Jaja, Pinterest legt mij geen windeieren. In het bijzonder mijn board genaamd ‘to have‘. Enkele weken geleden kreeg ik bij onze instuif van vrienden een Corkers stier als extraatje, op basis van een Pinterest tip. Eerder deze week pinde ik de nieuwe servieslijn van Pascale Naessens. Minder dan een week later was het alweer prijs.
Tsjakka!
Mijn ex-collega’s – ook wel de zesta.be madammen – brachten een voorsmaakje van PURE, die bewuste servieslijn van Pascale Naessens, mee als geschenk bij een etentje.
Deze middag wil ik tijdens de lunchpauze een weg-en-weertje doen naar de FNAC. Tram 4 is daarvoor een mogelijkheid vanuit mijn werklocatie, maar ik ben – slechte gewoonte, dat besef ik – nogal verknocht aan mijn auto.
Zou er nog plaats zijn in de ondergrondse parking van de Kouter? Of in die bovengrondse vlakbij de AVA? Eens onderweg kun je dat wel zien via de borden van de Parkeergeleiding – wat een ongelooflijk oubollig woord overigens. Maar even op voorhand online (website of mobiele app, dat laat ik in het midden) checken zou handig zijn.
De gegevens worden al gelogd. Wie ontsluit ze digitaal?
Moet ik hiervoor naar het Parkeerbedrijf Gent kijken? Of naar een geeky enthousiasteling? Misschien ook een tip voor een volgende Apps For Ghent?
De mannen van Avenue L houden van pop up, het tijdelijke, het vluchtige. Ze zetten hun stempel op provisoire bars in het kader van TRACK of het Gentse Filmfestival. Op de Botermarkt bleven ze iets langer hangen, met Bar Buro. Ik hield er wel van.
Vandaag las ik in de Avenue L nieuwsbrief – fijn getiteld ‘You should have been there’ – dat Bar Buro definitief de deuren sluit. Hoog tijd om dat tweetgewijs nog even te herhalen, met een visseltje naar @FredoFredonis.
Und jawohl…
Vanaf 12 november kunnen we ergens terecht voor ‘Boterhammen en Boeken’. Ik zeg ergens, omdat de locatie omschreven wordt als “andere locatie, en toch weer niet”.
Brood is – zoals mijn omgeving maar al te goed weet – niet meteen mijn beste vriend. Dus fijne initiatieven om mijn boterhammenconsumptie wat op te drijven worden bijzonder geapprecieerd. Bij het tweede luik – boeken – denk ik onmiddellijk ‘Like! Love! Adore!’. En het concept van het Paard van Troje of het bibliotheekkunstwerk in de tuin van de Sint-Pietersabdij naar aanleiding van TRACK flitsen door mijn hoofd.
Fredo De Smet belooft zelfs tipjes en sluiers. Ik kijk er naar uit!
Na een verschrikkelijke zoektocht (last-minute / weinig open / alles bezet) belanden we afgelopen zondagmiddag uiteindelijk in ’t Laethems Ros. Vaak hebben restaurants een afgrijselijke website; deze zaak daarentegen houdt er een voortreffelijk exemplaar op na, misschien zelfs iets te voortreffelijk in vergelijking met het eten.
Quasi alle eetgasten lijken op zondagmiddag voor het 4-gangenmenu te gaan. Het menuutje ziet er inderdaad interessant uit: carpaccio van coquilles, courgettesoep, kalfsrug of grietfilet en bavarois voor € 40, wijnen inclusief. Wij voelen echter niet al te veel om lang aan tafel te zitten en bestellen à la carte côte-à-l’os en filet pur.
Ondanks de behoorlijk slome bediening en nog wat andere mankementjes (zoals niet voorradige wijnkeuzes en middelmatig interieur), wandelen de filet pur eters tevreden buiten. Mals vlees, handgesneden frietjes, eigentijds slaatje, smakelijke saus.
De côte-à-l’os kant is echter minder opgetogen: ze krijgen hun vlees meteen op het bord, dus van beendemonstratie is in ’t Laethems Ros geen sprake. Bovendien is het vlees veel te taai om côte-à-l’os te kunnen zijn en smaakt het vreemd. Mijn gok is een dikke entrecôte uit de diepvries, net zoals onze filet purs. Dit zou ook de onproportioneel lange wachttijd voor deze gerechten mogelijk verklaren… Eerst ontdooien, dan bakken.
Sorry voor de uitbaters, maar bij een volgende keer Sint-Martens-Latem opteer ik dan toch liever opnieuw voor De Klokkeput.
Of ik geïnteresseerd ben om belangeloos iets te schrijven over borstkanker? Uiteraard. Mijn familie langs moederskant worstelt er al jaren en in veelvoud mee. Zelf ben ik nog geen 30, maar mijn eerste mammografie heb ik al achter de rug.
Wat mij verwondert over de sensibilisering rond borstkanker, zijn de parallele initiatieven…
Eerst merk ik dat de Stichting Tegen Kanker “Ik ben geraakt” als campagne lanceert.
Een week later zie ik bij de bakker een grappig kaartje liggen met daarop “Laat naar je [boules de berlin] kijken”, wederom een catchy slogan die dan weer uitgaat van het Vlaams bevolkingsonderzoek naar borstkanker.
Beetje jammer toch dat de federale en de Vlaamse krachten in dit dossier niet gebundeld worden… En dan zwijg ik nog over het internationele Pink Ribbon. Hoe weet een schenker in godsnaam nog wie of wat hij / zij eigenlijk steunt? En leiden die verbrokkelde initiatieven niet tot verbrokkelde verwezenlijkingen?
L’union fait la force, ook als het op borstkankerpreventie aankomt!
Prachtig! Ik vul absoluut aan.
