfrissend. Zo ook in blogland.

Dus bedacht ik afgelopen vrijdag een nieuwe baseline. Geen ‘zwak voor woorden, respect voor daden’ meer. In plaats daarvan komt ‘smaken en woorden’. Zoals de meesten weten, schrijf ik nogal veel (tot vervelens toe voor sommigen) over food: op restaurant geconsumeerd of zelf klaargemaakt. Lekkere tot delicieuze smaken dus. Smaak kan echter evengoed refereren naar dingen die iets meer algemeen ‘mijn smaak’ zijn: kunst, design, film, mode, whatever. Woorden spreekt voor zich: ik hou van schrijven, ik hou van lezen. Smaken en woorden, dat dekt mijn lading wel.

Screen Shot 2014-01-13 at 20.54.04

Lees verder →

Mijn voornemens voor 2014

Geplaatst op door

De voornemens staan te trappelen…

In 2011 rijmden ze op -UUR. In 2012 formuleerde ik er geen.
Vorig jaar resoneerden ze met frIETEN en rode bIETEN.
En nu dicht ik voor 2014 less & more alle -EREN toe.

LESS
chronometreren
categoriseren
becommentariëren
bij alles (en nog wat) reflecteren

MORE
of in sommige gevallen ‘nog meer’
accepteren
onbezonnen amuseren
alcohol doseren
foodgewijs experimenteren
mooie borden dresseren
slanke lijn beheren
sport praktiseren
piano repeteren
cultuur absorberen
boeken, zinnen, woorden consumeren
ons huis decoreren
jouïsseren
mijn lief soigneren
in mensen investeren

Less is more.
More or less.

Have a happy one!
Have a tasty one!

Heeft mijn blog een Facebookpagina nodig?

Geplaatst op door

Die vraag stel ik mij al even.

Want in blogland lijkt een eigen Facebookpagina meer en meer de norm.
Zou, moet, wil ik ook?

Waarom wel?

  • Iedereen doet het.
  • Dan broadcast ik iets minder vanuit mijn Facebookprofiel.
  • Het oogt een tikkeltje professioneler.
  • Nu link ik vanop mijn blog naar mijn Facebookprofiel, maar vriendschapsverzoeken van mensen die ik niet ken accepteer ik niet.

Waarom niet?

  • Mijn blog is mijn persoonlijke blog. Eli(se) Desc(amps) is @elidesc op Twitter en zoveel andere sociale kanalen. Ik schrijf over wat mij persoonlijk boeit: food, boeken, schetsen, … Het is niet
  • Ga ik nog andere content via die Facebookpagina delen dan puur links naar mijn blog? Idealiter wel… Maar heb ik daar überhaupt tijd voor / zin in en doe ik dat niet beter als natuurlijke persoon?
  • Dubbel broadcasten vanuit mijn Facebookprofiel en mijn blogs Facebookpagina is een no go. Ik vind het zelf irritant als anderen dat doen. Keuzes maken dus.
  • Ik heb eigenlijk geen grote blogambities. Een lekkere hobby is meer dan voldoende. Langs de andere kant is elidesc | copywriting wel de naam van mijn bijberoep, maar dat gaat dan weer in tegen de voorgaande ambitieschets.

Wel? Niet? Welles? Nietes?

Blogdipje

Geplaatst op door

Ik moet iets bekennen. Ik zit in een blogdipje.

De afgelopen drie jaar heb ik behoorlijk consequent geschreven over wat ik denk en voel (zij het steeds minder en minder persoonlijk), over wat en waar ik eet, wat ik lees en wat ik bezoek. En daarmee behaal ik een zeker gevoel van genoegdoening. Doordat ik zelf tevreden ben over bepaalde woorden en zinnen of doordat ik fijne reacties krijg van anderen. Het hengelen naar bevestiging is des mensen, bijgevolg ook des bloggers. Mijn blog was het opstapje naar een nieuw hoofd- en later bijberoep.

Desalniettemin voel ik mij er steeds vaker de slaaf van. Ik werk op mijn typische dwangneurotische – sommigen noemen het autistische – wijze het onpersoonlijke verslag van mijn leven af. Emotie komt er weinig aan te pas, consequentie des te meer.

Meer dan 130 food reviews, tientallen book reviews en ettelijke sketches later worstel ik met het ‘Is dit het nu?’ gevoel. Ik ambieer niet om mij als blogger te profileren. Ik aspireer niet om mijn gevoelswereld al te bloot te geven. Welke doelstelling heb ik in feite? Of kan ik zonder schaamrood ambitieloos wezen?

Als er een midlifecrisis voor blogs bestaat, dan zit ik er nu middenin.