Zo tevreden was ik dat men mij goed genoeg kent om niet te nomineren voor de Ice Bucket Challenge. Zo gecharmeerd was ik om mijn persoonlijke boekentop op vraag van Isabelle – kortweg Belle – openbaar te maken.
Elise zou Elise niet zijn zonder online tooltje om zo’n dingen bij te houden, inclusief een secuur ingevulde ranking. Goodreads heet het ding. Daarnaast schrijf ik de laatste jaren telkens book reviews van het gelezene. Eenvoudig klusje, dacht ik: combineer de vijf sterren bij Goodreads met de zoekterm ‘boek’ + ’top’ op mijn blog.
De realiteit bleek iets complexer. Maar hier zijn ze: mijn tien favoriete boeken. Niet gerangschrikt volgens liefde, eerder chronologisch opgelijst van mijn kindertijd tot nu.
1 Het dolfijnenkind – Patrick Lagrou
Een eerste brokje jeugdsentiment. Rond mijn tiende waren dolfijnen extreem hip: het dolfinarium in het Boudewijn Park, De Droomfabriek en bij de dolfijnen zwemmen als clichédroom, de grotere broer in Free Willy (Jesse!) en het boek van Patrick Lagrou. Dat ik hem als fan schreef en hij antwoordde op azuurblauw papier met azuurblauwe (iets
donkerder tint weliswaar) inkt versterkte mijn fanship enkel.
2 Oorlogswinter – Jan Terlouw
Thea Beckman en Jan Terlouw schreven elk een reeks klassiekers voor de jeugd. Ik las ze – als ik mij niet vergis – allemaal. Ik twijfelde tussen Koning Van Katoren en Oorlogswinter voor deze top tien, maar gezien mijn latere link met geschiedenis (studies en thesis over de Eerste Wereldoorlog) hou ik het toch op deze.
3 De komst van Joachim Stiller – Hubert Lampo
Op de middelbare school moesten we ooit een pakket van vijf romans verplicht lezen. Geen probleem! Ik las er minstens vijftig tijdens dat schooljaar. Ja, een wurm was ik toen wel en dat gevoel vond ik de laatste jaren gelukkig deels terug. Joachim Stiller zorgde voor mijn magisch-realistische ontmaagding en dat is me altijd bijgebleven.
4 Het goddelijke monster – Tom Lanoye
Tijdens mijn pubertijd las ik vrij veel van Tom Lanoye en Herman Brusselmans. Ik verslond de schrijfsels van beide mannen zelfs. Bij Brusselmans staat ‘De terugkeer van Bonanza’ voor mij met stip op één. Bij Lanoye zijn monstertrilogie met dikke knipoog naar de familie De Clerck die Hans Herbots een aantal jaren geleden naar het kleine scherm bracht.
5 Taal is zeg maar echt mijn ding – Paulien Cornelisse
Omdat Paulien Cornelisse best wel mijn vriendin zou kunnen zijn. Ik hou van haar taal, haar humor en ja, taal is ook mijn ding. Als ze de dingen vertelt, of als ze ze neerschrijft in een – vrij dun, eerlijk is eerlijk – boekje.
6 Het onzichtbare geluk van andere mensen – Manu Joseph
Dit boek kreeg ik voor mijn dertigste verjaardag van een vriendin. Ze had het niet gelezen, maar om advies gevraagd in de boekenwinkel. Erg fijn als het verhaal dan zo hard bevalt!
7 Extreem luid en ongelofelijk dichtbij – Jonathan Safran Foer
Fictieve verhalen die aanleunen bij of verweven worden met échte gebeurtenissen uit de actualiteit, daar heb ik als lezer een zwak voor. In deze roman van Jonathan Safran Foer lijdt een jongetje onder het dood van zijn vader bij de terreurdaden van 9/11. Een ander voorbeeld van zo’n verhaal is ‘De man zonder ziekte’ van Arnon Grunberg. Typerend voor mij als lezer is daarnaast dat ik vaak bij een bepaalde auteur boek A prachtig vind en boek B verschrikkelijk. Dat heb ik bijvoorbeeld voor bij zowel Safran Foer als Grunberg.
8 1984 – George Orwell
Mijn vader kocht dit boek in zijn studententijd, op de eerste pagina staat dan ook ‘Patrick – Gent, 1973’ geschreven. Pas 10 jaar later was er sprake van Elise! Hij gaf mij ‘1984’ lang geleden, maar het duurde tot 2013 vooraleer ik het las. Ik vond het belangrijk om in deze top tien ook een klassieker van formaat op te nemen. En deze visionaire roman legt voor mij meteen de brug naar het volgende werk in deze lijst.
9 De Cirkel – Dave Eggers
Of hoe een boek erg nauw kan aansluiten bij iemands professionele bezigheden en digitale interesse, ook al gaat het bij De Cirkel om fictie. Dave Eggers schetst een toekomstbeeld dat meer doet nadenken over privacy dan alle ridders totnogtoe samen.
10 Nummer 10 laat ik symbolisch open…
Omdat ik altijd de ruimte wil laten om een nieuwe favoriet te ontdekken, want ik merk aan mijn Goodreads sterren ook dat mijn oordeel evolueert. Niet alle opgelijste boeken staan garant voor het maximum van vijf sterren. Of misschien wil ik ook wel de ruimte laten om dat tiende boek zelf te schrijven. Ooit. Wie weet.