Melanie postte zonet een blog over haar leesplannen voor 2014. Meteen een prikkel om zelf even achterom te kijken naar mijn boekenconsumptie in 2013 en ook op dit jaar een doelgetal te prikken onder de vorm van de Goodreads 2014 reading challenge.
Categorie archieven: boek
De asielzoeker
Een boek van Arnon Grunberg
Het was mijn eerste Arnon Grunberg. En net zoals ik dat had met Dimitri Verhulst, kan er absoluut geen sprake van zijn van liefde op het eerste gezicht. Integendeel. Bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol heb ik mezelf echt moeten dwingen om dat nochtans weinig pagina’s tellende boekje uit te lezen. Grappig dan wel dat Radio 1 net hém opbelde rond wat auteurs vinden van of hun boek al dan niet uitgelezen wordt.
Ook met Arnon Grunberg klikt het niet echt. Bij beide heren verwijt ik absoluut geen gebrek aan talent, ze kunnen het bijzonder treffend verwoorden. Misschien is dat wel waarom het niet lukt met Grunberg: dat hij gitzwartheid zo mooi omschrijft. Ik word er zowaar zelf even geluksambitieloos van als het hoofdpersonage Christian Beck.
Tijdens dit schrijven merk ik dat NTGent hier ook een toneelstuk rond produceerde, met Wim Opbrouck als de man die niet meer voor zichzelf kan leven. De man die van qua eindproduct evolueert van kortverhalen naar gebruiksaanwijzingen – zonder dat ik daar een waardeoordeel aan wil verbinden. De man over wie ik voor de rest niet al te veel kwijt wil, omwille van de spoiler alert en mijn afwezige empathie. En ik bedenk: dat is net het type toneel (zonder het gezien te hebben, dus een absolute assumptie) waarom ik toch altijd wat aarzel om naar toneel te gaan kijken.
Wat nu? Moet ik Grunberg nog een kans geven? Of concludeer ik na dit eerste boek best simpelweg dat hij mijn type schrijver niet is?
‘De asielzoeker’ holderdebol.comder kopen?
De nazi en de kapper
Een boek van Edgar Hilsenrath
Recent las ik een aantal boeken die tientallen jaren geleden geschreven zijn. Keer op keer verbaas ik mij er over dat de woorden zo eigentijds vloeien en de zinnen helemaal niet bol staan van archaïsch taalgebruik met -sch in plaats van -s en zo. “De nazi en de kapper” verwondert bovendien nog omwille van een aantal andere redenen…
Je bent het niet gewoon om een boek te lezen met een massamoordenaar als verteller. En al helemaal niet dat je dat op basis van achterflap en eerste pagina’s reeds weet… Bovendien lees je dat deze mededader van de Holocaust na de oorlog de identiteit van zijn vermoorde voormalige Joodse vriend overneemt. Max Schulz wordt Itzik Finkelstein.
Verder schrijft Hilsenrath zeer expliciet. Wanneer je denkt rustig in het verhaal te kunnen komen, worden meteen een paar extreme grofheden onder de neus gewreven. Het boek moet even terzijde. Pervers is een woord dat een paar keer door mijn hoofd spookt.
Wel moet ik toegeven dat de auteur mij naar het einde van het verhaal toe eerder een beetje verliest dan dichter naar zich toetrekt. Je weet in het begin onmiddellijk wat er gebeurd is. Daarom prikkelt Edgar Hilsenrath de nieuwsgierigheid, maar hij heeft het tegelijk lastig om mij tot de laatste bladzijde bij hem te houden. Hij stoot mij iets te hard af.
‘De nazi en de kapper’ holderdebol.comder kopen?
Alsof het voorbij is
Een boek van Julian Barnes
Een relatief dun boekje van een 150tal bladzijden hoeft daarom geen klein verhaal te zijn… Julian Barnes vertelt erg ingetogen over Tony Webster die naar het einde van zijn leven toe gedwongen wordt om achterom te kijken.
Je weet dat er ergens een groot mysterie toegedekt blijft. Je leest dat hij moeite moet doen om het verhaal chronologisch op te bouwen, waarbij de intermenselijke spanning aanvoelt alsof je er middenin staat. En toch slaagt Julian Barnes erin om mij op het eind met de uiteindelijke – niet opgeklopte – ontknoping te verrassen!
Gewoon een fijn tussendoortje, inclusief een paar doordenkers.
‘Alsof het voorbij is’ holderdebol.comder kopen?
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Een boek van Jonas Jonasson
Vijf welverdiende Goodreads sterren voor dit topboek. Meer zelfs: zes, zeven, acht, moest dat tot de mogelijkheden behoren… Wat mij betreft de fijnste en wellicht ook de absurdste roman die ik dit jaar en misschien wel de jaren daarvoor gelezen heb.
De Zweed Allan Karlsson besluit op zijn 100ste verjaardag om lak te hebben aan de festiviteiten die het bejaardentehuis voor hem organiseert. Wegens geen zin in dat gedoe – gevoed door een stevige antipathie voor zuster Alice – klimt hij door zijn raam en verdwijnt. Met een heuse opsporingsactie van de politie tot gevolg.
Allan blijkt tevens een talent te bezitten om in de meest bizarre situaties te belanden en zich ondanks de hachelijkheid ervan telkens kranig overeind te houden. Medelijden voel je nooit voor deze hoogbejaarde man, eerder een zeker ongeloof. In het bijzonder als tussendoor zijn levenswandel – inclusief zijn merkwaardige impact op de wereldgeschiedenis – aan bod komt.
De knotsgekke en hilarische lotgevallen van Allan Karlsson en zijn kompanen vervelen geen moment. Ik denk om de één of andere reden vaak aan Giovanni in Lilyhammer en zeg dus tegelijkertijd dat ik van dit boek misschien toch een film zou kunnen verdragen. Deze blijkt overigens in de maak te zijn.
Topboek! Gewoon lezen!
Bedankt aan collega Lode om het uit te lenen…
‘De 100-jarige man die tralala’ holderdebol.comder kopen?