Geregeld krijg ik de vraag waar ik mijn mosterd haal… Niet rond uit eten (want dat lees je in mijn food reviews), maar de inspiratiebronnen voor mijn eigen keukenmomenten.

Bij deze…

• Pascale Naessens
  Haar 3 kookboeken (Mijn Pure Keuken 1, Mijn Pure Keuken 2, Puur Genieten) hebben mij geleerd om altijd vanuit groenten te vertrekken en die koolhydraten regelmatig van het menu te schrappen. Keer op keer verwondert ze mij door een indrukwekkend beperkt aantal ingrediënten op een originele wijze te combineren. Noem het het ‘dat ik daar niet eerder opgekomen ben’ gevoel…
• Jamie Oliver
  Eigenlijk heb ik maar 1 kookboek van hem (Jamie’s 30 minute meals), mijn ouders daarentegen. Bovendien waren mijn eetervaringen in zijn restaurants niet eensluidend formidabel. Maar Jamie blijft ongetwijfeld de (jonge)man die mijn kookkriebels opwekte en stimuleerde. Ik ben onvoorwaardelijk fan, ook al is hij zo’n gigantische rommelmaker!
• Flemish Foodies
  Ik verklap weinig geheimen vandaag… Iedereen die mij kent, weet dat ik nogal dweep met Kobe Desramaults in het bijzonder en zijn kompanen Olly Ceulenaere en Jason Blankaert bij uitbreiding. Toch even vermelden dat J.E.F. van de laatste chef mijn absolute favoriet in Gent is als het op andere keukenmomenten aankomt.
• vtmkoken.be 
  Mijn vorige professionele project en bij uitbreiding ook onze grootste concurrent van destijds njam.tv triggeren mij (deels ook via hun sociale kanalen) geregeld.
• Blog van Photo-Copy
  Wat mij betreft een schat aan ‘meteen implementeerbare’ recepten.
• Instagram
  Veel mensen Googlen wellicht ook naar recepten… Ik betrap er mezelf op dat ik dat steeds minder vaak doe (deels omdat ik de top 5 van resultaten kan voorspellen, dus waarom niet rechtstreeks) en als ik het doe, dan ga ik specifiek naar Google Images. Instagram inspireert mij evenwel dagelijks. Niet alleen voor restobezoeken, tevens voor homecooked stuff.

Hope this helps!

Lang geleden dat ik nog eens een recept postte. Ik heb al wel vaker chili con carne bekokstoofd. De ene keer vind ik die al beter geslaagd dan de andere. Vanavond knalde de chili con carne echter echt van mijn bord. Dit moet ik delen.

Eerst en vooral even plaatsen dat ik het succes graag wil toeschrijven aan mijn nog behoorlijk nieuwe Le Creuset stoofpot. Alles wat ik er totnogtoe in klaarmaakte (varkenshaasje, bolognaisesaus, rosbief en nu dus chili con carne) smaakte net dat tikkeltje – of behoorlijk wat tikkeltjes – beter. Maar dat kan ook in mijn koppeke zitten…

Ingrediënten (voor 4 personen)

400 gr varkensgehakt
1 ajuin
1 rode paprika
1 chilipeper
2 blikken tomatenstukjes
1 blik kidneybonen
1/2 blikje maïs
4 el zure room
6 taco’s
1 avocado
verse koriander
geraspte cheddar
komijn
kaneel
kurkuma
gerookt paprikapoeder
cayennepeper
tabasco
peper & zout
olijfolie

Bereidingswijze

• Snij de ajuin, de rode paprika en de chilipeper fijn
  
• Fruit de ajuin in wat olijfolie en voeg het gehakt toe
• Meng hier vervolgens de chilipeper en de rode paprika onder
• Kruid af met komijn, kaneel, kurkuma, gerookt paprikapoeder, cayennepeper, peper, zout en tabasco
• Laat een 5tal minuten sudderen
• Giet hierbij de blikken tomaat en laat nog 20 minuten verder stoven
• Voeg voor de laatste 5 minuten de kidneybonen en de mais toe
• Leg de taco’s voor een paar minuten in een voorverwarmde oven van 200° C
• Proef en kruid indien nodig nog wat extra
• Schep de chili con carne in een diep bord en presenteer met de geraspte cheddar, de zure room, de verse koriander, de versneden avocado en de taco’s

De chili con carne smaakt duivels pittig.
De zure room, de avocado en de taco compenseren.
Zotjes lekker! Loco!

Als Ann (aka Photo-Copy) en Caroline (aka Avocado van de Duivel) in sushiland van luie wijven spelen, dan wil ik ook… Luiewijvenlasagne FTW!

Wij Belgen hebben wellicht allemaal de gewoonte om zo’n grote ketel spaghettisaus te maken en dan porties in te vriezen. Luie wijven doen dat ook in hun iets productievere momenten. Bij zin in lasagne gaat het als volgt…

Je haalt ’s morgens een portie spaghettisaus uit de diepvries en wacht tot ’s avonds. En dan leg je laagjes – van onder naar boven: spaghettisaus – lasagnebladen – MASCARPONE – verse spinazie (niet gekookt) – lasagnebladen – spaghettisaus – lasagnebladen – MASCARPONE – parmezaan.

Waarom lui?
Omdat ik de kaassaus (bechamelsaus met kaas) vervang door mascarpone.
Het zal dat caloriegehalte wellicht niet ten goede komen. Maar soit, waarom eens niet.

Quick and tasty!

Op een zondagavond om 20u30 thuiskomen van een weekendje Spa en zin hebben in iets home cooked. Dat is even krampachtig nadenken terwijl meneer de valies uitledigt en mij van rode wijn voorziet. Ready. Steady. Cook!

Het wordt een lasagne, met restjes.

Ingrediënten

1 ajuin
1 teentje look
2 verse tomaten
1 blik tomatenblokjes
1 blikje ansjovis
2 el kappertjes
4 sneetjes gerookte ham
boter
bloem
0,5 l melk
parmezaan
20 kerstomaatjes
4 lenteuitjes
olijfolie
balsamico-azijn
rode wijn
peper en zout
oregano
marjolein
cayennepeper
nootmuskaat

Toch een behoorlijk lang lijstje voor een last-minute restjesgerecht…
Maar ik ben ervan overtuigd dat je de meeste dingen standaard in huis hebt!

Bereidingswijze

• Stoof een ajuin en een teentje look aan in olijfolie. Voeg de gesneden verse tomaten en het blik tomatenblokjes toe. Alsook eens scheut rode wijn, peper, zout, oregano, marjolein en cayennepeper. Laat 20 minuten sudderen.
• Maak béchamelsaus.
• Stoof de kerstomaatjes aan in olijfolie. Voeg na 5 minuten de gesneden lenteuitjes toe en overgiet met balsamico-azijn.
• Stel de lasagne samen uit de volgende lagen, van onder naar boven.
  • Tomatensaus, gemengd met de fijngesneden ansjovis en de kappertjes.
  • Lasagnevellen.
  • Béchamelsaus bestrooid met parmezaanse kaas.
  • Sneetjes gerookte ham.
  • Lasagnevellen.
  • Beetje tomatensaus met daarop de kerstomaatjes.
  • Lasagnevellen.
  • Béchamelsaus bestrooid met parmezaanse kaas.
• Zet voor 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180° C.
• Serveer met wat sla.

De eerste keer dat ik portobello’s klaarmaakte, volgde ik een recept van Pascale Naessens: met spinazie, feta en walnoten als Elise-touch. Een delicieuse ontdekking à la “Dat ik dat nog nooit eerder geprobeerd heb!”… Door een bladerdeeggebakje met pompoen-peterseliewortel-roquefort-vulling op een instuif afgelopen weekend, popte het idee op om iets dergelijks te doen als vulling voor die grote paddenstoelen. In Delhaize vond ik echter die reuzenstukken pompoen met weinig smaak en uiteraard tevens geen peterseliewortel. Boterraapjes en witloof dan maar als alternatief. Qua blauwe kaas selecteerde ik Bleu de Moines (van Valdieu, een abdij vlakbij de Voerstreek waar we al vaak op bezoek zijn geweest met de familie). Helaas bracht FOODPAIRING geen soelaas bij mijn twijfel over de ingrediëntenkeuze…

Ingrediënten (voor 2 personen)

4 portobello’s (met een doorsnede van 8 à 10 cm)
2 boterraapjes
2 stronkjes witloof
1/2 Bleu de Moines (of andere blauwe kaas)
1 scheutje room (optioneel)
parmezaan
olijfolie
balsamico
peper en zout

Bereidingswijze

Smeer de portobello’s in met olijfolie.
Zet 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C.
Snijd de boterrapen in blokjes en kook.
Hak het witloof en de stelen van de portobello’s. Stoof aan in olijfolie.
Breng op smaak met balsamico, peper en zout. Voeg eventueel een scheutje room toe.
Meng boterrapen, witloof en stelen met de blauwe kaas (in blokjes). Roer even om.
Vul de portobello’s met het mengsel en werk af met een weinig parmezaan.
Zet nog 5 minuten terug in de oven en serveer meteen.
Bijvoorbeeld met gewokte peultjes, ovengebakken courgette en wat gemengde sla.

Smullen maar! Ook voor de veggiebekjes.