En tot slot nog Corsica in 101 beelden…
•••
Meer over Corsica…
Categorie archieven: Uncategorized
Goed Gevoel Kookt – Interviews met Pascale Naessens, Claudia Allemeersch, Peter De Clercq, Quyen Truong Thi en Ann De Roy
Zoals verschenen in Goed Gevoel Kookt (speciale editie Goed Gevoel), mei 2013
Wat staat in Goed Gevoel Kookt van mijn pen?
Vijf dubbele pagina’s interviews, met Pascale Naessens, Quyen Truong Thi en Peter De Clercq over de zomer, Claudia Allemeersch over de lente en Ann De Roy over de winter.
De verrekijker
Een boek van Kees van Kooten
Tijdens een weekendje Breskens belanden we in De Drvkkerij, een bijzonder fijne boekhandel in Middelburg. Met een paar dagen Londen in het vooruitzicht schaf ik de handige gids ‘100% Londen’ (in het verleden overtuigd door ‘100% Hamburg’). Ik moet bekennen dat “En ontvang hierbij gratis ‘100% Brussel'” als verkoopsargument de uiteindelijke trigger was… Aan de kassa blijkt bovendien dat ik in het kader van de literaire week in Nederland ook nog ‘De verrekijker’ van Kees van Kooten krijg. Drie boekjes voor de prijs van één. Niet mis!
Nooit eerder las ik iets van Kees van Kooten, dus dit verhaal van 95 pagina’s lijkt mij de ideale kennismaking. De auteur snijdt bovendien twee topics aan die mij na aan het hart liggen: WO II (wel nog meer voeling met WO I omwille van thesis) en de evolutie van analoog naar digitaal.
Kees haalt een jeugdsentimentele herinnering op aan een verrekijker, waarover hij in het archief van zijn vader een brief terugvindt. Een kolonel tikt vader van Kooten namelijk op de vingers wegens het niet uitschrijven van een vorderingsbewijs voor deze kijker in 1940. Doorheen het verhaal probeert hij te begrijpen hoe zijn zo aardige en hypercorrecte vader zoiets over het hoofd kon zien. Af en toe slaat hij aan het fantaseren, maar uiteindelijk achterhaalt hij de waarheid wel.
Tussendoor etaleert Kees van Kooten zijn woordkunst, waar ik vanzelfsprekend tonnen respect voor betuig. Dat hij meermaals mijmert over digitaal versus papier (zowel lezen als schrijven), wekt daarenboven mijn interesse. Niet in het minst omdat ik momenteel Digital Media Europe 2013 bijwoon, een conferentie over ‘shifts in the media industry | digital revenue | innovatie’.
En ja, Kees kan mij als lezer krijgen. Ik lees in de toekomst meer van hem!
Week van de Friet
Elk jaar warmt VLAM het frietvet (zij het ossenvet, palmolie of een ander type olie) op tot precies 180 °C voor de Week van de Friet. Want ook dit iets vettiger stukje culinair erfgoed verdient een grote, kleine of middelmatige portie aandacht. Omwille van mijn 60 by 30 voornemen pas ik voor de Gentse friettwunch (met een Antwerpse en een Leuvense counterpart). Dagdromen in lijstjesvorm over ons Belgische goud daarentegen…
De beste frituren van Gent
Ongeveer anderhalf jaar geleden lijstte ik in een blogpost mijn favoriete friethuizen in Gent op. Mijn ongeslagen nummer 1 blijft ontegensprekelijk De Frietketel. Ook zilver blijft. Brons tenslotte reik ik uit aan het hokje op de Vrijdagsmarkt.
- De Frietketel, Papegaaistraat
- Frituur Danny, Brugsesteenweg
- Frituur Jozef, Vrijdagsmarkt
Mijn favoriete frituursnacks
- frikandel – in sommige contreien curryworst genoemd
- stoofvlees (enkel bij De Frietketel, niet bij Frituur Danny)
- paardenlookworst in ’t vet
- garnaalkroket (huisgemaakt van De Frietketel)
- visstick
Mijn favoriete frietsauzen
- tartaar (huisgemaakt van De Frietketel)
- curryketchup
- mammoetsaus
- stoofvleessaus
- mayonaise
Mijn meest geliefde frietwoord blijft overigens ‘weesjes’, de frietjes die bij gulle frituristen naast het bakje vallen en door gestructureerde frieteters – inclusief mezelf – uiteraard eerst verorberd worden.
Hoewel VLAM tijdens de Week van de Friet in het bijzonder focust op frituristen, hou ik voornamelijk van de afwisseling tussen frietjes van de frituur en de homemade versie. Handgeschild, handgesneden (of met behulp van zo’n apparaatje), op 150 °C voorgebakken, op 180 °C afgebakken. Als begeleiding van de gouden staafjes hou ik (als ik er even bij stil sta) voornamelijk van klassiekers, of variaties daarop.
Mijn favoriete begeleiding bij huisgemaakte frietjes
- mosselen natuur – zonder twijfel!
- vol-au-vent
- tomaat garnaal (af en toe ook avocado garnaal)
- steak met champignonroomsaus
- roereitjes (omwille van het jeugdsentiment, op vrijdag altijd bij mijn oma)
•••
Michelin vs Gault Millau – En wat dat betekent voor Kobe Desramaults…
Ondertussen staat het buiten kijf dat Kobe Desramaults hot is… Een aantal maanden geleden kousenvoette hij de top 100 van The World’s 50 Best Restaurants binnen op de 92ste plaats. Vorige week lauwerde Gault Millau hem als ‘chef van het jaar’ met een bewonderenswaardige score van 18,5/20. Exact evenveel als Hertog Jan van Gert De Mangeleer, een restaurant dat sinds vorig jaar 3 Michelinsterren op zijn culinaire kroon mag steken. Vandaag stelde Michelin de gids van 2013 voor met rijzende en vallende sterren, maar mij sprong voornamelijk het status quo voor In De Wulf in het oog.
Zelf onderging ik de food experience bij Desramaults’ sterrenzaak in Dranouter en tevens herhaaldelijk in het bistronomieconcept De Vitrine. Fris, eigentijds, wow-na-wow-na-wow. Duidelijk met mosterd uit de Scandinavische wind die aangevoerd wordt door Noma van René Redzepi. Bij die recentelijke Brugse topper Hertog Jan proefde ik helaas nog niet van de groentjes uit eigen tuin of andere topgerechten.
De officiële waarderingsuitingen op een rijtje.
In De Wulf
- Michelin: 1 ster
- Gault Millau: 18,5/20
- The World’s 50 Best Restaurants: 92ste plaats
Hertog Jan
- Michelin: 3 sterren
- Gault Millau: 18,5/20
- The World’s 50 Best Restaurants: vermelding
Welke parameters rechtvaardigen die verschillen?
Of ligt daarin nu net het bestaansrecht van die verschillende quoteringen?
Voor mij persoonlijk voelt het aan dat Michelin net iets meer naar dat conservatieve clubje neigt, terwijl anderen originaliteit en rock ’n roll gehalte evenzeer appreciëren. De Bib Gourmands van Michelin kan ik dan weer wel appreciëren. Het sterkt mij voornamelijk in mijn overtuiging om meer belang te hechten aan de Gault Millau punten; gezien deze recensenten beter lijken aan te sluiten bij mijn eigen rating.
Ik bedank voor eerder duf mét ster.
Leve de filosofie van de Flemish Foodies en andere voorvechters van de hot cuisine!
Schwung muss sein.