Er zijn van die plaatsen waar ik uit mezelf niet zo gemakkelijk zou binnenstappen… Eigenlijk enkel en alleen op basis van vooroordelen en buikgevoel, dat geef ik toe. Dan wacht ik op een extra zetje, bijvoorbeeld een uitnodiging voor een business lunch. Deal! En vanwaar die vooroordelen? Ik zie een zaak die de laatste jaren geregeld van naam / eigenaar wijzigde en daarenboven aan het water dichtbij een jachthaven ligt. Mijn inwendig alarm vreest voor een dresscode die niet zou misstaan op een jacht en posh food.

Hoewel ik al rond 12u15 arriveer, staat de nochtans vrij ruime parking al overvol. Ik parkeer een eindje verderop en zoek daarna mijn gezelschap op het ruime terras met snel geschat zeventig couverts… Hij zit al aan de bubbels en dus volg ik gedwee.

Tijd om ons over de eetkeuze te buigen! We laten het lunchmenu (€ 17) met toast gerookte zalm en een hoofdgerecht dat niet is blijven hangen al snel links liggen wegens te doorsnee. De overkant zwicht instant voor de vol-au-vent op onze wijze met gebakken kalfszwezeriken. Zelf voel ik bitter weinig voor zwezeriken, dus verken ik verder. Op de vaste menukaart komen een aantal visgerechten in aanmerking, maar mijn ogen dwalen automatisch af naar de suggesties…

Want daar flirt de king krab / kruidenboter / courgette / paprika / aioli / paellarijst (€ 35) met mijn smaakpapillen. Prijzig wel, net zoals de rest van de kaart. En toch ga ik ervoor: king krab krijgt bij mij niet voor niets het labeltje ‘all time favorite’. Tot slot voegen we nog een portie oesters (6 stuks – nr 3) om vooraf te delen toe aan onze bestelling en vraagt mijn gezelschap de wijnkaart om een gepaste witte te selecteren. Eerst komt er een Riesling uit de bus die niet op voorraad blijkt, op wat we uiteindelijk landen herinner ik mij eerlijk gezegd niet meer. Alleen dat de wijn in de smaak viel.

De bediening loopt gesmeerd, ook alle Fou d’O’ers rondom ons lijken ontspannen te genieten. Ik laat mijn reserves varen – om het in de sfeer van een jachthaven te houden… Alleen de stevige prijzen zorgt ervoor dat er een restje vooringenomenheid overblijft.

Tijdens het wachten smeer ik een aantal toastjes met een kruidig kaasje tegen de eerste honger. De oesters vallen vooral qua grootte wat tegen. Net te laat besef ik dat juni eigenlijk het einde van het oesterseizoen inluidt, dus dat je die weekdiertjes beter in hun iets volumineuzere maanden opslurpt.

Lees verder →

Vorige zaterdag postte ik ‘Hypes zijn er om schaamteloos aan mee te doen!’ op Instagram. En dat meen ik ook… Niet dat ik een uur zou aanschuiven bij het worstenkraam van Jeroen Meus zoals tijdens zijn eerste passage op Rock Werchter of speciaal naar Leuven zou rijden voor een ‘haute dog’ (nomen est omen – overduidelijk dus geen gewone hot dog), maar een nieuw filiaal – al klinkt dat woord wat saai – in de Gentse Nederkouter brengt deze hype iets dichter bij mijn leefwereld.

Op een grijze en wat lege zaterdag breekt de zon even door en springen we op de Vespa. De eerste stop wordt ONA, een erg aangename wijnbar tegenover Würst met dito drankjes en uitbaters. Daarna steken we de straat over voor een worstje. Eerst even mijn welgemeende felicitaties uitspreken voor de inrichting… We zien veel beton, hout, een combinatie van design en (semi-)vintage meubilair en een leuk wandrek vol planten.

Lees verder →