Barbaro (gesloten)

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Op de donderdagavond voor de Paterholfeesten reserveer ik bij Barbaro, een nieuwe zaak die in de Rodekoningstraat een Italiaanse wind laat waaien.

We kiezen een tafel uit in het eerste gedeelte en krijgen samen met de kaart een shot negroni (gin + vermouth + campari) van het huis. Zo voel je je meteen welgekomen.

Ondertussen selecteren we elk een aperitiefje: Big Tom spicy tomato juice (€ 3,70) voor haar, spumante Il Grillo (€ 7,50) voor hem. Daar zijn we snel uit, over de eetkeuze twijfelen we evenwel langer. Ik lonk naar de antipasto om te delen, alleen liggen die prijzen (€ 25 à € 29) relatief hoog en aarzel ik of er daarna nog wel een pizza bij kan. De joviale uitbater van Limburgse oorsprong reikt ons echter de oplossing aan: deel één plank en vervolgens één pizza. Deal!

Dus verschijnt eerst de Gustoso (€ 29) met Italiaanse charcuterie, kazen, gegrilde groenten en olijven als deelbaar voorgerecht. Het begeleidend huisgemaakt brood blijkt nog wat warm en hemels. Ook de vleesjes en kaasjes van excellente kwaliteit bevallen absoluut: denk pancetta, lardo, mortadella, denk pecorino, taleggio, gorgonzola.

Daarna mag Wacko Jacko optreden: een pizza met venkelworst, aubergine, ei, parmezaan en tomatensaus. Na een paar stukken probeer ik te identificeren wat deze pizza nu zo zalig maakt… Ik kom uit bij een intense tomatensaus, een schitterende korst en allemaal topingrediënten als beleg.

Ook Jan & Nele van Mémé Gusta blijken trouwens de weg naar Barbaro te vinden. Ondertussen proeft mijn vriend met plezier van de rode huiswijn (€ 5). Wanneer de Italiaanse gastheer hem later een andere (duurdere) rode laat proeven met een echt rock & roll etiket, verkiest hij toch om bij de huiswijn te blijven. Hij wordt bijgetreden dat dit prijs-kwaliteit inderdaad een prima wijn blijft.

De limoentaart (van Caffè Rosario – de tweede zaak op het Emile Braunplein van deze ondernemers) en enkele zoete pizza’s pogen me te verleiden. Dessert zal echter voor een volgende keer zijn. Bij deze is het beloofd dat die er komt. Arrivederci!

 

Wij

Een boek van Jeroen Olyslaegers

Het tweede boek getiteld ‘Wij’ dat ik lees, na David Nicholls’ bestseller. Tevens mijn tweede boek van Jeroen Olyslaegers met wie ik eerder dit jaar kennismaakte via zijn populaire Wil. Van zodra ik leerde dat ‘Wil’ het derde deel was van het allitererend triumviraat Wij (2009), Winst (2012) en Wil (2016), voegde ik de andere twee musketiers toe aan mijn TO READ op Goodreads.

Lees verder

Café Congé

Eventjes opgezocht en mijn blogpost (zonder foto’s) van Spijshuis Anna dateert van zeven jaar geleden. Waarom ik hiermee begin? Omdat Café Congé op dezelfde locatie van het voormalige Spijshuis Anna zit. Fonteineplein 22. Het contrast tussen beide interieurs kan niet groter zijn… Ooit omschreef ik Spijshuis Anna als een plek die niet zou misstaan in FC De Kampioenen. Café Congé trekt een iets hippere kaart.

Foto: Venuez.be

Lees verder

Portobello

De Italiaanse zaak Portobello in Blankenberge bestaat uit twee luiken: een restaurant op de zeedijk en een trattoria (enkel afhalen) in de De Smet De Naeyerlaan. Wij zochten met het team een lunchplek – bij voorkeur aan de dijk – om even energie op te doen tussen het brainstormen en het gocarten in. Het is misschien niet 100% ’t zèètje, maar landen bij deze Italiaan na een tip van de baas.

Met onze groep van twaalf komen we rond 12u30 aan. Ondanks onze reservatie staat er geen lange tafel klaar en moet er à la minute nog met tafels geschoven worden. Een beetje vreemd, al is dit euvel wel snel verholpen… We installeren ons als enige klanten op de bovenverdieping met zicht op zee en mogen dus ongestoord lawaai maken.

Nog een eigenaardigheid ligt in het feit dat we noch op voorhand hoefden te beslissen noch een beperking qua aantal verschillende gerechten voor onze groep opgelegd krijgen. Volledige keuzevrijheid dus.

Als aperitief worden er ondertussen twee flessen spumante en een Crodino non-alcolico (€ 5,30) voor mij besteld. De jonge ober die ons met veel werkvreugde bedient, brengt waterglazen, water, gemarineerde olijven en tot slot de bubbels. Op het team!

De eetkeuzes variëren: pizza quattro formaggi, tortelloni spinaci, linguine con scampi, ossobuco, filet mignon, costolette d’agnello chef (lamskoteletten), … Ik twijfel lang en zoals gewoonlijk tussen ‘iets met paddestoelen’ of ‘iets uit de zee’. Het wordt uiteindelijk de risotto marinara (€ 19).

Lees verder

De H is van havik

Een boek van Helen Macdonald

Doorgaans komt mijn leesmening relatief goed overeen met wat juryleden van literatuurprijzen – al klinkt dat wat zwaar, boekenprijzen misschien – denken én met enkele andere boekenwurmen waarvan ik hun voorkeuren via Goodreads of Instagram volg. Zo kwam ik bij ‘De H is van havik’ terecht, ook omdat de cover mij aansprak. Alleen kun je al raden hoe dit verdergaat wanneer ik de paragraaf met ‘Doorgaans…’ begin. Dit boek vormt een uitzondering op die gelijklopende meningen. Dit boek krijgt me niet te pakken.

Lees verder