Auteur archieven: elidesc

Joost Arijs

Geplaatst op door

Geen zoetemondje, geen dessertmadam. Dus wat doe ik steevast als ik mijn eetgasten toch nog wat na het hoofdgerecht wil aanbieden? Iets met aardbeien (gecombineerd met ijs of balsamico, suiker en munt) of een taartje! Dat taartje bak ik uiteraard niet zelf… Neen, bakken is niet aan mij besteed. Daarvoor ga ik langs bij zij aan wie het wel besteed is. Bijvoorbeeld Julie’s House of zoals afgelopen weekend Joost Arijs.

Deze jongeheer werkte nog in de keuken van Peter Goossens en houdt sinds iets meer dan een jaar een patisseriezaak open in de Gentse Vlaanderenstraat. Ik liep zaterdagnamiddag binnen en kocht 3 individuele taartjes…

  • citroen (zanddeeg, citroencrème, meringue à l’italienne – € 3,25)
  • java (melk- en fondant chocolademousse, chocolade-amandelbiscuit – € 3,65)
  • abrikoos (madagascar chocolademousse, compôte van abrikoos met rozemarijn, coulis van bosaardbeien, chocoladebiscuit, crumble van amandelen – € 3,65)
Nog even meegeven dat de foto’s niet van de individualistjes, maar van de versies voor meerdere magen zijn. Bijzonder lekker overigens! Ik proefde wel enkel mijn abrikoos, al hoorde ik bij de disgenoten ook absoluut geen klachten. Een tikkeltje jammer verder dat ik de door mij gevraagde macarons niet gekregen – en gelukkig ook niet betaald – heb. Bij een volgend bezoekje kijk ik daar extra streng op toe.

 

Vrijheid

Geplaatst op door

Een boek van Jonathan Franzen

Lang geleden dat ik nog zo tergend lang over een boek deed… Ergens midden juli begon ik te lezen in ‘Vrijheid’ op de terugweg van de Ardèche en midden september sloeg ik pas de laatste van de 589 bladzijden om!

*spoiler alert*

Nochtans vertelt Jonathan Franzen een mooi – maar lang – verhaal over een soort van levenslange driehoeksverhouding. Vanuit verschillende vertelstandpunten, ook bijvoorbeeld de zoon van twee elementen uit de driehoek. Met tevens aandacht voor bergtopmijnbouw, vogels – in het bijzonder de azuurzanger (tevens het gevederde diertje op de cover) en veel knipogen naar reële thema’s zoals de Amerikaanse politiek en protestbewegingen.

En dan op het einde. Een happy end.
Ze leefden nog lang en gelukkig, of het heeft er toch alle schijn van.

‘Vrijheid’ holderdebol.comder kopen?

 

Babycadeautjes voor een cat lover

Geplaatst op door

Er vallen nogal wat geboortekaartjes in de bus tegenwoordig…
Winne, Lou, Floris, Trixie, Marie.

Maar wat koop je altijd?

Kleertjes van hippe merken als Fred & Ginger of Filou & friends werken steevast.
Helaas zijn ze zo pokkeduur dat je best al in de solden een voorraadje inslaat.

Daarom zoek ik steeds regelmatiger mijn gading in boekenwinkels. Eergisteren opnieuw. Voor een ex-collega met uitgesproken kattenliefde kocht ik Wat is het donker mooi en Willem is in de wolken bij Standaard Boekhandel in Mariakerke.

Toch het vermelden waard dat de prijzen – tegen mijn verwachting in – bij Standaard Boekhandel exact dezelfde zijn als diegene die bol.com hanteert.

Verder twijfel ik voornamelijk of iemand met zelf talloze katten wel zo enthousiast is over (overigens prachtig geïllustreerde) kinderboeken met katten in de hoofdrol. Ikzelf vond het bijvoorbeeld nogal onnozel dat ik vroeger ineens cadeautjes met referenties naar vissen kreeg omdat mijn wederhelft de familienaam Devisch draagt.

Stiekem hoop ik dat bij het volgende gezin met een kersverse baby de mama of de papa in een grote woordfabriek werkt…

RAFTON, my new KOMONO sunnies

Geplaatst op door

Iets meer dan een jaartje geleden kocht ik mij een roze KOMONO zonnebril. Ik was er nogal wild van, in het bijzonder van het zinnetje op het rechterbeen (of zeg je dat niet bij een bril?) “Life get’s brighter through KOMONO sunnies”. Tot de zonnebril deze zomer na een kapseismomentje in de Ardèche belandde… Slik!

Vreugde dus toen ik na een bezoekje aan Clouds in my Coffee eindelijk eens op de gerelateerde webshop I/OBJECT surfte en zowaar een ganse collectie KOMONOotjes aantrof. Voor de nog steeds rechtvaardige prijs van € 39,95 – dezelfde prijs trouwens als in de e-shop op de officiële KOMONO website.

Ik viel ondanks de waarschuwende tag ‘mannen’ voor de RAFTON olive rubber. Vandaag pikte ik my precious op in een bpost kantoor. And I proudly present…

Ik ben andermaal instant fan. Van de lichtjes mannelijke bril en zijn lederen etui. Dit keer staat er op het rechterbeen “We are KOMONO, I’m RAFTON” en prijkt de “Life get’s brighter through KOMONO sunnies” op de brillendoos. Bij de wederhelft bespeurde ik een tikkeltje ontgoocheling, want die had gehoopt op een afdragertje. Gelukkig staan er nog pakken andere KOMONO’s op I/OBJECT!

Alles top? Mijn gat!

Geplaatst op door

Weet je waar ik zo stilletjesaan groen, blauw en bijgevolg appelblauwzeegroen van word? Van de druk dat alles top, eersteklas en uitmoetend moet zijn. Alles top! Dat is zo ongeveer de simpele regel van het leven.

Televisiereeksen? Die moeten als het ware in aanmerking komen voor een Gouden Roos of een Emmy. Restaurants? Die moeten minstens 14/20 scoren in de Gault Millau, zelfs al zijn ze een pitazaak. Telefoons? Die moeten minstens smart en als absolute minimum van het voorlaatste model zijn.

Wel, ik geef toe dat de lat hoog mag liggen. Op de toppen van je tenen lopen is goed voor de spierontwikkeling en doet je bovendien slanker lijken. Less is more, maar we kiezen als het er echt op aankomt al te vaak voor de more.

En toch. Ik kijk graag naar televisieseries die degelijk gemaakt zijn, zoals Deadline 14/10. Simpelweg vermakelijke televisie.

En toch. Ik eet al eens graag een broodje kroket, een Ristorante pizza van Dr Oetker of erwtjes uit blik gemengd met mayonaise. Ik ga heus niet dood van eens niet laaiend wezen over een restaurant, als het gezelschap maar meevalt.

En toch. Ik heb een iPhone 4, nog steeds geen 4S dus en nog veel minder een iPad.

En toch. Af en toe “doe ik mijn best” of “probeer ik”. Daar moet je het mee doen.

Mag het even?
Dankjewel.