Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Op de grootste markt van het land opende onlangs een nieuwe tapasbar: Nova.  

Samen met een vriendin installeer ik mij op het aangename tuinterras. Lang twijfelen we niet: doe maar het tapasmenu met 4 voor-, 3 hoofdgerechten en 1 dessert (€ 45). Dessert is optioneel op weekavonden, dus stellen we die beslissing nog even uit.

Als aperitief proef ik graag de overal opduikende Lillet (€ 6,50), een vermouth op basis van Bordeauxwijn met Fever Tree tonic. Ik verkies blanc boven rosé of rouge. Lekker!

Daar komt de eerste ronde al: leistenen met chorizo, salami, gedroogde ham, manchego en olijventapenade. Als dragers voor dit lekkers zijn er crostini, ciabatta en grissini.

Ons enthousiasme blijft op peil bij het krokantje met rauwe zalm en verse kaas en vervolgens het maatje met zuring en komkommer. Keer op keer frisse smaken – al moet ik toegeven dat ik met een klassiekere Spaanse tapasverwachting bij Nova reserveerde.

Plots druppelt het en we verkasten ondanks de parasol toch naar binnen. Daar worden de mosseltjes Nova geserveerd die mij al sinds het binnenkomen de ogen uitsteken. Wat is die drang toch altijd groot aan het begin van het seizoen!

Bij de overgang naar de hoofdgerechten worden de bordjes pas écht culinair. De chef overtreft onze verwachtingen met vlaswijting, tomaat en koriander als eerste visgerecht en daarna nog koolvis, venkel en mosselen. We hebben een favoriet van de avond.

De zaak begint al geleidelijk aan leeg te lopen als wij tot slot onze picanha met aardappelsoufflé en béarnaise krijgen. Helaas moet mijn zwangere vriendin het met bien cuit doen. Zonde van deze heerlijkheid, maar de prima béarnaise brengt troost.

De aandacht verslapt. Er wordt niet meer geïnformeerd naar het dessert waar we sowieso zouden voor passen. Nog een cappuccino (€ 2,50) en de rekening alstublieft.

Sint-Niklaas zal Nova zonder twijfel in de armen sluiten. En terecht!

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Michelinzaak Cuines 33 uit Knokke opende onlangs een nieuwe zaak iets verder in de Smedenstraat: Brasa Grill.

Op een zondagavond schuiven we aan in het kleurrijke interieur en duiken in de menukaart met starters, mains, sides, … Maar first things first: voor haar picon vin blanc (€ 11), voor hem champagne Gonet (€ 12). De toffe Brasa keukenhanddoek verdwijnt op onze schoot om ruimte te maken voor de hapjes: boneless ribs (€ 7) en ansjovis (€ 7) met pan de coca, tomaat en olijfolie. Geslaagde starters, vooral die ribbetjes zonder been!

We skippen het voorgerecht en gaan meteen over tot de hoofdzaak. In een grillrestaurant met dry aged meat gaat mijn vriend steevast overstag. Hij kiest de Gasconne (€ 34), een rustiek runderras uit de Pyreneën. Alle extra’s moeten apart besteld worden, waardoor de rekening snel aandikt: verse friet (€ 2), fris slaatje (€ 4) en poivre (€ 3) als salsa. Ikzelf zwicht voor de halve kreeft (aan dagprijs – € 29): graag Louisiana style met hot sauce. Daarbij lust ik wel de Asian veggies (€ 6). Mijn kreeft bevalt, al moet ik toegeven dat gegrild niet mijn favoriete kreeftbereiding is. De saus blijkt niet té pikant en de gewokte paksoi met sojasaus en pindanootjes begeleiden prima. En toch kijk ik een tikje jaloers naar het vleesfeest aan de overkant… Nog een speciale vermelding trouwens voor zijn leuke slaatje met kropsla, tomaat en augurk.

Wijnbewijs besluiten we om een fles rood te delen. Uit de ruime wijnkaart selecteer ik de Australische Woodhouse (€ 29), een Merlot uit de Riverinastreek. Het blijkt een complexloze wijn te zijn die mijn meneer minder kan bekoren. Hij vraagt dan ook om een ander glas te proeven dat achteraf € 12 blijkt te kosten. Slik!

De ananas van het spit en de slow coffee lonken en toch besluiten we om af te ronden. Onze conclusie? De gegrilde heerlijkheden zijn mals, de prijzen iets minder.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Na een paar pogingen lukt het om te reserveren bij BODO, een nieuwkomer in de schaduw van het Gravensteen.

We arriveren vrij laat en volgen het advies om te aperitieven op het terras. Meteen houden we van de sfeer op deze hoek van de Burgstraat. Ik wil de Dark & Stormy (€ 9 – rum, ginger beer, limoen), mijn lief lonkt naar de Pimm’s (€ 9). Beiden toffe cocktails en daarbij hoort een hapje: kruidige lamsgehaktballetjes met komkommerdip (€ 10). Lekker, die combinatie van kruidig en fris!

Dan verhuizen we naar binnen en bewonderen het interieur. Ik hoor de attente ober aan een naburige tafel zeggen dat de mosselen bijna uitverkocht zijn. Snel bestellen is dus de boodschap. Hij gaat voor mosseltjes (€ 8), ik voor rundscarpaccio met artisjok en radijs (€ 12). Daarbij drinken we een voortreffelijk glas L’Arpent des Vaudons (€ 5,5), een Sauvignon Blanc uit de Loirestreek. De carpaccio smaakt, maar wordt overklast door de topmosselen: boordevol zilt karakter. Er wordt zelfs een schelp gebezigd om het vocht op te lepelen.

Ook onze hoofdgerechten scoren: zeebaars (vis van de dag) met citroenvinaigrette en puree (€ 19) en tagliata (€ 22), gegrilde entrecote met slaatje en rozemarijnaardappels. De fluwelen puree en de lauwe vinaigrette met tomaat en kappertjes vervolledigen mijn perfect gebakken zeebaars. Aan de overkant evenzeer uitsluitend superlatieven. Ik proef en beaam dat rundsvlees, rucola en parmezaan perfect samengaan. Hij drinkt nog de gekoelde Calice (€ 7) en de iets steviger El Marciano (€ 7): beide rode wijnen zijn met zorg geselecteerd.

We eindigen met een glas madeirawijn Barbeito Sercial (€ 6) en een bordje kaas (€ 10). Bij het buitenwandelen klinkt het in koor: “Hier komen we terug!”. Wat een prijs-kwaliteitverhouding! Wat een leuke sfeer!