Tag archieven: televisie

Varg Veum

Geplaatst op door

Na mijn liefde bloggewijs geuit te hebben voor The Killing, Borgen en The Bridge, verdient Varg Veum minstens een evenwaardige behandeling. Hij mag niet in het rijtje van Scandinavisch goud ontbreken. Net zoals Kurt Wallander bestond Varg Veum eerst in boekvorm (meervoudig zelfs) – Kurt die van de Zweedse auteur Henning Mankell, Varg die van de Noor Gunnar Staalesen.

Varg Veum is een privédetective die in Bergen zaak na zaak oplost al pingpongend met de politie. Elke aflevering neemt zowaar de lengte van een langspeelfilm aan, wat resulteert in integraal meegezogen worden in de lotgevallen van sexy Varg.

De eerste twee seizoenen verslond ik gedeeltelijk op Canvas, gedeeltelijk op DVD (een actie van De Morgen). Afgelopen zaterdag startte op Canvas het derde seizoen.

Absolutt se!

S1ngle

Geplaatst op door

Ja, ik ben wel vaker fan van dingen die uit het noorden komen. Het iets verdere noorden als in Scandinavië (The Killing, Borgen, The Bridge, Varg Veum, …). Het iets nabijere noorden als in Nederland. Denk aan een artisanaal broodje kroket, de boeken van Paulien Cornelisse, Flikken Maastricht, vroeger ook wel de nederhop van Osdorp Posse.

Maar sinds een aantal jaren zijn er ook de vrij gezellige – sorry voor de gemeenplaats – Fatima, Nienke en Stella uit de Nederlandse reeks S1nlge. Blijkbaar stalen deze singles vóór de televisieserie al de harten van onze noorderburen in de gelijknamige stripreeks van Hanco Kolk en Peter de Wit.

Wellicht bevalt deze lichtvoetige serie met een overduidelijk feel good karakter mij om ongeveer dezelfde redenen als Danni Lowinski. Je kijkt ernaar zonder veel nadenken en loopt achteraf zingend door het huis. En in het geval van S1ngle brul ik dan deze oorwurmerige intro en outro zo luidkeels mee dat het een tikkeltje gênant word…

Het nummer is van Trijntje Oosterhuis. Een dame die ik vooral ken van een ander nummer dat ik vroeger samen met mijn zus loeihard meekrijste, meer bepaald Wereld zonder jou – haar duet met Marco Borsato.

Gent M – Televisie en social media

Geplaatst op door

Gisteren voor het eerst present op Gent M. Dit impliceert meteen dat ik voor de vorige 13 edities paste, maar het thema ‘Televisie en social media’ (nogal professioneel mijn ding) en de sprekers triggerden deze keer mijn I-wanna-be-there-ness… Hendrik Dacquin zag ik enkele weken geleden aan het werk op de Marketing Day, Hannes Coudenys is een ex- en ondertussen opnieuw freelance collega.

Locatiegewijs alvast fan, want Bar Buro veroverde in sneltreinvaart een plekje in mijn verzameling van Gentse love spots. Hoedje af tevens voor de initiatiefnemers, want digitale creativiteit in Gent bevorderen is een nobel streven.

Verder ligt het onderwerp mij dus zowel professioneel als privé – want beide vermengen op natuurlijke wijze voor een in-between Generation X en Y – nauw aan het hart. Hendrik Dacquin boeide, al bracht hij voor mij weinig nieuws en mocht het af en toe iets meer high level (lees: minder technisch). Björn Joos trof mij een tikkeltje minder met zijn smart tv verhaal, in het bijzonder omdat ik niet meteen tot de believers behoor. Hannes Coudenys zoomde in op dé social media case van de Vlaamse televisiewereld: The Voice Van Vlaanderen – mij uiteraard niet vreemd, wegens zelf VMMa-personeel.

En toch postte ik naar het einde van de net iets te lange avond toch een aantal kritische tweets: debat om het debat, mixed feelings, … Vanzelfsprekend volgden wat waarom-vragen, die ik in deze post wil pogen te beantwoorden. Geen gemakkelijke opgave wel, gezien het om iets subjectiefs als een puur persoonlijke mening gaat.

Hoe zeer de presentaties inhoudelijk goed zaten, zo gekunsteld kwamen voor mij de interventies over. Hoewel Fredo De Smet een vlotte spreker en bijgevolg een natuurlijke moderator is, vond ik de vragen tussendoor steevast wat bij het haar gegrepen. Te veel klemtoon ook op de polarisatie smart tv versus second screen. Mede door de vraagstelling en de interventies van de sidekick vond ik de teneur nogal artificieel scherpzinnig en bijgevolg zwart-wit. Ja, het zijn woelige tijden in het Vlaamse medialandschap. Ja, iedereen weet dat machtsverhoudingen onder druk staan. Maar we spreken nog steeds over de magische combinatie van televisie en digitaal in al zijn vormen. Noem mij naïef, noem mij een positivo. Ik zie vooral de opportuniteiten en niet het al te gemakkelijke vingertje omtrent adverteerders, privacy en het betalen voor content. Debat om het debat boeit niet. Intellectuele woorden om de, idem dito. Interessante vragen om de, van ’t zelfde.

“Ja, maar…” dus wat mij betreft voor Gent M. Ik hou de kalender in het oog en sluit wellicht in de nabije of iets verdere toekomst nog eens aan – al is het maar om een glimp op te vangen van die o zo schattige roze kousen van de moderator… :)

En nog voor ik op de ‘Publish’ knop click, besef ik al dat ik mij mogelijkerwijs iets te scherp heb uitgedrukt. Waarbij bij deze meteen mijn excuses in de richting van wie zich geschoffeerd moge voelen!

Ronde Van Vlaanderen – mijn favoriete commentaren

Geplaatst op door

Zondag 1 april. Vandaag niet echt tijd voor aprilvissen, want het is koershoogdag.

Tom Boonen, Fabian Cancellera en in mindere mate het peloton doen een poging om als eerste winnaar ever over de meet van de Ronde Van Vlaanderen in Oudenaarde te rijden. Gans Vlaanderen en bij uitbreiding de rest van de wielergekke wereld kijkt toe. Dat kan vanaf een strategisch plekje op pakweg de Oude Kwaremont, dat kan van onder één of ander groot scherm, dat kan van achter de eigen televisie. En zo deed ik het vandaag – al twijfel ik nog om de finale in de DOKkantine mee te pikken.

Thuis luister ik op Sporza van het commentaar naar Michel Wuyts en José De Cauwer – ook wel de Statler en Waldorf van de koers. Hoewel hun commentaren vaak verheerlijkt worden tot koerspoëzie, erger ik mij geregeld aan hun voor de hand liggende dubbelzinnigheden. En toch losten ze ook vandaag een paar uitspraken die de vergetelheid niet verdienen:

“Het is een testosteronwereldje. Mannetjesbeesten ondereen.” – Michel Wuyts

“Gootjes zijn voor sissies!” – José De Cauwer

“Fiets is gebroken, maar hij niet.” – Michel Wuyts (over Stijn Devolder)

“Hij, de grote beer van Bern.” – Michel Wuyts (over Fabian Cancellara)

“Als ze erbij gaan liggen, dan moet je jassen.” – Michel Wuyts

“Hij heeft ze gestroopt, de lorejassen!” – Michel Wuyts

Tonnen respect voor Tommeke trouwens!
Wat ben ik tevreden dat hij terug is…

Borgen

Geplaatst op door

Een serie over politiek? Veel zin om stante pede te passen, in het bijzonder na die honderden regeringsloze dagen met desondanks een overdaad aan Belgische politici. En waarom zou een scenarioschrijver zich de moeite getroosten om er niet thrillergewijs wat lijken bij te sleuren? Wel, deze Deense (Scandinavië boven als fictieregio) reeks bewijst uw – een assumptie, ik besef het – en mijn ongelijk.

Brigitte Nyborg komt in de eerste aflevering danig onverwacht als winnares uit de Deense verkiezingen. Wat volgt, kennen wij Belgen maar al te goed: aangesteld worden door de koningin als formateur, formatiegesprekken, regeerverklaring, … De Deense politiek met als boegbeeld premier Nyborg dus in de hoofdrol. Haar gezin (man Philip, dochter Laura, zoon Magnus), haar spin doctor Kasper, het bekende nieuwsanker Katrine, haar mede-ministers en de redactie van het TV1-nieuws krijgen de voornaamste bijrollen.

Schandalen, intriges en puur menselijke verhalen ontspinnen zich op über-Scandinavische wijze. Stijlvolle begingeneriek overigens in ware Mad Men stijl!

Op het einde van de tiende aflevering stelde ik mij de vraag of ik graag een Brigitte Nyborg zou zijn. Hiermee wil ik niet de ambitie uitspreken om de eerste vrouwelijke premier van België te worden. Het is mij eerder te doen om vrouwen in topposities…
Offers. Opdoffers. Respect!