FOAM Fotomuseum Amsterdam

Geplaatst op 18/09/2015 door elidesc

Na een snelle rondvraag op Twitter over wat te doen in Amsterdam dit weekend krijg ik tweemaal FOAM als antwoord. Het Rijksmuseum stond reeds op de planning (met het e-ticket zelfs al in the pocket), het Fotomuseum Amsterdam vervoegt dus mijn programma.

Ik loop er binnen op een zaterdagnamiddag en er staan drie wachtenden voor mij aan de kassa. Dat valt mee! Ook hier kocht ik op dezelfde dag nog een ticket online, maar dat levert mij niet meteen tijdwinst op – in hoeverre dat noodzakelijk was, blijft de vraag natuurlijk met slechts een handvol mensen in de wachtrij.

De hoofdbrok van het museum wordt op dit moment gevuld met de expo Magnum contact sheets. Deze tentoonstelling geeft de bezoeker een inkijk in het creatie- en selectieproces van enkele foto’s die ons beeld op de wereldgeschiedenis vormden.

Lees verder →

Pizzeria Bellini

Antwoord

Mijn maatje @gtje doet sinds een paar weken van dieet. “Als ik minder dan 90 kilo weeg, dan eet ik een pizza bij Bellini (op het Tramplein, het andere deel van de Draakplaats, in Zurenborg)”, zei hij. De weegschaal laat die pizza al een tijdje toe, maar dan popt er een tweede argument op: zijn verjaardag. Die verjaardag vierde het feestvarken ’s middags al uitgebreid op de bovenste verdieping van het MAS en bijgevolg past een snack als een pizza perfect in het programma.

Het is al na 20u00 als we aankloppen en binnen zijn alle tafeltjes bezet. Geen probleem! We drinken alvast een glas Racine, een eenvoudige Franse (?) Sauvignon Blanc op het terras in afwachting van onze Napolitaanse pizza uit de houtoven. Een groot kwartier later vertrekken er enkele eetgasten en kunnen we ons gaan opwarmen.

Op de onderleggers staan de ‘Pizze classica’ met tomaat op de bodem en de ‘Pizze bianca’ zonder tomaat opgelijst (prijzen tussen € 9 en € 15). Ja, we hebben ooit eerder een discussie gehad over rode versus witte pizza. Maar vandaag is het uiteraard de jarige die beslist en het krijtbord met de suggestiepizza’s trekt zijn aandacht… Het initiële idee was om één pizza te delen, het duurt echter niet lang eer we zwichten voor twee stuks.

Lees verder →

Noord-Spanje en meer | the food

Geplaatst op 13/09/2015 door elidesc

De foodfoto’s zijn gedeeld, de campings opgelijst. Hoog tijd om nog een paar woordjes neer te schrijven over mijn eetervaringen aan de Spaanse en Franse Atlantische kust en dan deze reis bloggewijs af te ronden…

Spaanse restotips

Hoewel het Baskenland naar het schijnt de hoogste concentratie sterren ter wereld herbergt, gingen we tijdens onze reis niet op zoek naar topgastronomie door de ogen van pakweg Michelin of ‘The World’s 50 Best Restaurants‘. We aten absoluut lekker, maar eerder in plekken zonder gesteven tafellakens of weet-ik-veel-hoeveel-gangen. Een paar dagen na onze thuiskomst merkte ik dat Kobe Desramaults ook in de streek rondreisde: Bilbao, Getaria, … Hij schoof echter wel aan tafel bij topchefs en toen dacht ik heel even: ‘Toeme! Misschien toch een gemiste kans voor ons!’. Gewoon heel even.

Deze restaurants – of asadors of perillas of bars – verdienen toch een vermelding. Maar misschien moet ik beginnen over de pinxtos, de Baskische tapas. Eerlijk gezegd ligt deze regionale trots mij minder, zeker de alomtegenwoordige versie met als basis een sneetje stokbrood. Geef mij dan maar de raciones: een kleine voorgerechtportie die niet default vertrekt van een broodbodem.

La Mejillonera in San Sebastián
Onze eerste kennismaking met de Baskische keuken. In deze lokale bar eten we vanzelfsprekend mosselen (groter en vleziger dan onze Zeeuwse), patatas bravas, calamares en pimientos de padrón. We zijn meteen geïntroduceerd in culinair Baskenland en dan ook verkocht! Opvallend is de goot aan de toog waar de locals mosselschelpen en servetten in laten vallen. De volgende dag keren we gewoon terug…

Camping Sopelana in Sopela (nabij Bilbao)
Je verwacht op een camping niet meteen een uitstekend restaurant. Al vanaf de eerste middag zien wij echter dat de kantine en in het bijzonder hun pollo asado – kip aan ’t spit, een zwak van mijn meneer – erg populair is. We besluiten om gewoon mee te doen, met als gevolg dat we de rest van de dag eigenlijk niets meer kunnen presteren. Lees verder →

De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje

Geplaatst op 12/09/2015 door elidesc

Deprecated: mb_strlen(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /home/imageee/elidesc.com/wp-content/plugins/bolcom-partnerprogramma-wordpress-plugin/src/BolPartnerPlugin/Widgets/Renderer/ProductRenderer.php on line 102

Een boek van Jonas Jonasson

Ja, het is steevast een nadeel om na een bestseller te verschijnen. Zeker als die bestseller dan ook nog eens het debuut van de desbetreffende auteur was. Ik voel als het ware medelijden voor het bommenmeisje. Maar ik zal meteen met de conclusie in huis vallen: ik heb van pagina 1 tot en met 349 genoten van deze tweede Jonas Jonasson.

*** spoiler alert ***

De hoofdrol wordt dit keer niet vertolkt door een eeuweling die per se uit het raam wou klimmen. Deze eer valt Nombeko Mayeki te beurt. Nombeko groeide op in een Zuid-Afrikaanse sloppenwijk, waar ze op vijfjarige leeftijd de arbeidsmarkt vervoegt als latrinedraagster. Ja, dat is wat je denkt dat het is… Via allerlei zonderlinge wegen belandt ze op een zwaarbeveiligde site waar Zuid-Afrika aan een atoombom werkt. De premier wil er zes, de dronken baas van de site laat er zeven fabriceren. Foutje! Na nog meer zonderlinge gebeurtenissen woont Nombeko X aantal jaren later in Zweden, waar ze haar (officieel onbestaande) Holger ontmoet en voornamelijk aan één ding denkt: hoe geraken we in godsnaam van die bom af?

Ik startte al met de conclusie: voor mij moet ‘De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje’ niet onderdoen voor ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween‘. Jonas Jonasson blijft onze wereldgeschiedenis als kapstok gebruiken. Dit keer gaan er gastrollen naar de Zuid-Afrikaanse, Zweedse, Chinese en Israëlische leiders.

Hopelijk werkt de heer Jonasson op dit moment al aan zijn derde verhaal!

‘De zonderlinge avonturen van tralala’ holderdebol.comder kopen?

Het meisje in de trein

Geplaatst op 12/09/2015 door elidesc

Een boek van Paula Hawkins

Mijn benchmark voor thrillers zijn de boeken van Nicci French, in het bijzonder de reeks over psychoanalytica Frieda Klein (één boek per dag van de week, ondertussen zijn ze bij vrijdag aanbeland). Dus ik ben dan ook erg benieuwd naar deze bestseller.

Het heeft welgeteld twee dagen geduurd om ‘Het meisje in de trein’ uit te lezen. Dus het pageturner-gehalte van deze thriller zit alvast goed. Alleen kan de schrijfstijl van Paula Hawkins naar mijn mening helemaal niet tippen aan deze van de heer en mevrouw Nicci French. Soms erger ik mij tijdens het lezen zo erg aan de te eenvoudige zinsbouw en de te lichte woordkeuze dat ik vergeet om mij te laten opslorpen door het verhaal.

Bij Frieda Klein duurt het altijd opvallend lang om in te zien wie dit keer verantwoordelijk is voor de moord, bij ‘Het meisje in de trein’ kan ik de vermoedelijke dader al veel vroeger aanwijzen. Volgens mij selecteert elke thrillerauteur bewust een bepaald moment in het verhaal waar 75% van de lezers het juiste vermoeden krijgt. Misschien ben ik fout, misschien moet ik die vraag eens mailen naar Nicci French. Maar als het klopt dat ze dat moment bewust prikken, dan begrijp ik de strategie van Paula Hawkins niet.

Wat ik wel apprecieer aan deze thriller, is dat de protagoniste – het meisje in de trein dus – niet helemaal spoort. Verdomme! Ik had besloten om geen flauwe treingrapjes te maken… Rachel is een zwaarlijvige alcoholiste met veel littekens: gescheiden en ontslagen. Geen evidente keuze om te vertrekken vanuit iemand waar je moeite mee hebt om achter te staan. Je voelt soms medelijden en begrip, tegelijk ook al te vaak walging en afstand.

Samengevat toch een te licht uitgevallen thriller. Op naar het volgende boek!

‘Het meisje in de trein’ holderdebol.comder kopen?