Geachte heer M.

Een boek van Herman Koch

Mijn derde Herman Koch boek in 2017, dus bij deze ben ik helemaal bijgelezen wat zijn recentste werk betreft. Toen ik het als mijn volgende boek op Instagram postte, reageerde er iemand dat deze Koch haar niet kon bekoren… Dat maakt mij uiteraard extra nieuwsgierig – zo ben ik dan ook wel weer.

Lees verder

Wij

Een boek van Jeroen Olyslaegers

Het tweede boek getiteld ‘Wij’ dat ik lees, na David Nicholls’ bestseller. Tevens mijn tweede boek van Jeroen Olyslaegers met wie ik eerder dit jaar kennismaakte via zijn populaire Wil. Van zodra ik leerde dat ‘Wil’ het derde deel was van het allitererend triumviraat Wij (2009), Winst (2012) en Wil (2016), voegde ik de andere twee musketiers toe aan mijn TO READ op Goodreads.

Lees verder

De H is van havik

Een boek van Helen Macdonald

Doorgaans komt mijn leesmening relatief goed overeen met wat juryleden van literatuurprijzen – al klinkt dat wat zwaar, boekenprijzen misschien – denken én met enkele andere boekenwurmen waarvan ik hun voorkeuren via Goodreads of Instagram volg. Zo kwam ik bij ‘De H is van havik’ terecht, ook omdat de cover mij aansprak. Alleen kun je al raden hoe dit verdergaat wanneer ik de paragraaf met ‘Doorgaans…’ begin. Dit boek vormt een uitzondering op die gelijklopende meningen. Dit boek krijgt me niet te pakken.

Lees verder

De greppel

Een boek van Herman Koch

Voor het eerst reserveerde ik een boek in De Krook, want de nieuwste Herman Koch wou ik toch bijzonder graag lezen en bleek steevast uitgeleend – tevens in de wijkfilialen. Een boek reserveren kost overigens € 1,25, nog steeds peanuts in vergelijking met het ding aankopen. Een kleine week later landde de melding in mijn mailbox: ‘De greppel’ staat op mij te wachten bij de gereserveerde boeken, een daartoe bestemd rekje aan de ingang.

Lees verder

Dit is mijn hof

Een boek van Chris De Stoop

Dit boek stond ooit op mijn TO READ lijstje, maar donderde er om een mij niet bijgebleven reden af. Toen ik het onlangs in de bibliotheek zag staan, lonkte het opnieuw. Voornamelijk omdat ik het basisthema vrij uniek vind. Én ik las nooit eerder een boek van journalist / schrijver Chris De Stoop. Tijdens zijn dertigjarige carrière maakte hij naam en faam als onderzoeksjournalist en auteur van zowel fictie als non-fictie. ‘Ze zijn zo lief, meneer’ uit 1992 mag als zijn doorbraak in boekvorm beschouwd worden.

Lees verder