Dit is mijn hof

Een boek van Chris De Stoop

Dit boek stond ooit op mijn TO READ lijstje, maar donderde er om een mij niet bijgebleven reden af. Toen ik het onlangs in de bibliotheek zag staan, lonkte het opnieuw. Voornamelijk omdat ik het basisthema vrij uniek vind. Én ik las nooit eerder een boek van journalist / schrijver Chris De Stoop. Tijdens zijn dertigjarige carrière maakte hij naam en faam als onderzoeksjournalist en auteur van zowel fictie als non-fictie. ‘Ze zijn zo lief, meneer’ uit 1992 mag als zijn doorbraak in boekvorm beschouwd worden.

Ik ben niet echt vertrouwd met de polders waar Chris opgroeide. Het gaat om de grensstreek tussen België en het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen die we voornamelijk kennen van het spookdorp Doel, het natuurgebied het Verdronken Land van Saeftinghe en de burenrelbevorderende Hedwigepolder.

Wat mij voornamelijk treft, is hoe de auteur een doodgewoon verhaal vertelt dat mij eigenlijk totaal niet bekend is. Hoe de boeren in de polders geleidelijk aan ‘verdreven’ worden door de uitbreiding van de Antwerpse haven. Vroeger protesteerden ze schouder aan schouder met de groenen tegen de haven, maar tegenwoordig slaat Natuurpunt de handen in elkaar met de haven. Ze werken op basis van natuurcompensaties aan ‘de nieuwe natuur’, eentje waar kluten en roerdompers kunnen broeden – als ze tenminste niet door de Waaslandwolf geconsumeerd worden.

Met zelf nogal wat ecologische zielen in mijn vriendenkring vond ik het uitermate boeiend om even de stem van de landbouwers te horen: die redeneren vanuit een eeuwenoude traditie en begrijpen niet waarom ze zich telkens aan nieuwe / strengere milieunormen moeten houden. Chris De Stoop houdt zich voor alle duidelijkheid op de vlakte. Hij schrijft met een zeker (jeugd)sentiment, al spreekt hij zich nooit expliciet uit voor of tegen Natuurpunt. Je mag dus je eigen mening vormen…

 

‘Dit is mijn hof’ holderdebol.comder kopen?