Lessons learned today

Geplaatst op door

Elke dag iets bijleren, één van mijn voornemens voor het leven. Vandaag zat het mee, want ik leerde losjes geteld 3 dingen bij. Het drietal situeerde zich in de eetbare wereld – niet zo verwonderdelijk als je voor zesta.be werkt.

1.
Krieken is niet gewoon een dialectwoord voor kersen. Er bestaan namelijk  zoete en zure kersen. De zure onderscheiden zich van de zoete door hun smaak en hun persoonlijke aanspreektitel, namelijk kriek.

2.
Groene asperges hadden het potentieel om witte asperges te zijn. Ware het niet dat de groene blootgesteld werden aan de zon, de witte niet.

3.
Bouchot mosselen zijn niet afkomstig uit een regio of een plaats genaamd Bouchot. Zoals de Zeeuwse uit Zeeland, de Griekse uit Griekenland, de Belgische uit België komen. Bouchot mosselen zijn eigenlijk mosselen uit hangcultuur. De link tussen het iets poepsjieker klinkende bouchot en de meer vulgaire benaming hangmosselen ontging mij totnogtoe. Geen woordspelling dus à la wachten op bouchot, want het zijn de Zeeuwse exemplaren die om een weekje uitstel verzoeken.

Ik een foodie? Een mens zou begot aan ’t twijfelen slaan…

Knooppunten

Geplaatst op door

Een briefje.
Iets om te schrijven.
Een kaart of een fietsnet.be.
Een reeks cijfertjes naar keuze.

En je bent vertrokken.
Handig, toch? Zo vlot op tocht…
Voor een dikke 59 km afgelopen zondag.

Vanuit Gent.
Langs Mariakerke,
Lovendegem,
Zomergem,
Eeklo,
Lembeke,
Sleidinge,
Evergem.
En terug naar Gent.

Leve de fietsknooppunten!
Leve Hugo Bollen!

A Food Affair

1

Er zijn zo van die eetadresjes waar je al ontieglijk lang probeert langs te gaan. Niet open op zondag. Volzet bij een poging tot telefonische reservatie op voorhand. Volzet bij een poging tot persoonlijk binnenspringen – à la minute, op de ruttel in ’t West-Vlaams. Allemaal toevallige samenlopen dus, maar gisterenavond keerde het tij.

A Food Affair in de Korte Meer. Een gat in mijn Gentse eetcultuur. Een plek waar ik totnogtoe niets dan lof over opving en uiteraard wou ik mij proefondervindelijk bij die lofbetuigingen aansluiten. Mijn date Melanie en ik spotten elkaar al op de Kouter en arriveerden dus gezamenlijk in het restaurant. De eigenaars groetten mijn gezelschap wegens vaste klant / buurvrouw en wezen ons vervolgens een vierpersoonstafel toe. Best handig, zo voor slechts twee madammen!

Na heel kortstondig aarzelen bestelden we een aperitief – voor mij van het huis, zijnde cava met gembersiroop en citroengras – en het ontdekkingsmenu van de chef. Dit viergangenmenu met een prijsetiket van €46,90 wordt per tafel geserveerd.

Salade van lam, buikspek en portobello’s
•••
Venusschelpen met Thaise basilicum
•••
Varkenswangetjes met kruidige rijst en ijsbergslaatje
•••
Aarbeien met mascarpone en basilicum

Zonder poespas, maar hypercorrect krijgen wij gang na gang geserveerd door de vlotte Ellen. Voor een newbie als ik steevast verrassend door de harmonieuze combi die chef Laurent maakt tussen de Aziatische keuken en enkele voltrefferingrediënten uit de Belgische gastronomie – denk aan venusschelpen, lamsvlees of varkenswangetjes.

Sterke smaken, stevige smaken. Smaken die er toe doen en indruk maken.

We rondden af met koffie en thee, vergezeld door speculoosschuim. Al een traditie daterend van voor de hype, verzekerde Melanie mij. Wat ons meteen op het onderwerp van foodhypes brengt – denk cuberdons, denk Luikse stroop. En tevens bij een hilarische anekdote over haar zoontjes en hun liefde voor speculoospasta. Hoe één van de beide op een dag thuis kwam van school en meedeelde “dat daar ook koekjes van bestaan”.

Aanrader met de A van A Food Affair!

•••

Verder schreef ik recenter (in april 2016) een resto review in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Ik was fan van A Food Affair in de Korte Meer en hoop dan ook dat ze na hun verhuis richting Hoogstraat bevestigen.

Het interieur overtreft de vorige locatie alvast: echt gezellig met elementen als ‘upcycle’ lampkapjes. De aperitief maison (cava met huisgemaakte siroop op basis van gember en citroengras – € 8) verhuisde mee. Ik hou wel van die stengel citroengras in mijn bubbels, mijn vriend prefereert deze uit de Jura (€ 8,50): Domaine Désire Petit.

Aan de hoofdingrediënten van A Food Affair blijkt niet getornd: oosters geïnspireerde keuken, beperkt aantal couverts, kleine kaart en persoonljike touch. We spieken al even bij de buren en zo bepaalt mijn vriend zijn starter: crispy rice springroll van Brasvar varken ‘Chà Giò’ (€ 12,50). Ik aarzel, maar val uiteindelijk voor de gegrilde kippensaté met huisgemaakte pindasaus (€ 12,50). Pindasaus bekoort altijd, het frisse slaatje erbij versterkt het geheel. Bijna was ik vergeten hoe hun gerechten smaken: 100% Aziatisch én 100% huisgemaakt door chef Laurent.

Bij het voorgerecht drink ik een uitstekende Riesling die per glas (€ 6) besteld kan worden. De liefhebber van rode wijn vraagt een karaf Italiaanse La Carraia (€ 26 voor 50 cl). Onze complimenten trouwens voor de wijnkaart!

Over de volgende gang twijfel ik zo mogelijk nog meer. Ik voel weinig voor een ‘gewone’ groene of rode curry en zo land ik bij de nobashigarnaal & curry (€ 23), aan de overkant wordt het de pad thai van gegrilde kip (€ 19). Voor mij komt een zachte groene curry op basis van spinazie, nobashigarnaal, diverse groenten, koriander en Thaise basilicum met jasmijnrijst te staan. Twee woorden: verrassend en verfijnd. Gelukkig eet ik met stokjes doorgaans trager en dat hoort ook zo bij dit bord. Rustig genieten, en ik lijk niet alleen…

De desserts lonken niet wegens te weinig Azië. Of zouden we nog afronden met dessertwijn? We besluiten om dit voor een volgende keer te houden, waarmee ik meteen al verklap dat we gegarandeerd terugkeren.

 

KunstSuperette

Geplaatst op door

Zaterdag kuierde ik samen met mijn vriend eventjes doorheen KunstSuperette op het Sint-Baafsplein. De 5de editie blijkbaar, de 3de die ik zelf meemaakte. We spotten veel juweeltjes met roosjes, strikjes alom, retromotiefjes idem dito. Bij een paar standjes lonkte mijn impulsaankoopreflex, maar ik temperde en poogde het gat in mijn hand met visitekaartjes te vullen. Mijn plan was namelijk om de collecties van deze creatievelingen thuis rustig te bekijken en vervolgens binnenkort vermoedelijk online wat extra ornamenten te bestellen.

Zij verleidden mij…

Verder tevens de o zo prikkelende Vedett drankjes en de bijhorende marketingmachine (van strandstoelen over tuinmeubelen tot muntjes).
Super, superst, superette!

Ignore Everybody

Geplaatst op door

And 39 Other Keys to Creativity
Een boek van Hugh MacLeod 

Hugh MacLeod leerde ik kennen via een Tumblr-waardige quote in Delivering happiness van Tony Hsieh – “Everybody has their own private Mount Everest they were put on this earth to climb”. Boeiend genoeg om even intenser kennis te maken met Hugh MacLeod. Blijkt dat hij de blogger is achter de populaire doch voor mij nobele onbekende blog gapinvoid.com en tevens de auteur van “Ignore Everybody – And 39 Other Keys to Creativity”. Voldoende argumenten om meteen te bestellen – online évidemment.

Eén van deze sleutels bestaat volgens MacLeod in je eigen shtick te vinden:

A Picasso always looks like Picasso painted it. Hemingway always sounds like Hemingway. A Beethoven symphony always sounds like a Beethoven symphony. Part of being a master is learning how to sing in nobody else’s voice but your own.

Zijn shtick is het tekenen van cartoons op visitekaartjes.
De mijn inziens meest treffende vind je hieronder.

Mijn 10 favoriete sleutels?

  • The idea doesn’t have to be big. It just has to be yours.
  • If your business plan depends on suddenly being “discovered” by some big shot, your plan will probably fail.
  • Everybody has their own private Mount Everest they were put on this earth to climb.
  • If you accept the pain, it cannot hurt you.
  • Sing in your own voice.
  • Nobody cares. Do it for yourself.
  • Don’t worry about finding inspiration. It comes eventually.
  • Write from the heart.
  • The best way to get approval is not to need it.
  • The hardest part of being creative is getting used to it.

Kortom, boeiend boekje dat zich door de gevatte bewoordingen en de ruimschoots aanwezige cartoons aan sneltreinvaart laat lezen!

‘Ignore everybody’ holderdebol.comder kopen?