De laatste jaren ben ik nogal into Thais. Helaas niet veroorzaakt door een Thailandreis, eerder door gewoon een aantal smakelijke eetervaringen in eigen land. Komt daar nog eens bij dat op wandelafstand van mijn nieuwe werkplek Thawan Thai huist – op de hoek van het rondpuntje richting Ledeberg. Perfect voor een levering op kantoor, of bij behoefte aan een luchtje scheppen als welkome afwisseling voor de soepen van Taste-It.

Vorige week sprak ik ter plekke af met @fdgraeve die tevens vlakbij werkt. Je bestelt er meteen of loopt rechtstreeks door naar de verbruiksruimte. Enkele habitués doen mij voor dat je onderleggers, servetten en bestek selfservicet. Wanneer mijn gezelschap aankomt, troont hij mij mee naar de toog alwaar ik de 55 (kai pad prick khaeng (zonder kokosmelk, maar met 2 pepertjes als indicator van de pikantheid) – kippenborstfilet in een rode curry- en chilisaus met Thaise aubergines en seizoensgroentenmix) en hij de 48 (kai pad pong kerry – kippenborstfilet in een zachte gele currysaus op basis van kokosmelk met ui, witte selder, paprika en prei) bestelt. Beiden met een Singha biertje. Thais all over. 

Niet spectaculair veel later krijgen we elk een diep bord met ons Thais gerecht, snel gevolgd door een groot bord met een forse bol witte rijst. Ik eet flink en met smaak mijn kloeke portie op. Correct bereid Thais gaat er bij mij echt a·l·t·i·j·d in.

Dit adresje moet ik tevens in het achterhoofd houden voor een avond met weinig tot geen kookinspiratie. Take away FTW! Bij het afrekenen volgt nog een ingewikkeld algoritme als toeslag voor de lunch-inn. Wat ons beiden op een vereffening van € 17,71 doet landen.

Kort na mijn eerste lunchpassage op het middaguur volgt een tweede.

Insgelijks tevreden. In het bijzonder gecharmeerd door de buitengewoon bereide varkenswang! Een subliem gerecht van chef Jason.

De lunchmenukaart heb ik niet gefotografeerd.
Vergeef mij dus wat in mijn herinnering rest als omschrijving van de gerechten…

hoeve-ei – waterkers – prei – rode biet – gerookt brood

varkenswang – gele wortel – sinaas – gnocchi

kweepeer – rode bes – amandelkoekje

Meer lezen over J.E.F.?
Mijn post over het eerste diner.
Mijn post over de eerste lunch.
Hun website.

Sinds ik in Mariakerke woon, rij ik meerdere malen per week langs Den Groenen Staeck – een restaurant gelegen op de hoek van de – tarara – Groenestaakstraat en de Eeklostraat. In mijn hoofd een restaurant (of eerder een brasserie) waar je steak, vol-au-vent, stoofvlees of een slaatje eet. Een vooroordeel, dat besef ik. Wanneer ik op een vrijdagavond aan mijn vriend voorstel om daar iets te gaan eten, gaat hij meteen akkoord.

We komen rond 20u30 aan en horen tot ons jolijt dat er nog één tafeltje ongereserveerd is. Meteen valt op dat alles mijn vooroordeel overtreft: het interieur (klassiek, doch stijlvol), de bediening (übervriendelijk), de kaart. Daarop staan een beperkte waaier voor- en hoofdgerechten. Verder tevens enkele suggesties met sint-jakobsvruchten. Wij twijfelen niet lang over het tussenribstuk – ook wel entrecôte – voor 2 personen met béarnaisesaus en frietjes (€ 50). Toch gevoelig duurder dan wat je doorgaans voor een côte-à-l’os betaald (ongeveer € 42), dus de verwachtingen zijn navenant… Als we op automatische piloot een glaasje bubbels bestellen, blijkt tevens dat ze enkel champagne serveren aan € 11,50 per glas. Opnieuw een stevig prijskaartje, maar we doen eens zot. Dat de royale glazen begeleid worden door 4 amuses (mousse van ham, parelhoenpaté, garnaalballetje en gerookte zalm) verzacht de prijspijn enigszins.

We wachten een behoorlijk eindje op ons vleesfestijn. Gelukkig hebben we aan het einde van een drukke werkweek veel te vertellen… Dan komt ons half litertje rode huiswijn (€ 16) en ons spuitwater op de proppen. Niet veel later gevolgd door de pièce de resistance: elk een bord met 3 sneetjes vlees, béarnaisesaus, sla en een warme tomaat. De fantastische frietjes worden aan tafel geserveerd en op de toog centraal in het restaurant komt een warmhoudschotel te staan met de rest van de (uit de kluiten gewassen) entrecôte. We smullen na een paar mindere vleeservaringen ongegeneerd van de perfecte saignant. Het bijvullen van het tussenribstuk, de béarnaise en de frietjes gebeurt perfect getimed.

Na een 1-0 voor de eetlust tegenover het rundsvlees vragen we meteen de rekening (€ 93) om zo snel mogelijk thuis ietwat te gaan bekomen van een stevige portie klassieke kost. We nemen ons voor om tevreden terug te keren, misschien zelfs in gezelschap.