Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Revue nestelde zich recent op de hoek van de Nederkouter en de Ketelvest in de plaats van Bistro ’t Keteltje.

We installeren ons op het terras beneden aan het water. Heerlijke plek! Even twijfelen we tussen de ganse avond ‘small bites’ delen of toch voor een hoofdgerecht gaan, uiteindelijk beslissen we om beide te combineren. Zo zijn we wel. Ondertussen staat er lekker brood met smout op tafel en bestellen we spumante rosé Bacio della Luna (€ 6).

Als tapas kiezen we vitello tonato (€ 13 – kalf, tonijnmayonaise, tomaat, avocado, kapper) en fishchips Revue (€ 13 – kabeljauw, gefrituurd, tartaar). De vitello wijkt af van het origineel, wat – ondanks mijn toch wel avontuurlijke smaak – in dit geval weinig meerwaarde brengt. Iets minder gepofte rijst, iets meer kappertjes graag! Verder zijn we zwaar gecharmeerd door de gefrituurde kabeljauw: overduidelijk vers en tartaar van het huis.

Die vislijn trek ik door naar de volgende gang: kabeljauw (€ 26 – puree, wortel, venkel, limoen mousseline). Mijn vriend landt bij het vlees: rib-eye Simmental (€ 30 – saus, slaatje, frietjes) met pepersaus alstublieft. Ik lust daarbij wel de Vina Sardasol (€ 5), een soepele Chardonnay.

De saignant gebakken rib-eye laat zich vergezellen door pepersaus, kropsla, tomaat en onweerstaanbare frietjes. Ongeschilde aardappelen, met de hand gesneden, goudgeel gebakken. Ik moét er af en toe eentje inpikken. Ik krijg een modern gedresseerd stevig stuk kabeljauw met gegrilde groenten. De puree en de nogal stevige mousseline volgen in aparte potjes. Zeker geen spijt van mijn viskeuze, alleen wil ik bij een volgende Revue iets mét frietjes proeven.

De radicale renovatie en het eten bevallen, de sfeer en de bediening voelen dan weer een tikkeltje stijf. We ronden af met cappuccino (€ 3;50) en sambuca (€ 7) als digestief met zicht op de voorbijvarende bootjes.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Een fris adres op de Oostendse zeedijk met boeiende gin tonics en evenementen? Verkocht!

We installeren ons op het terras met vanzelfsprekend zeezicht. De zon doet deugd. De gin tonics als aperitief ook. Mijn vriend kiest uit de kruidige kaart voor Mombasa (€ 9,50), ik bij de florale sectie voor Geranium (€ 8,50). Zijn G&T komt met Thomas Henri tonic, sinaas- en citroenschil, zoethout en jeneverbessen; de mijne met J. Gasco tonic, Oost-Indische kers en aalbessen.

Daarbij horen enkele tapas: huisgemaakte gehaktballetjes (€ 7,50) en gegrilde groentjes met pesto (€ 12,50). De sappige lamsballetjes met vurige tomatensaus worden uitgevochten. Het assortiment gegrilde groenten overtreft tevens de verwachtingen: courgette, aubergine, zoete aardappel, champignon, paprika en rode ui met huisgemixte groene pesto. We inspireren de naburige tafeltjes. Altijd een goed teken…

Voor het hoofdgerecht overkomt mij hetzelfde: de huisgemaakte garnaalkroketten (€ 15,50 voor 2 stuks) lachen in mijn gezicht. Ik verkies wel frietjes (€ 2,50 extra) boven brood. Mijn wederhelft bestelt ook Oostendse garnalen, in de vorm van tomaat garnaal (€ 20,50). Daarbij drinken we een halve liter rosé Candela (€ 14,50), een Argentijn uit 2010 die deze zonnige avond perfect begeleidt.

Na de tapas vormt het volume van de hoofdgerechten een uitdaging, zelfs met slechts twee garnaalkroketten. Die kroketten kleuren binnenin nogal rood en smaken een tikkeltje anders, maar die originaliteit apprecieer ik wel. Ze zijn volgens de regels van de kunst – samen met wat peterselie – gefrituurd. Geslaagde garnaalkroketten met pit, alleen de maïskorrels in het slaatje en de frietjes vallen wat uit de toon.

We passen voor koffie of dessert, want het strand en de zonsondergang lonken. Aan de overkant enkel instemmend geknik wanneer ik opper dat Histoires d’O een plek is om terug te keren…