Het begon met een Facebookevent van the golden brothers Jason & Michael Blanckaert. Jason kennen de meesten als chef van J.E.F. en één derde van de Flemish Foodies. Michael kennen sommigen als een getalenteerd fotograaf en @thaigermike op Instagram die thuis steevast Thaise #ikwilook gerechten op tafel tovert. De broertjes reisden vorig jaar enkele weken door Thailand – het land waar Michael X jaren woonde – en dat leverde deze mooie familiefoto op…
Foto: Michael Blanckaert
Wat ooit begon als een snelle opsomming voor een vriend die de eerste drie boeken van Pascale Naessens (Mijn Pure Keuken 1, Mijn Pure Keuken 2, Puur Genieten 1) kocht, blijkt de laatste jaren de meeste gelezen post op deze blog: ‘Mijn favoriete Pascale Naessens recepten‘. Ondertussen zijn we drie boeken (Puur Genieten 2, Puur Eten 1, Puur Eten 2) verder en vroegen een aantal mensen mij om een update… Dat kan uiteraard! En met alle plezier! Alleen wel de kleine kanttekening maken dat ik sinds juli 2014 voor Pascale Naessens werk in mijn bijberoep: ik ben de webredacteur van purepascale.com en haar social media (Facebook, Twitter, Instagram) madam. Dus kan ik niet anders dan aanvullen dat deze blogpost een tikkeltje als belangenvermening aanvoelt. Maar soit…
Danny Horseele en Jason Blanckaert hoeven weinig tot geen introductie. De culinaire belletjes rinkelen wellicht iets minder luid bij de namen Davy Devlieghere en Gilles Bogaert. Deze heren doen van support act of van tweede viool: ze zijn de sous-chefs van eerstgenoemde knallers. Samen treden ze vier keer per jaar uit de schaduw, om op een zondagavond te koken voor enkele tientallen sjansaards tijdens Dgu.
Gilles, hun madammen en Davy – Foto: Michiel Devijver
Een boek van Guido Everaert en Karin De Bruyn
De man met de scherpe pen en de vrouw met de scherpe blik – ook wel Guido Everaert en Karin De Bruyn – maakten samen een boek. Dat kan alleen maar een boeiend eindproduct opleveren, denk ik dan. Voor Guido is het zijn tweede (na een debuut over Storytelling), voor Karin (vermoed ik) het eerste – al werkt zij wel bij een uitgeverij en is de stiel der boeken maken haar dus niet vreemd. Tijdens de Boekenbeurs koop ik hun gezamenlijk project al op de stand van Luster, maar dat houdt mij niet tegen om een paar weken later toch nog naar de Melting pot boekvoorstelling bij Mama Matrea te gaan. Bedankt trouwens voor de uitnodiging, beiden!
Lang twijfel ik niet als Jason Blanckaert van één van mijn favoriete Gentse restaurants J.E.F. vraagt of ik hun nieuwe afhaalconcept wil testen: de hilarisch gedoopte Eete Dooze – niet-West-Vlamingen polsen maar eens bij wel-West-Vlamingen naar die hilariteit. Op zo’n moment zeg je niet: “Uhu!” of “Ja!”, je roept “JAAAAAAAAAAH!”… Ik pik de doos op in het restaurant en krijg nog een J.E.F.-made droge worst voor onderweg.
Het eerste wat opvalt, is de verpakking: een kartonkleurige taartdoos met het funky Eete Dooze logo en enkele stickers met humor. Helemaal af dus, nu de inhoud nog.
Daarna volgt het fijnste moment: het openen van de doos en de unboxing. Geloof me, dit voelt bijna beter dan als klein kind de ochtend van Sinterklaas de trap afdalen.
Ik heb geprobeerd om de inhoud artistiek verantwoord te fotograferen, helaas ben ik daar niet in geslaagd. En waarom eigenlijk moeite doen als Piet De Kersgieter dat al op professionele wijze gedaan heeft voor de Eete Dooze website?
In een aparte omslag zit de handleiding: de verschillende gangen zijn gemarkeerd met rode, groene of gele bolletjes en bijna alle ingrediënten mogen in hun vacuümverpakking opgewarmd worden in water van 90°C. Dat moet lukken!
Het blikje Vedett voor de J.E.F chef vind ik tevens een toffe vondst. Here we go!
SNACKX
Veel hoef je hier niet te doen: enkel de aardappelen in water verwarmen, voor de rest de zakjes opknippen en de inhoud op wat schaaltjes dresseren. Hierbij bedenk ik dat ik dat bijlange niet zo goed kan als het keukenteam van J.E.F., al blijft het wel leuk om het zo goed mogelijk te proberen. Vooral de spuitzak met kaascrème vormt een uitdaging.
Al bij de eerste hap van de kerstomaatjes met sjalot zeggen we hetzelfde. WOW! Wat een smaken! Ons instant gevoel valt moeilijk te omschrijven, maar ik doe een poging… Wanneer je in een restaurant zit, dan verwacht je sowieso betere dingen dan wat je zelf kan bereiden. Het eten maakt daar deel uit van een totaalervaring: het interieur, het personeel, de andere gasten. Ineens proef je dezelfde excellente smaken in je eigen huis, geserveerd in je eigen borden, aan je eigen keukentafel. Doordat je uit dat servies normaliter je zelfgefabriceerde kooksels eet, wordt de topkwaliteit van de Eete Dooze nogmaals onderstreept. Misschien denk je ik overdrijf, maar stel jezelf eens de vraag of je ooit gerookte aardappel of garnalencrunch at thuis? Neen? Ik ook in ieder geval niet.
HOOFDGERECHT
Terwijl ik de spaghettipompoen in een voorverwarmde oven zet, warm ik de kip en de wortelen opnieuw in warm water op. Ik meng rauwe wortelslierten met de vinaigrette, spuit de wortelmayo op een diep bord om er dan een 3-x-wortel-gerecht van de maken. Bij het schrijven van deze blogpost worstel ik wel wat met de werkwoorden, want ik wil helemaal niet claimen of pretenderen dat ik dit eten ‘maak’. Ik voer enkel uit wat de handleiding van de Eete Dooze mij opdraagt. Alle credits gaan naar het J.E.F. team!
Bij het hoofdgerecht slaag ik er niet in om een mooi ogend bord samen te stellen met de kip, de wortel en de pompoen. Maar wie maalt daar om als de smaken opnieuw zo top zijn? De pompoen heb ik misschien wel wat te kort in de oven gezet, want hij blijft iets té beetgaar en de kaas loopt niet echt. De kip smaakt simpelweg verrukkelijk: je proeft de barbecue meteen, alleen zou ik het vlees een volgende keer snel nog even in een grillpan gooien om er iets minder als een rozig babypoepje uit te zien.
Tijdens het eten stel ik mij de vraag hoe lang het zou duren om deze maaltijd from scratch te bereiden. Dat ik hetzelfde smaakniveau niet zou bereiken staat vast. Verder gok ik dat ik toch minimum twee uur nodig zou hebben om dit menu te maken en nu duurt het per gang maximum tien minuten. Ideaal aan het eind van een drukke werkweek! Los van de bereidingstijd kan ik mij ook wel voorstellen dat deze dozen serieus wat logistiek vergen: al die ingrediënten portioneren, vacuüm trekken, labelen, inpakken, …
DESSERT
Ik haal de citroencrème uit de frigo en de chocoladebodems uit de pralinedoos. Op die manier maak ik wél graag dessert! We eten met kleine hapjes, alsof we het einde van onze Eete Dooze liefst zo lang mogelijk willen uitstellen.
Ook een Eete Dooze?
Vanaf volgende week kun je op vrijdag tussen 16u00 en 18u00 de doos ophalen bij J.E.F. Thuislevering (€ 7) is ook een optie. Bestelling op voorhand is in beide gevallen vereist. De doos kost € 34 per persoon. Meer dus dan doorsnee take away maaltijden, maar de Eete Dooze speelt zonder zever in een andere league. Dit is dé J.E.F. smaakervaring in de intieme omgeving van je eigen huis…
De “NO FOOD WASTE – Promise” sticker klopt overigens voor de volle 100%! Ik wil nog!