Noord

Een boek van Sien Volders

Sien Volders, geboortejaar 1983 en gediplomeerde kunsthistorica. Dan vraag ik me meteen af of ik ooit naast haar in het auditorium gezeten zou hebben… Want studenten geschiedenis en kunstgeschiedenis volgen nu eenmaal een vijftal vakken samen. Soit, tijdens wat online gespeur leer ik toevallig dat ze haar leven deelt met Lieven Scheire. Niet dat dat iets ter zake doet als je een boek van iemand leest, maar ik geef het toch maar even mee voor zij die eerder van de boekskes houden dan van het echte werk.

Over naar Noord, het debuut van Sien Volders.

Op de cover en de achterflap staan (uiteraard) uitsluitend lovende woorden, héél erg lovende woorden zelfs van onder meer Guy Mortier en Herman Brusselmans. Als ik dat lees vooraleer ik aan het boek begin, heb ik altijd zo’n ja, ja, ’t zal wel gevoel. Eens ik het boek uit heb, grijp ik nog eens terug naar die complimenten en ik begrijp nu ieder woord.

Zilversmid en juwelenontwerpster Sarah Torun Aysgarth rijdt in haar olijfgroene Dodge uit 1969 Vancouver uit. Noordwaarts, tot je niet meer verder kan (met de auto). Zo belandt Sarah in Forty Mile, een goudzoekersstadje waar ’s zomers toeristen komen en ’s winters zwaar gedronken wordt om het barre van de winter in het noorden te vergeten.

Sarah trekt naar Forty Mile om even afstand te nemen van haar werk, zodat ze daar in alle rust een weloverwogen beslissing kan nemen. Gaat ze verder als zelfstandige juwelenontwerpster of verkoopt ze als het ware haar ziel (en dus haar ontwerpen genaamd Torun) aan een bekend juwelenhuis met internationale faam? Kiest ze voor de kunst of voor het geld? Of is de keuze misschien niet zo zwart-wit?

Meteen connecteert Sarah met andere creatieve geesten: Adam en Jacob die met hun livemuziek ’s avonds de lokale Tavern opjutten, Mary van de enige winkel in Forty Mile die later een ooit bekende kunstschilderes blijkt.

Meer vertel ik beter niet… Gewoon Noord lezen en je laten betoveren door de natuur en de mensen uit Noord-Canada. Bijna niet te geloven dat dit boek door een Belgische geschreven is.

Fry Willy

In the UK koop je ze gewikkeld in krantenpapier op elke straathoek, in Brussel of Antwerpen bij Bia Mara en in Gent sinds kort bij Fry Willy: fish & chips. Ik geef het toe: een zalige naam, alleen een beetje luguber voor iemand van de Free Willy generatie… Dan denk ik aan de slotscène waar Jesse nog net de buik van de ontsnappende (of misschien beter geformuleerd zichzelf bevrijdende) orka Willy kan aanraken of Jesse die dat beklijvende deuntje speelt op zijn mondharmonica. Jeugdsentiment ten top.

Niet alleen complimenten voor de naam, ook de vis- of op z’n minst oceaangerelateerde muurtekeningen verdienen een applausje. Echt leuk gedaan! Van het uitbatende koppel herkennen we Ciska van bij Eetramen, Eethaven en gerelateerde zaken. Haar ex-collega Pieter-Jan helpt in de zaal, ook al is het die avond relatief rustig.

Lees verder

Shibui

Iedere regel verdient een uitzondering… Zo blog ik normaliter niet over pop-ups. In het geval van Shibui aan de Gentse Nieuwe Wandeling wandel ik echter zo opgetogen naar buiten dat ik instant beslis om een uitzondering te maken. Ik ga er trouwens heen in de laatste week dat ze ramen serveren. Jammer, maar het goede nieuws is wel dat ze besloten hebben om twee maanden langer open te blijven. Zij het met een aangepast concept: enkel izakaya (hapjes dus) en geen noedelsoepen meer.

Reserveren kan er niet, bijgevolg komen we vrij kort na het openingsuur (18u30) aan. Het zekere voor het onzekere, daar hou ik wel van. Dat WATT The Firms een hip bedrijvencentrum is, wist ik al. Ooit liep ik ook rond in het deel van de site waar Shibui nu tijdelijk huist en toch reageer ik nog verrast als ik er binnenkom: WOW! Dit is echt een stijlvolle plek die 100% naar mijn meug werd ingericht. Altijd fijn om in zo’n ruimte een tafel te mogen kiezen… We zijn met drie eters, dus kiezen we een ronde tafel.

Terwijl we wachten op nummer drie komt de vlotte zaaldame al even langs met de kaarten. We focussen voorlopig op de drank en landen zo bij de witte wijn. Ik heb wel iets met Riesling en al zeker als de wijn ook nog eens een leuke naam als Die Antwort Ist draagt. In eerste instantie bestel ik twee glazen (€ 7,50), alleen doet mijn gezelschap mij inzien dat een fles (€ 38) misschien logischer is met drie drinkers. Dus snel ik nog naar de bar om onze bestelling te corrigeren.

Lekker wijntje! Helaas arriveren we te snel bij de bodem van de fles… Ondertussen duik ik in de eetopties: op een apart briefje staan een aantal kleine gerechten onder de Japanse noemer izakaya. Ons lijkt het een goed aanpak om voor een viertal deelbare izakaya te gaan en daarna elk een kom ramen uit te lepelen. Naar goede gewoonte rust de verantwoordelijkheid om een selectie te maken op mijn schouders.

Lees verder

WOEST

Op vakantie in Lanzarote aten we elke avond uit met kleine Georges, terug thuis in Gent vind ik dat we dat hier te weinig doen… Daarom een voornemen om vaker samen te gaan eten, zodat onze kleine kabouter opgroeit met ‘op restaurant gaan’ en dat hopelijk ook één van zijn hobby’s wordt. We leggen hem geen druk op, hoor! Zeker niet! ;-)

Zo plannen we om op een vrijdagavond bij WOEST langs te gaan. Deze populaire plek in de Brugse Poort stak onlangs een tweede verjaardagskaarsje aan, alleen moet ik tot mijn scha en schande toegeven dat ik er nog nooit kwam… Ook al zit WOEST – samen met Café Congé en de Ganzerik – voor ons aan ‘de juiste kant van de stad’. Maar goed, dat zetten we dus recht op een vrijdagavond met kleine Georges mee.

We arriveren al vrij vroeg (zo deden we dat in Lanzarote ook) voor een aperitiefje. De jongeheer die het alleen moet zien te redden achter de bar en voor de bediening krabt even in zijn haar, want WOEST blijkt zo populair dat je voor de tapas op vrijdagavond in principe moet reserveren. Gelukkig kunnen wij de vroege shift innemen van een tafel die pas om 20u00 komt; de jongste van ons gezelschap moet tegen dan toch al in bed liggen. Later blijkt trouwens dat de jongeheer bij iedere arriverende eetgast in zijn haar krabt, dus we hoeven het niet persoonlijk te nemen.

Lees verder

Steamy Windows

Een vriendin vertelt dat ze op social een nieuwe dumpling bar spotte. WHAT? Dat is mij volledig ontgaan!?! Ik ben bij deze officieel niet meer ‘on top of food things’… De dumpling bar kreeg de toepasselijke naam Steamy Windows en huist in de SHELTER locatie – waar in eerste instantie originele kledingmerken te koop zijn. En nu dus ook dumplings!

Samen met een collega fietsen we naar een date daar met onze ex-collega. We stappen binnen tegen 12u15, alleen merken we meteen dat met drie personen comfortabel zitten niet meer aan de orde is. Buiten op het terras rest ons als enige optie. Gelukkig schijnt op het moment van de beslissing de zon, al merken we dat wanneer die besluit om even te schuilen de temperaturen meteen droppen tot terrasonwaardig.

Bestellen doe je aan de bar. Dus spreken we even onderling af wat het zal worden en loop ik naar binnen om alles door te geven. De vegan shiitake dumplings blijken vandaag niet beschikbaar, dus houden we het bij de vegan chinese bieslook (€ 4,50 voor 4 stuks), de chicken dumplings (€ 4,50 voor 3 stuks), pork dumplings (€ 4,50 voor 3 stuks) en gyoza zoetwatergarnaal (€ 5,50 voor 5 stuks). Verder graag ook nog de bun gepekelde mosterdkool & bamboe (€ 5 voor 2 stuks). En tot slot edamame (€ 5) en gestoomde paksoi (€ 6) als sides.

Lees verder