Scharrelvarkensribstuk met Camp’swellsaus

Mijn vriend en ik houden beiden van de combinatie varkensvlees met Blackwellsaus – je weet wel, die saus op basis van pickles. Toen ik van Camp’s een uitnodigend houten kistje toegestuurd kreeg met pickles, mosterd (met en zonder graantjes), zilveruitjes, augurken en kappertjes (gelijke en ongelijke grootte), wist ik alvast meteen wat met het eerste potje klaar te maken… Blackwell wordt Camp’swell!

Ik hoor al iemand ‘Scharrelvarken?’ denken… Wel, ooit stak ik een pleidooi af voor het vlees en de vis in de zwarte isomoschaaltjes van Delhaize. Doorgaans zijn dat de meer kwalitatieve varianten. Orkney zalm, Irish beef, Iberico varken, of in dit geval ‘varken in open (Ardense) lucht gekweekt’. Vandaar mijn neologisme: scharrelvarken.

photo (39)

Ingrediënten

  • 2 porties varkensribstuk
  • 1 potje Camp’s pickles
  • 15 cl room
  • 300 gr krieltjes
  • 400 gr sperzieboontjes
  • boter
  • peper & zout

photo (40)

Bereidingswijze

  • Dop de boontjes, halveer de aardappelen en leg ze in een afzonderlijke stoomovenschaal met gaatjes. Ik bereid deze in de hogedrukstoomoven, maar die kunnen uiteraard ook perfect gekookt worden.
  • Stoom de krieltjes 6 minuten op 120°C en voeg de laatste 2 minuten de boontjes toe.
  • Kruid de varkensribstukken met peper & zout, verwarm de boter en bak het vlees naar gelang de dikte enkele minuten op beide kanten.
  • Haal het vlees uit de pan en zet opzij onder aluminiumfolie.
  • Doe de bokaal pickles in de pan. Vul die bokaal met room en giet eveneens in de pan. Vul tot slot nogmaals voor de helft met water en voeg toe. Laat een paar minuten doorkoken.
  • Dien het varkensribstuk op met de Camp’swellsaus, de gestoomde krieltjes en boontjes. Smakelijk!

Er volgen ongetwijfeld nog meer Camp’s gerechten… Wellicht eerder op mijn Instagram feed met de onvermijdelijke hashtag #food. Ik denk aan een homemade mayonaise met graantjesmosterd, of die vitello tonnato die ik al zo lang eens wil maken.

M¡LONGA

Een dansvoorstelling van Sidi Larbi Cherkaoui

Verjaardagskadootjes die geen materieel iets, maar een belevenis zijn. I love them! Dankjewel dan ook richting Kathy… Zij gaf mij een ticket voor M¡LONGA van Sidi Larbi Cherkaoui, onze Belgische choreografische trots naast Anna Teresa De Keersmaeker en Wim Vandekeybus. Fijn! Dat wou ik al lang eens meemaken.

Vorige week donderdag trokken we dus naar deSingel. Kathy had een e-mail gekregen dat de voorstelling stipt om 20u zou starten en anderhalf uur zou duren. We durfden het dus niet aan om met mijn filegevoelige rit Gent-Antwerpen voor de boeg op voorhand een etentje vast te leggen. Dus beperkten we ons tot een glas rosé voor mij en een glas cava voor haar in het Grand Café deSingel. En ik bestel er nog snel een Engelse sandwich met gerookte zalm bij (€ 6,80). Dat blijken zo van die erg witte driehoeken (zonder korsten) te zijn met frisse zalm, komkommer, tomaat en verse kaas. Just what I needed!

Omdat er op een bepaald moment blijkbaar iets grondig verkeerd gaat in de bar (glazen deel met flessen en glazen begeeft het) dat wij van op het terras niet opmerken, kunnen we ineens niet meer bestellen. Dus verhuizen we alvast richting Rode Zaal en bestellen daar nog een drankje in afwachting van de dansvoorstelling.

We gehoorzamen de beltoon om onze plaats op te zoeken en wachten af. Eerlijk gezegd heb ik geen enkel idee wat ik mij bij een hedendaagse voorstelling over tango mag voorstellen… Weinig verwachting zijn vaak de leukste. Ik geniet van start tot eind!

De voorstelling is opgebouwd rond vijf dansparen die soms samen, soms apart of in nog andere constellaties op het podium komen. Ze beheersen stuk voor stuk overduidelijk de taal van de tango. De muziek wordt live gebracht en dat verhoogt absoluut de impact. Komt daar nog eens bij dat Sidi Larbi Cherkaoui ijverig aan de slag gaat met projectie in al z’n creatieve vormen. Hij lijkt wel een DJ die de dansers vloeiend mixt met de beelden.

Ik pak de smaak en wil meneer Cherkaoui aan de slag zien met andere dansstijlen!

Flemish Food Fest

Wat een week, wat een weekend… Druk, druk, druk! Professioneel en privé. Gelukkig nam ik ruimschoots de tijd voor Flemish Food Fest: zaterdag opbouw, zondag fest zelf en daarna afbouw. Ik keek er eerlijk waar al maanden naar uit en nu zo – al bloggend en lichtjes zonverbrand vanuit mijn zetel – tevens tevreden op terug.

Precies op het middaguur kwamen we aan op DOK, ikzelf langs de medewerkerscaravan en mijn gezelschap via de publieksingang (inclusief wachtrij en dus cava om de pijn te verzachten). In ruil voor een toegangsticket van € 30 krijg je 15 bonnetjes van € 2. Daarnaast kun je ook DOK-bonnen kopen voor drank aan de vaste standen. Misschien wat verwarrend voor nieuwkomers op de site, maar niet voor ons dus.

Het eetaanbod bestaat uit 15 restaurants die elk een grill ter hunner beschikking krijgen om een culinair hoogstandje te bereiden. Aan alle gerechten hangt het bijzonder democratische prijskaartje van € 4. In totaal heb ik 7 bordjes geproefd: de line-up.

IMG_9044

Venkel met barbecuesaus
door Veranda, Berchem

IMG_9048

Sardines
door Neptune, Brussel

IMG_9049

Komkommer, peterselie, look, brood
– door De Vitrine, Gent

IMG_9056

Burger met varken aan ’t spit
– door ’t Oud Gemeenthuis, Hansbeke

IMG_9062

Papillot van bouchotmosselen, den, zeekraal, lenteui en radijs
– door Dôme, Antwerpen

IMG_9068

Toast met gerijpt rundsvlees
– door Tête Pressée, Brugge

IMG_9080

Aubergine met sesam
door Table d’Amis, Kortrijk

Je merkt ongetwijfeld dat mijn beschrijvingen van de gerechten nog summier zijn. Dit omdat het geen sinecure was om uit te vogelen welke chef / welk restaurant aan welke grill stond. Bekende gezichten, koksjassen, T-shirts, … waren dankbare infobronnen. Het was dus een kwestie van de chefs en hun helpers uit te horen, maar met zoveel volk en bijgevolg nogal hectische situaties werd dat steeds minder evident tot quasi onmogelijk. Meteen valt het contrast op met geoliede / ‘afgelekte’ food events à la Culinaria of Gent Smaakt. Maar we zijn hier voor rock & roll kitchen, niewaar?

IMG_9074

Dorst? Drinken en proeven doe je rond de Beergarden als je van iets anders houdt. Wij proeven er op aanraden van Daan uit Veranda de Amfora van Wouter De Bakker: een wijn die even in een kruik bewaard wordt en tot mijn grote vreugde naar geuze neigt. Een ongewone smaak, maar wij zijn na een paar slokken al fan!

IMG_9051Verder proef ik nog van de ‘Lous Grezes – Grandiose 2011’ rosé die ver weg blijft van de traditionele roséwijn, doch eveneens bevalt. Ook het Zennebier van Brasserie de la Senne en de PMPRNL van Brouwerij Jessenhofke gaan goed binnen. Tot slot proeven we nog een bijzondere Italiaanse witte wijn van Wijnfolie waarover de dame ons vertelt dat hij bij blind proeven eerder als rood bestempeld zou worden wegens met druivenpellen erin gerijpt – of zo, ik ben zo hard geen wijnkenner.

Wat valt er anders nog te beleven? Er is een markt met biologische en streekproducten: groenten, fruit, eetbare bloemen en kruiden, honing, …

IMG_9081

Verder zorgt Cirq voor animatie: een wortel die gillend wegloopt voor twee konijnen, het kleinste café, … De Propere Fanfare van de Vieze Gasten en nog een mini-harmonie in grandioos verscheidene maten ‘marcellekes’ als muzikale noot niet te vergeten. Zij staan in voor het lichtere werk naast de geplande rockbands (The Future Dead, Shylips, They Invented Nebraska, The Woods, Idiots) die aan mij voorbij gaan. Net zoals de lezingen trouwens, het is té druk en té zonnig om mij daar gemotiveerd voor te krijgen.

IMG_9077

Kortom een dag boordevol leuke mensen, topbordjes, vers ontdekte drankjes en oer-Gentse sfeer. De Flemish Foodies zijn hotter dan de verzamelde warmte van die 15 grills. Sowieso hebben ze nogal wat mensen ontgoocheld met hun net iets te prominente wanorde, hun lange wachtrijen en hun nogal snel uitverkochte eetaanbod… Voor mij was het echter een veelbelovende eerste editie die ondanks de gebruikelijke opstartpijntjes zo hard naar meer smaakt!

Dankjewel, Kobe! Dankjewel, Olly! Dankjewel, Jason!
Ook voor mijn nieuwe slaap-T-shirt…

IMG_9086

A speech of cake

Public speaking made easy
Een boek van Peggy Richie

Een aantal weken geleden volgde ik een presentatietraining. Op mijn evaluatiegesprek had ik dat aangehaald als te ontwikkelen punt. Na nogal wat jaren werkervaring weet je dat daar meestal niets van in huis komt. Vandaar ook mijn verwondering dat ik ineens de uitnodiging kreeg… Waarvoor dank, baas!

Speech of cake

Onderweg naar trainingen zeg ik meestal twee dingen: “Hopelijk is het geen Nolleke!” (denk aan Het Eiland) en “Ik zal niet al te veel van mezelf vrijgeven, dat ze dat maar niet denken…”. Na twee dagen in een kleine groep voelde ik mij nog steeds comfortabel. Meer zelfs, ik loop echt met het gevoel dat ik iets geleerd heb.

De laatste weken heb ik (soms tot ergernis van zij rondom mij) meermaals naar deze opleiding verwezen. Omdat Peggy Richie naar mijn aanvoelen ver weg bleef van het traditionele discours dat een trainer zo typeert.

Ik heb vooral geleerd dat ik luider moet spreken, mijn handen eerder net onder mijn borsten dat voor mijn schaamstreek moet houden en in mezelf moet geloven.

Fair enough, handig ook dat je dat nog allemaal eens naleest in haar boek! De algemene leerpunten uiteraard, niet die van mijn persoonlijk…

Spijtig, spijtig, spijtig

Een stand-up comedy show van Wim Helsen

In het kader van mijn culturele voornemens voor 2013 kocht ik tickets voor Wim Helsens nieuwe stand-up comedy show ‘Spijtig, spijtig, spijtig‘. Nooit eerder zag ik iets in levende lijve van de heer Helsen, minder levend wel op televisie – in comedy, een serie of een film. Die kaartjes koop ik dus niet in Gent, maar bij de Roma in Borgerhout.

Ik herinner mij nog een reportage in een programma dat ik mij niet herinner over deze heropende legende. Wat. Een. Zaal. Erg indrukwekkend als je er voor de eerste keer komt… Van de inkomsthal tot het balkon waar wij ons installeren! Je merkt overduidelijk dat de Roma een likje verf en veel meer dan dat kan gebruiken. Voor Wim Helsen komt dan ook een man op het podium die de hachelijke situatie van de zaal komt duiden, met de nodige sneer naar de besparingen van burgemeester De Wever en inclusief een oproep om langs hun sponsorstand te passeren na de voorstelling.

En dan is het de beurt aan de komiek die ik altijd zal herinneren als de poëet die de “ik zou je willen / u gaarne…” gedichten opdroeg in een vorige show. Vreemd is dat ik hem van op het balkon quasi niet herken, door die belichting. Wel zijn postuur natuurlijk, maar niet zijn gelaatstrekken. Daarbij komt nog eens dat de akoestiek niet optimaal is: als het publiek enthousiast reageert (lachen of applaudiseren) en Wim gewoon verder vertelt, dan hoor ik simpelweg niet wat hij zegt en ben ik een paar keer de pointe van de grap kwijt…

Wim Helsen spijtig spijtig spijtig

Maar wat vertelt hij? Een verhaal over een avondje op café met een heleboel gedachtenstromen luidop uitgesproken en mopjes over herten, pyromanen en hoeren. Veel meer wil ik er eigenlijk niet over kwijt, daarvoor moet je gewoon zelf gaan luisteren.

Samengevat hou ik best wel van zijn stijl… Ik lach vaak en soms zelfs luidop. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik net iets minder in een kramp lig dan bij Wouter Deprez of bij Bart Cannaerts. Wim Helsen strandt dus voorlopig met een bronzen medaille in mijn persoonlijke comedywereld. Jeroen Leenders valt dus net van het podium.