Spijtig, spijtig, spijtig

Een stand-up comedy show van Wim Helsen

In het kader van mijn culturele voornemens voor 2013 kocht ik tickets voor Wim Helsens nieuwe stand-up comedy show ‘Spijtig, spijtig, spijtig‘. Nooit eerder zag ik iets in levende lijve van de heer Helsen, minder levend wel op televisie – in comedy, een serie of een film. Die kaartjes koop ik dus niet in Gent, maar bij de Roma in Borgerhout.

Ik herinner mij nog een reportage in een programma dat ik mij niet herinner over deze heropende legende. Wat. Een. Zaal. Erg indrukwekkend als je er voor de eerste keer komt… Van de inkomsthal tot het balkon waar wij ons installeren! Je merkt overduidelijk dat de Roma een likje verf en veel meer dan dat kan gebruiken. Voor Wim Helsen komt dan ook een man op het podium die de hachelijke situatie van de zaal komt duiden, met de nodige sneer naar de besparingen van burgemeester De Wever en inclusief een oproep om langs hun sponsorstand te passeren na de voorstelling.

En dan is het de beurt aan de komiek die ik altijd zal herinneren als de poëet die de “ik zou je willen / u gaarne…” gedichten opdroeg in een vorige show. Vreemd is dat ik hem van op het balkon quasi niet herken, door die belichting. Wel zijn postuur natuurlijk, maar niet zijn gelaatstrekken. Daarbij komt nog eens dat de akoestiek niet optimaal is: als het publiek enthousiast reageert (lachen of applaudiseren) en Wim gewoon verder vertelt, dan hoor ik simpelweg niet wat hij zegt en ben ik een paar keer de pointe van de grap kwijt…

Wim Helsen spijtig spijtig spijtig

Maar wat vertelt hij? Een verhaal over een avondje op café met een heleboel gedachtenstromen luidop uitgesproken en mopjes over herten, pyromanen en hoeren. Veel meer wil ik er eigenlijk niet over kwijt, daarvoor moet je gewoon zelf gaan luisteren.

Samengevat hou ik best wel van zijn stijl… Ik lach vaak en soms zelfs luidop. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik net iets minder in een kramp lig dan bij Wouter Deprez of bij Bart Cannaerts. Wim Helsen strandt dus voorlopig met een bronzen medaille in mijn persoonlijke comedywereld. Jeroen Leenders valt dus net van het podium.