Een boek van Jonathan Safran Foer

Als ik er mijn Goodreads even op nasla, heb ik totnogtoe 10 boeken de maximale 5 sterren toegewezen. En daar is ‘Extreem luid & ongelooflijk dichtbij’ eentje van.

Al vanaf de eerste bladzijden had Foer mij volledig mee, want de kleine Oskar Schell fascineert instant. Hij is wat men noemt een tikkeltje apart, maar voornamelijk in mineur door het verlies van zijn vader tijdens de aanslagen op de WTC-torens op 9/11. Wanneer deze kleine jongen tussen papa’s spullen een sleutel vindt, vat hij de zoektocht naar het bijhorende slot op als een soort verwerkingsproces.

Tegelijk vertelt ‘Extreem luid & ongelooflijk dichtbij’ het levensverhaal van Oskars grootouders, beiden afkomstig uit Dresden en na de Tweede Wereldoorlog naar New York geëmigreerd. De wonden die tijdens de bombardementen in Duitsland geslagen zijn, lijken ook in de US niet te helen. Hun uitermate complexe relatie met een uitzonderlijk lang intermezzo raakt. Je voelt hun pijn in elk woord, elke zin, elke paragraaf.

Tenslotte verrast het boek ook door de typografische en visuele intermezzo’s. Middenin hoofdstukken krijg je als lezers bijvoorbeeld ineens een foto te zien die Oskar maakt. Of de gewoonte van zijn vader om fouten in The Times met rood te markeren. Of hoe de letterlijk sprakeloze grootvader zich verstaanbaar maakt door korte zinnen in notitieboekjes neer te krabbelen, één zin per pagina weliswaar.

Een hedendaags pareltje dus, met Oskar Schell en diens bijwijlen geniale gedachten in een glansrol. Jonathan Safran Foer smaakt naar meer.

‘Extreem luid & ongelooflijk dichtbij’ holderdebol.comder kopen?

Een boek van Niccolò Ammaniti

De veelbelovende lofbetuigingen op de flappen van onder meer Herman Koch veroorzaakten een verwachtingsvol omslaan van de eerste pagina. Meteen merk je dat het zaak wordt om de Italiaanse namen in dit verhaal (Pietro Moroni, Gloria Celani, Graziano Biglia, Erica Trettel, Italo Miele, Flora Palmieri en vele anderen) helder te onderscheiden. Maar nog geen hoofdstuk later weet je dat Ammaniti jou daar door zijn meeslepende stijl moeiteloos in zal doen slagen. Je wordt als het ware een inwoner van Ischiano Scalo die de lotgevallen van de zorgvuldig uitgewerkte personages met ietwat nieuwsgierige belangstelling volgt – de paar omzwervingen naar wel reële plaatsnamen als Saturnia of Rome incluis.

De auteur schrijft hoofdstuk na hoofdstuk vanuit een andere verteller: nu eens Pietro, dan weer Graziano, maar steeds lijk je met elk van hen te versmelten en werkelijk te begrijpen hoe ze zich voelen – behalve dan als een verschrikkelijke pestkop het woord krijgt.

Een omschrijving – eigenlijk best stom – die mij doorheen het verhaal tweemaal treft, is wanneer Ammanitit de borsten van een bepaalde dame schetst als twee enorme mozzarella’s. Hilarisch toch? Wij kennen de vergelijking met fruit (meloenen of appels), heel af en toe groente – denk aan de bloemkolen van André van Duin. Maar mozzarella, dit kan enkel van een Italiaan komen…

Superlatieven te over voor Ammaniti. Ik lees absoluut meer van hem!

‘Ik haal je op, ik neem je mee’ holderdebol.comder kopen?

Een boek van Herman Koch

De schrijver van Het diner en Zomerhuis met zwembad trof mij het afgelopen jaar voornamelijk door zijn stijl waarin hij moeiteloos innemend wezen combineert met schaamteloze agressiviteit. Met dit in het achterhoofd startte ik in ‘Korte geschiedenis van het bedrog’, zijn nieuwste werk dat thematisch gebundelde kortverhalen verzamelt.

Herman Koch is mijns inziens een meester in het mentaal bespelen van zijn lezers. Je weet dat bepaalde verhalen perfect waarheidsgetrouw kunnen zijn, andere komen eerder ongeloofwaardig over. Maar quasi nooit is de scheidingslijn eenduidig. En dat beseft hij maar al te goed. Meer zelfs, je voelt dat hij geniet van die dubbelzinnigheid.

Een ideaal tussendoortje om wat zwaardere romans mee af te wisselen. Met dank ook aan De Zondag, want zij stuurden mij het boek op na deelname aan hun sms-wedstrijd.

‘Korte geschiedenis van het bedrog’ holderdebol.comder kopen?