BOOK BURNING – Pieter De Buysser en Hans Op De Beeck

Mijn eerste kennismaking met CAMPO op de locatie CAMPO Nieuwpoort (formerly known as Nieuwpoorttheater) was aangenaam. Een mooi pand, een mooie bar, een mooie zaal.

Ik meld ons aan, we krijgen twee stickertjes en tegen iets over 20u30 mogen we de zaal binnen om een ongenummerd plaatsje uit te zoeken. Het wordt behoorlijk achteraan op de nogal steile tribune. Maar het zicht op het schouwtoneel (podium is hier niet aan de orde wegens gewoon de grond) bevalt.

Met de manspersoon Pieter De Buysser gaat het niet om een eerste kennismaking. Sinds zijn luisterspel De ongelooflijke veranderingen van meneer Afzal (over zijn glazen been wordt niet gesproken) in Babel op Klara ben ik fan. Hij betoverde mij telkens op weg naar huis met zijn subtiel politieke fabel. Ook tijdens Klara in deSingel met livemuziek. Vandaar dat ik niet lang twijfelde om tickets te bestellen voor BOOK BURNING.

© Ann Vijverman | www.campo.nu

© Ann Vijverman | www.campo.nu

Waar het verhaal dit keer over gaat, wil ik niet kwijt. Sebastian, Tilda, een poes, een kist. Pieter De Buysser doet waar hij zo goed in is: hij vertelt. Tijdens het vertellen krijgt hij de ondersteuning van wat muziek en een bijzondere kist – een creatie van Hans Op De Beeck die tevens in de aankondiging staat. Eerst gesloten en in de loop van de voorstelling wint de rol van de kist meer en meer aan belang. Schuifjes klappen open, attributen worden uitgesteld, steeds in perfecte balans met en als versterking van de woorden van Pieter.

Aan de lippen hangend luisterde ik naar BOOK BURNING. Alleen. Tja. Ik weet niet. Mijn toch quasi hemelshoge verwachtingen werden niet volledig ingevuld. Ik vergelijk uiteraard te veel met Meneer Afzal, want daar vond ik de politieke verwijzingen net iets subtieler. Het voelde voor mij persoonlijk bij momenten iets te – welk woord zou ik gebruiken – moraliserend of propagandistisch aan. Zij die mij kennen weten dat ik daar een bloedhekel aan heb. En aan te zweverig – dit geheel ter zijde en dus los van dit theater.

Desalniettemin zal ik dit jaar zeker zijn eerste roman De keisnijders lezen.

Welke film is beter dan het boek?

Boterhamdoostopics. Of misschien iets verbreden tot lunchtopics, want ik ben niet zo’n fan van boterhammen en heb bijgevolg geen dergelijke doos. Het ene boeit al meer dan het andere. Deze middag zelfs een bijzonder boeiend ding.

Zijn alle boeken by default beter dan de film?
Of zijn er films die beter zijn dan het boek?

We kwamen er niet echt uit met de collega’s. Life of Brian, oppert iemand al lachend.

Parallel met het in real life gesprek tweet ik dezelfde vraag. Gezien Twitter – en bij uitbreiding Goodreads – nogal wat boekenwurmen én mensen met een mening bezighoudt, volgt een beperkte reeks reacties. De voorstellen: Orlando (film Sally Potter / boek Virginia Woolf), The Hours (film Stephen Daldry / boek Virginia Woolf), 2001: A Space Odyssey (film Stanley Kubrik / boek Arthur C. Clarke – al blijkt dat vlak na de film verschenen te zijn en is het dus in theorie geen verfilmd boek), The Silence Of The Lambs (film Jonathan Demme / boek Thomas Harris). 

Ikzelf vermijd doorgaans één van beide. Ofwel doe ik de boek, ofwel de film. Dus ik moest wel heeeeeeeeeeeeeeeeeel erg lang nadenken… En echt oprecht, zonder resultaat. Ik kan geen film bedenken die beter is dan het boek – waarvan ik de beide zag + las.

Correct me if I’m wrong.

Blankets, gelezen op Kindle

Een graphic novel van Craig Thompson

Na mijn eerste graphic novel ervaring met Habibi stortte ik mij tijdens hetzelfde weekend meteen op een eerder – en minstens even de moeite waard volgens mijn Goodreads friends – werk van Craig Thompson: Blankets. Weerom op diezelfde Kindle.

Blankets_cover

Blankets werd uitgegeven in 2003 en vertelt het autobiografische verhaal van Craig, zijn jongere broer Phil en zijn eerste liefde Raina. Over hoe hij als kind struggelde met deze doorgaans zorgeloze levensfase: gepest, vluchtend in tekenen en dromen. Voornamelijk door zijn opvoeding in een oerchristelijke omgeving overweegt hij even om in te treden. Maar dan leert hij tijdens een religieus getint sneeuwkamp Raina kennen…

Bij Habibi vond ik het cliché-adjectief ‘beklijvend’ overdreven, hier gebruik ik het niet wegens wel terecht doch niet op z’n plaats in deze lichtjes aangrijpende biografie. Pakkend. Treffend. Aandoenlijk. Those will do.

Denk een winterse zondagmiddag. Maak het knus. Sla de eerste bladzijde om en weet dat je niet zal stoppen vooraleer je iets meer dan 500 pagina’s later landt. In een ruk! Uit!

‘Blankets’ holderdebol.comder kopen?

 

Habibi, gelezen op Kindle

Een graphic novel van Craig Thompson

Mijn allereerste ervaring met een e-reader, meer bepaald een Kindle van Amazon. Een model van een jaartje oud – dus zonder touch, paperwhite of backlight. Doch absoluut voldoende om kennis te maken met het niet-langer-papieren boek. Nogal onlogisch kies ik meteen voor een graphic novel – weerom primeur voor mezelf – en niet voor volle tekst.

HabibiCover

Over de graphic novel

Habibi vertelt het verhaal van Dodola en Zam – doorheen de pagina’s ook nog met andere namen benoemd, dus de aandacht erbij houden is de boodschap. Door de band genomen lukt dat naar behoren; het verhaal en de tekeningen slepen mee. Alleen raakt Craig Thompson mij af en toe kwijt tijdens de veelvuldige verwijzingen naar verhalen uit godsdienstige geschriften – zij het de Bijbel (zowel Oude als Nieuwe Testament), zij het de Koran. Nochtans verweven deze gekende ‘parabels’ (geen idee of deze term in de Islam ook gebruikelijk is) naadloos met de woestijn, een armoedig dorp, een moderne stad en het paleis van een sultan als decors. Fascinerend, maar net niet beklijvend.

Over de Kindle

Ondersteboven in de zetel, met de Kindle in één hand en enkel een tikje met mijn duim nodig om naar de volgende pagina te bewegen. Best handig! Erg fancy ziet deze e-reader er echter niet uit, desalniettemin past het ding perfect in eender welke handtas. Pakweg een iPad spreekt absoluut meer tot de verbeelding, maar leeservaringen heb ik daar totnogtoe niet mee. Volwaardige leeservaringen, geen kranten dus. Al voel ik nu wat wenkbrauwgefrons: “Volwaardige leeservaringen? Een graphic novel op Kindle?”. Ja, jullie hebben gelijk. Ik heb lang getwijfeld vooraleer ik Habibi op Goodreads hebt gelogd als een boek en dus meteen als nummer 1 van de 24 in mijn reading challenge 2013. Uiteindelijk deed ik het, omdat Habibi voor mij een volwaardig verhaal vertelt waar je toch een aantal uren zoet mee bent als lezer. Misschien moet ik voor de eerlijkheid tegenover mezelf toch maar die uitdaging met een paar boeken optrekken als ik mij echt op de graphic novels ga werpen. En uiteraard in de toekomst een boek zonder prentjes op Kindle lezen. Daarvoor heb ik alvast ‘Congo’ van David Van Reybrouck in gedachten.

‘Habibi’ holderdebol.comder kopen?

 

Dinsdag is voorbij

Een boek van Nicci French

Na Blauwe maandag is ‘Dinsdag is voorbij’ de tweede episode van het auteursduo Nicci French rond psychoanalyticus Frieda Klein. Een vers verhaal, met evenveel suspens en geregeld een verwijzing naar dat eerste huiveringwekkende dossier.

dinsdag is voorbij

Frieda Klein blijft houden van wandelingen door (het nachtelijke) Londen. Opnieuw wordt ze geraadpleegd door inspecteur Malcolm Karlsson in verband met een intrigerende zaak: bij een oude, zonder meer gekke vrouw wordt het levenloze en deels ontbonden lichaam van een man op de sofa aangetroffen. Wie is die man? Heeft deze gekkin hem vermoord? En wat met Frieda’s buikgevoel over de afloop van het drama rond Alan en Dean?

Op Goodreads beoordeelde ik dit boek met 3 sterren, in tegenstelling tot de 4 voor ‘Blauwe maandag’. Nochtans heb ik het op een even korte tijd uitgelezen en draaide mijn leven die paar dagen enkel en alleen rond ‘Nog een paar bladzijden’ en / of ‘Nog een hoofdstuk’. Toch behoud ik aan het eind het idee dat dit verhaal ijzersterk doch net iets minder geniaal in elkaar steekt dan het eerste uit het achtluik.

‘Dinsdag is voorbij’ holderdebol.comder kopen?