Een stand-up comedy show van Wouter Deprez
Bart Cannaerts met Waar is Barry? was de eerste live. Wouter Deprez afgelopen vrijdag met de laatste try-out voor ‘Hier is wat ik denk’ de tweede.
De locatie – NTGent – was de avond zelf een behoorlijke verrassing, in mijn hoofd zat de Capitole ingebakken. Maar het NGent was een long-time-no-been’tje (Foyer even buiten beschouwing gelaten), dus wat mij betreft een fijnere plek. Bij aankomst blijkt dat we op het eerste balkon de stoelen 2 – 4 – 6 – 8 mogen bestrijken, eigenlijk eerder achter dan naast elkaar. Best grappig. Alsof je zowat 45° gedraaid op een bus zit.
Wouter Deprez begint behoorlijk stipt en doet meteen de beide dingen die van hem verwacht worden: over zijn jaar in Zuid-Afrika praten en het publiek rechtstreeks aanspreken. Zijn West-Vlaams wezen wekt tevens sympathie op bij ons, want als hij even switcht naar zijn dialect volgens afkomt raakt hij een jeugdsentimentele snaar.
Ja, Wouter praatte – doorgaans in verdoken termen – nogal voortdurend over poepen. Preutse Elise is daar in de regel geen fan van. Desalniettemin slaagde hij er door zijn metaforen wel in om mij te laten glim- tot schaterlachen. Een vijver, erin zwemmen, een visje en later een tweede visje. Duidelijk, toch?
Als hij daarentegen begon door te denken over Nederlandse uitdrukkingen, kreeg ik meteen een por in de zij van mijn vriendin – omdat dat overduidelijk wel iets voor mij is. Deze letterlijke interpretaties kwamen tot een apotheose met bijna van mijn comfortabele bordeaux schouwburgzeteltje vallen door een gigantische lachbui.
Bedankt voor het gierende verjaardagskado, Gio & Nele!
