Zoals verschenen in Goed Gevoel Kookt (speciale editie Goed Gevoel), mei 2013
Wat staat in Goed Gevoel Kookt van mijn pen?
Vijf dubbele pagina’s interviews, met Pascale Naessens, Quyen Truong Thi en Peter De Clercq over de zomer, Claudia Allemeersch over de lente en Ann De Roy over de winter.
Het Antwerpse Damplein heeft wel wat gelijkgestemde horeca in petto: Zum, Zeppelin (nog niet geweest) en Caravan. Deze laatste leek mij perfect om iets te eten vooraleer naar de 2 km verderop liggende Lotto Arena te trekken. Dus belde ik ’s morgens of we ’s avonds om 18u langs konden komen met 2 personen. Geen enkel probleem!
Wegens stomweg vergeten te zijn dat de E34 in Vrasene na het ongeval met de waterstofgasflessen nog steeds volledig afgesloten blijft, komen we met enige vertraging aan op de Dam. Parkeren lukt moeiteloos voor de deur, onze reservatie ligt door middel van een bierkaartje klaar in een gezellige tweede ruimte. Jawel, de term ‘kringloopwinkelrestaurant’ (ik citeer zone/03) is hier aan de orde! Het resultaat is een übergezellige zaak waar je de ganse dag terecht kunt voor ontbijt, lunch, taart of diner.
We bekijken de menukaart bij het hoofdstuk ‘grote honger’ en het krijtbord met een aantal suggesties. Omdat we toch wat twijfelen, vragen we alvast een cava en nog even bedenktijd. Uiteindelijk beslist mijn wederhelft om voor de vol-au-vent met krieltjes (€ 15) te gaan; ikzelf denk voor een Netsky concert wel wat vettigheid te kunnen gebruiken en bestel de ‘fat mickey classic burger’ met cheddar (€ 15). Qua uitleg staat daar op de kaart ‘americain natuur, spek, gebakken ui, huisgemaakte ketchup en krieltjes’ bij. En graag nog een portie gemarineerde olijven (€ 4,50) om de cava te begeleiden.
Die glazen hebben we ondertussen gekregen en blijken opvallend goed gevulde kuipen bubbels te zijn – een Foursquare tip waard! Steeds meer mensen komen aan bij Caravan, wij prikken olijven en beslissen om na de cava over te schakelen op Geuze Boon.
Niet veel later volgen onze grote witte borden: vol-au-vent aan de overkant, de burger bij mij. De slaatjes (sla, komkommer, gemarineerde rode kool (denk ik, misschien gewoon radicchio), rode biet, bladpeterselie en groene pesto) en de gebakken krieltjes zijn identiek. Aan beide kanten van de tafel klinkt goedkeurend bestekgeluid… Een burger eten blijft een uitdaging, maar ik ga die graag aan voor dit eerlijk en homemade exemplaar. De krieltjes zijn een dubbele portie koolhydraten, maar ik maal er niet om en werk ze met smaak naar binnen. Ik moet mijn best doen om mijn bord leeg te krijgen, de vol-au-vent aan de overkant verdwijnt in een recordtempo. Zoals de zone/03 eveneens vermeldt, bevat de vol-au-vent behalve kip en gehaktballetjes geen champignons. Hij klaagt echter niet, houdt zelfs al langer van dit adresje als lunchplek when in Antwerp.
Iets onnozels wat mij steeds vaker opvalt en lichtjes ergert: borden met een brok af… Eerder deze week viel het mij op bij J.E.F. en nu opnieuw bij Caravan.
Desalniettemin wrap ik Caravan up als een adresje naar mijn hart: sympathiek, eerlijk, democratisch en oprecht lekker. Voor herhaling vatbaar! Bij voorkeur op een zomerse (zon)dag wanneer Park Spoor Noord vol picknickers zit en de terrassen op het Damplein idem dito met dorstigen en hun kleine hongertjes.
Het moet gezegd, het is met enige argwaan dat ik mij op een vrijdagmiddag richting Chess Café in de Ottergemsesteenweg (Zuid!) begeef – als onderdeel van mijn copywriting research. Mijn gezelschap wacht mij voor de deur op en we komen binnen in een donker ingerichte zaak die volgens een wilde schatting voor 40% gevuld zit.
Het concept is gekend: wok (al dan niet à volonté) zelf samenstellen. Op de kaart staan tijdens de lunch echter ook wat belegde broodjes en pasta’s, maar logischerwijs laten we die links liggen. Het is zoals stoofvlees met frieten bestellen bij een Italiaan. We kiezen voor de wokformule van € 10 met soep (die we skippen) en één bord wok.
In de verstoog liggen volgens hun website een 40tal verse ingrediënten. Eerst de groenten: op mijn bord komen sojascheuten, blonde champignons, shiitake, ui, broccoli, bamboescheuten en Chinese kool te liggen. Uit het vlees- en visaanbod pik ik de visopties: wat inktvisringen, zalm en scampi. Nog wat mie en ik kan naar de wokbar waar ik de saus en de kruiden moet selecteren. Bij de sauzen waag ik mij aan de meest pikante die aangeduid wordt met drie rode pepers: Korea hot fire. Als dat maar goed komt… Wat de kruiden betreft ga ik voor de koriander.
De wokchef neemt mijn bord aan en blancheert de groenten en de vis van mijn keuze even in zo’n mandje dat je ook in pastazaken ziet. Daarna gaat alles hoogstens twee minuten de wok in. Hij werkt eerst verkeerdelijk af met gebakken uien (geen erg!) en corrigeert vervolgens met de koriander. Eens op mijn plaats wacht daar tevens een kommetje met gestoomde rijst op consumptie.
De foto doet het eten niet echt eer aan. Hun nogal nonchalante wijze van opdienen evenmin; de randen van het bord even schoonvegen na het uitstorten van de wok lijkt mij een kleine moeite. Maar soit, het gerecht overtreft mijn lage verwachtingen. Ik eet goedkoop, vlot, vers, lekker en bovenal pikant! Gelukkig heb ik een cola light en rijst om dat Koreaanse vuur wat te blussen.
Met die ligging buiten het stadscentrum richt Chess Café zich met hun à volonté en groepsformules voornamelijk op grotere gezelschappen: studenten, after-workers, … Volgende keer neem ik een vrachtje collega’s mee!
Na mijn opera-ontmaagding met Carmen in de Vlaamse Opera (de Gentse poot op de Kouter) in juni vorig jaar onderging ik deze week een vervolg. Als verrassing voor mijn paps bestelde ik twee tickets van de middelste categorie (€ 44,50) voor Parsifal. Zelfde operahuis, zelfde locatie, andere productie. Dit keer Wagner in plaats van Bizet.
Vol verwachtingen wandelen we het operagebouw binnen rond 17u45. Jawel, ik maak geen grapje. Voor Richard Wagner en zijn opera’s moet je best wat moeite doen. Je investeert niet zomaar twee uur op een avond, Wagner vraagt de volle vijf uur van jouw aandacht (inclusief twee keer een half uur pauze weliswaar). Een intense ervaring, dat zie je van mijlenver aankomen… Die tijd moeten we doorbrengen op het derde balkon, op de derde rij en dat blijken toch geen optimale plaatsen te zijn. Daarom wachten we de start af en zakken dan een rijtje naar de onverkochte plaatsen voor ons op de tweede rij.
Het eerste bedrijf blaast ons werkelijk van onze sokken. Wat een visueel en muzikaal verbluffende vertoning! We worden heen en weer geslingerd tussen bombastisch, engelachtig, rechttoe-rechtaan. Alles erg mooi verpakt voor het oog: het geheel speelt zich af in een witte cirkel met rondom een wit gordijn waar geregeld bloed van naar beneden loopt. Intrigerend! De zangers / acteurs zijn bovendien allemaal gekleed in tinten wit, beige en pastel (paars, blauw, roze), behalve dan de hoofdrolspelers.
Het kan geen kwaad om de synopsis even door te nemen op voorhand, want het is als Wagner-leek niet altijd even eenvoudig om door te hebben dat zwanen in wit geklede kinderen zijn en een boog voorgesteld wordt door een emmer (met rode verf als bloed in). Dat je de Nederlandse tekst mee kunt volgen via de ‘boventitels’ in de lichtband helpt ook. Nog trouwens over die kinderen… Tijdens de voorstelling vraagt iemand mij via Twitter of ik dat geen ongemakkelijk scène vond, een beetje op het pedofiele af lees ik tussen de regels. Ja, het voelt inderdaad bevreemdend en daarom net tegelijk erg pakkend.
Tijdens de pauze werken we een sandwich met gerookte zalm naar binnen in de prachtige foyer. Tevens het vermelden waard vind ik de democratisering van opera: geen blasé gedoe, echt niet. Rondom ons zie ik gewone mensen op zoek naar wat cultuur.
Het tweede en derde luik kunnen wat ons betreft het overweldigende niveau van het beginstuk niet aan, desalniettemin genieten we met volle teugen. En die teugen zetten we bovendien verder tijdens de laatste pauze: bij een geslaagde avond horen wat bubbels, Taittinger dan nog wel. Tijdens het verstommen van het langgerekte applaus wandelen we een beetje operadronken de Kouter op.
Wagner bekoort ons, deze regie van Tatjana Gürbaca eveneens. Topentertainment!
Zoals verschenen in Karaat (regio Roeselare, Tielt, Torhout) – editie mei 2013
