Huisje bouwen

Jawel, het is zover…
Nog welgeteld 1 nachtje slapen.
En dan starten de bouwwerken!

Misschien veel posts met dit onderwerp de komende weken of maanden.
Misschien helemaal niet.

Geen idee wat ik van dit avontuur mag verwachten,
maar ik stort er mij met de volle moed in verdomme…

The Exclusive Strings

Kijken naar De Zevende Dag, een typisch Vlaamse bezigheid op zondagmiddag. En toch ergert men zich geregeld: aan de politici die maar doortateren, aan de redacteurs die foute onderwerpen selecteren, aan het decor desnoods. Doorgaans hou ik mij daar nogal buiten, maar vandaag kon ik niet nalaten ‘snaarsletten’ te tweeten toen het streepje muziek voorbijkwam – voorgesteld door Indra Dewitte als The Exclusive Strings.

Voor zij die de muzikale intermezzo’s gemist hebben… Bekijk de lus ergens deze nacht. Als alternatief bied ik deze hilarische promoclip van het welbesnaarde quatro uit Canada, Servië, Rusland en België.

[vimeo http://vimeo.com/16430691]

De dames uitten tenoverstaan van Indra Dewitte hun wens om voor België naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Nu word ik niet wild van Eurosong en weet ik niet of zangloze nummers daar überhaupt toegelaten worden. En toch wou ik alvast mijn kotsneiging delen bij de gedachte dat dit het beeld is dat Europa muziekgewijs van ons land zou krijgen… Laat ze maar lachen met ons gebrek aan een regering. Muziek maken echter, dat kunnen we wel beter dan The Exclusive Strings.

Hasta La Vista

Een film van Geoffrey Enthoven

Als Vlaamse-film-fan stond Hasta La Vista allicht op mijn filmlijstje. Volgens een vriend die meewerkte aan de opnames in Spanje een absolute aanrader. Volgens de jury en het publiek op het Filmfestival van Montréal idem dito.

En dat ik hun mening onderschrijf!

Hasta La Vista beroerde van openingsscène tot eindgeneriek. Ik heb oprecht en luidop gelachen, wat een zelfzaamheid genoemd mag worden met bewegend beeld als aanleiding. Ik heb even geslikt, wel geen traan gelaten. Applaus ook voor de acteerprestaties! Robrecht Vanden Thoren bekoorde al in De Laatste Zomer (een film van Joost Wynant met tevens de immer degelijke Gilles De Schrijver), doch in Hasta La Vista beklijft hij. Het kleine zusje Kimke Desart verrast als toptalent in wording!

Sommigen zullen de film lichter uitvallen vinden dan pakweg Rundskop of De Helaasheid Der Dingen. Dat klopt. En toch bewonder ik dat de regisseur bij het nekvel pakt en in dezelfde scène nog op de lachspieren werkt. Rond een onaangesneden en taboebeladen onderwerp dan nog wel.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ExnyZHF3MwU]

Quick & dirty pasta

Soms lijden mijn eetmomenten onder tijdsdruk… Het lijkt onwaarschijnlijk, maar het is wel degelijk zo. Dan kom ik om 18u45 thuis en moet ik in principe al om 19u op het badmintonveld staan. Uiteraard lukt dat niet. En toch probeer ik dan op pakweg een half uur een maaltijd te bereiden, tegelijkertijd af te wassen en vervolgens de spijs tot mij te nemen.

Hoe doe ik dat?

Ingrediënten

  • 1 bokaal Bertolli tomatensaus (variatie met pecorino)
  • 250 gr volkoren penne
  • 1 bol buffelmozzarella
  • 1 groentebouillonblokje
  • geraspte parmezaan
  • enkele basilicumblaadjes
  • peper
  • zout
  • olijfolie

Bereidingswijze
Spreekt voor zich, maar just in case…

  • Kook de pasta in water met wat olijfolie, zout en groentebouillon.
  • Warm de tomatensaus op.
  • Meng deze onder de gekookte pasta, samen met de verbrokkelde mozzarella.
  • Kruid af met peper en zout.
  • Dien op in een diep bord.
  • Werk af met geraspte parmezaan en enkele basilicumblaadjes.

Buon appetito!

De sociale

Krant gelezen, radio gehoord, televisie gezien vandaag? De kans is reëel dat je op Facebook, Twitter of een ander social media fenomeen gebotst bent. Los van het feit of je zelf postte, tweette of whatever.

En dan neuriede ik dan opeens dit ongelofelijke niemendalletje.
Met dank aan Rocco Granata!

De sociale
’n Postje malen
’n Tweetje kwaken
’n Retweet braken
Met één knopje terug naar huis

De sociale
’n #fail is falen
’n Circle maken
Als major waken
’t Is gezellig bij mij thuis

Het refrein moet ik nog eens bedenken…

[gebaseerd op “De mondiale”, het WK 1990 lied door Rocco Granata]