Mijn ouders komen lunchen op zondag. Ideaal!
Tijd om te koken. Apero, voor- en hoofdgerecht.
En om ietwat van de Vlaamse paden af te stappen…
apero
kaascrackers
groene olijven
toastjes met parelhoenpaté en scheuten
bladerdeeghapjes met coquilles (zo gekocht bij Delhaize)
haring met ajuin (zo gekocht bij IKEA food)
restje favoriete pasta van de dag ervoor
voorgerecht
eigentijdse salade Niçoise, een recept van Donna Hay
geen tonijn, maar gerookte forel
wel aardappelen, krieltjes zelfs – en kappertjes, cornichons, citroen
hoofdgerecht
kip op Oosterse wijze, een recept van Pascale Naessens
met olijfolie, citroen, sojasaus
met olijven, rode ajuin, tomaat
Mission completed! Een geslaagd menu.
De eerste keer dat ik portobello’s klaarmaakte, volgde ik een recept van Pascale Naessens: met spinazie, feta en walnoten als Elise-touch. Een delicieuse ontdekking à la “Dat ik dat nog nooit eerder geprobeerd heb!”… Door een bladerdeeggebakje met pompoen-peterseliewortel-roquefort-vulling op een instuif afgelopen weekend, popte het idee op om iets dergelijks te doen als vulling voor die grote paddenstoelen. In Delhaize vond ik echter die reuzenstukken pompoen met weinig smaak en uiteraard tevens geen peterseliewortel. Boterraapjes en witloof dan maar als alternatief. Qua blauwe kaas selecteerde ik Bleu de Moines (van Valdieu, een abdij vlakbij de Voerstreek waar we al vaak op bezoek zijn geweest met de familie). Helaas bracht FOODPAIRING geen soelaas bij mijn twijfel over de ingrediëntenkeuze…
Ingrediënten (voor 2 personen)
4 portobello’s (met een doorsnede van 8 à 10 cm)
2 boterraapjes
2 stronkjes witloof
1/2 Bleu de Moines (of andere blauwe kaas)
1 scheutje room (optioneel)
parmezaan
olijfolie
balsamico
peper en zout
Bereidingswijze
Smeer de portobello’s in met olijfolie.
Zet 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C.
Snijd de boterrapen in blokjes en kook.
Hak het witloof en de stelen van de portobello’s. Stoof aan in olijfolie.
Breng op smaak met balsamico, peper en zout. Voeg eventueel een scheutje room toe.
Meng boterrapen, witloof en stelen met de blauwe kaas (in blokjes). Roer even om.
Vul de portobello’s met het mengsel en werk af met een weinig parmezaan.
Zet nog 5 minuten terug in de oven en serveer meteen.
Bijvoorbeeld met gewokte peultjes, ovengebakken courgette en wat gemengde sla.
Smullen maar! Ook voor de veggiebekjes.
Voorlopig maak ik nog steeds gebruik van de gratis Spotify. Kostenloos kan door de reclameboodschappen tussendoor, zoals vandaag “Heb je een blog? …”. Jips, mijn oortjes gespitst en ik klik op de banner met een link naar de Developer blog met meer uitleg over de mogelijkheid om een nummer propertjes te embedden in een blogpost.
Uitproberen, met het wondermooie “If I needed you” uit The Broken Circle Breakdown.
Tot deze zomer woonde ik om de hoek van de eerst nog open en daarna leegstaande brasserie Napoleon. Na een korte nawee met Oost-Europese uitbaters ging de horecazaak op de Coupure een paar maand geleden opnieuw open. Met een nieuwe naam: De Walrus. En nieuwe uitbaters: Seline en Pieter-Jan. Het logo met de knipoog naar de zeebonk en de tagline “lichtbruin café” charmeren meteen. En niet alleen mij…
Iets meer dan een maand geleden landen we na een avondje badminton voor het eerst in De Walrus. Meteen valt mij op hoeveel volk er zit op een doordeweekse dinsdag zit, slechts een paar weken na de opening. Daarnaast bevallen nog een aantal zaken: de nieuwe toog, het ruime bieraanbod (met Geuze Boon!), de droge worstjes aan het plafond, de verscheidene soorten rum, … Op dat moment neem ik mij ook voor om tevens van de kleine keuken te komen proeven. Deze week reden we richting Coupure na een uitgelopen werkdag om daad bij woord te voegen.
Wanneer we tegen 20u30 binnenwandelen, zit de meerderheid van de tafeltjes vol en ligt op de overige drie een bierviltje met “Reservatie 20u45”. Niets aan te doen. We placeren ons aan de (nogal hoge) toog en checken met de uitbater of reserveren tegenwoordig al noodzakelijk is. Hij zegt dat het heel wisselvallig is, maar dat we inderdaad een drukke avond uitgeprikt hebben. Onze derde musketier arriveert en schuift bij aan de bar. Ondertussen hebben we allemaal beslist om voor de vegetarische dagschotel (€ 9) te gaan: zonnebloempitgebakje, hummus, linzenstoofpotje, bulgur, champignons uit de oven. In afwachting van dat rommelen in de maag de mond snoeren, nip ik van mijn geuze.
Niet veel later komen de borden. Naast de omschrijving krijgen we nog een slaatje en wat rauwkost (koolrabi, rode ui, …). De zonnebloempitgebakjes blijken een soort knapperige beignets met een frisse dressing, het linzenstoofpotje bevat ook lekkere kikkererwten en tuinbonen. Samengevat mogen de warme bereidingen iets warmer, maar de smaak compenseert ruimschoots! In het bijzonder de gevulde champignons zijn verrukkelijk. Dikke duim voor uitbaatster Seline. Het moet niet evident zijn om in zo’n drukdraaiend café tevens verse maaltijden (veggie dagschotel, spaghetti’s, croques, …) te serveren.
De jonge ondernemers blijven bovendien niet stilstaan bij drank en spijs ter plekke. Zo is De Walrus ondertussen een afhaalpunt voor het biopakket van De Wassende Maan – een groentenservice waar ik zelf jarenlang op geabonneerd was.
Een sympathiek café. Een sympathiek koppel. Ik gun hun een bloeiende zaak!
Ineens is daar dat lichtbruin vermoeden dat dat wel in orde komt.
Ik hoop dat ik nog op tijd ben. Middernacht nadert. Geen idee om welk uur u precies van plan bent op ons dak te klimmen en door onze schoorsteen af te dalen. Het zal wel geen eenvoudige klus zijn, logistiek zo met al die pieten en slechts één enkele schimmel. Maar ik vrees dat ik eerst nog een paar dingen moet uitklaren.
Eerst en vooral heb ik geen dak in de letterlijke zin van het woord. Wel een plat dak, misschien bemakkelijkt dat de boel zelfs. Zo hoeven jullie geen antislipzolen te dragen. Bovendien hebben we geen schoorsteen; er is wel een gat voorzien – voor later…
En dan. Wat ik wil?
Nu ben ik online een nogal transparant persoon. Doorgaans los ik wel een tweet of post ik op Facebook als ik iets als bijzonder boeiend percipieer. Dat kan gepaard gaan met de hashtag #WANT of iets dergelijks. Pinterest maakt het nog gemakkelijker… Daar pin ik alle leuke plaatjes op een soortement virtuele verlanglijst, mijn ’to have’ board. Als ik het ondertussen heb – of heb geprobeerd te hebben in het geval van die olijfgroene Zalando pumps -, dan voeg ik een commentaar toe om dubbels te vermijden. Just in case, Sint!
Ik hou ook nog een geschreven lijstje bij in mijn iPhone Notes. Een doordeweekse ziel heeft daar geen toegang toe zonder mijn telefoon en bijhorende beveiliging, maar ik vermoed dat heiligen misschien wel over iets dat op een digitale loper lijkt beschikken. U moet wellicht even scrollen tussen al die andere lijstjes met resto’s, boeken, films, … Verlanglijstje. That’s the one.
Tenslotte wil ik mij excuseren voor het ontbreken van suikerklontje, wortel en een pintje bier. Mijn voorbereiding is gebrekkig. Ik kan alleen beweren dat ik braaf geweest ben. Vanzelfsprekend staat het u vrij dat te verifiëren in uw grote boek.
Uw kapoen,
Elise
PS – Welgemeende groetjes aan uw pieterbaas en slecht-weer-vandaag.
