Auteur archieven: elidesc

Kerst (is a) mess

Geplaatst op door
Antwoord

Vrijdagavond reed ik na een lastige werkdag huiswaarts met bijzonder weinig animo om keukengewijs nog veel te presteren. Toen mijn lief telefonisch gewag maakte van iets bij DOK, luisterde ik dan ook geïnteresseerd. Zelf pizza’s maken, beignets, toren gratis bier waren de kernwoorden van zijn betoog. Niet veel later pikte ik hem dan ook op en we cruisden we naar de site op de splitsing van de Afrikalaan en de Koopvaardijlaan. Mijn ervaringen met deze ‘werfplek voor verpozing en creatieve manoeuvres’ beperkten zich op dat moment tot enkele zomerse – ahum, remember the summer of 2011 – bezoekjes aan DOKstrand. Dus wel benieuwd naar de DOKkantine…

Buiten staan vuurtonnen, een aantal eigenzinnige interpretaties van kerstbomen (bijvoorbeeld met autobanden), de beloofde toren bier en wat eetkraampjes. We proeven eerst elk een soepje (€2 per stuk): champignonsoep met truffelolie en zure room voor mij, pompoensoep met citroengras en koriander voor meneer. Daarna stellen we inderdaad zelf een pizza (€5 per stuk) samen. Op de mijne komen vooral ansjovis, kappertjes en na het bakken rucola. Gelukkig kan ik mij wat inhouden wat de pizzabedenking betreft, waardoor ik – in tegenstelling tot sommige anderen – wel een krokante pizza als eindresultaat krijg.

Binnen behoorlijk wat volk – maar de eerlijkheid gebiedt mij om mee te geven dat de DOKkantine helemaal niet zo ruim is. Er is akoestische muziek van Ghent Jamming. Ik kijk vooral rond naar de leuke details die her en der op muren allerhande terug te vinden zijn. Zoals daar zijn…

Bovendien tevens fijn dat het feestje veel vroeger dan wat ik mij uit mijn wilde jaren herinner op gang komt. Al rond half tien wiegen de heupjes en zwaaien de beentjes. Een kerstknaller dus vooraleer DOK even in winterslaapmodus gaat. We kijken al uit naar de verpozingen en de creatieve manoeuvres van 2012!

dEUS @ Vorst Nationaal

Geplaatst op door
Antwoord

Gisteren stond dEUS drie jaar na hun vorige passage opnieuw in Vorst Nationaal. Mijn lief en ik tekenden present, op een stoeltje in de benedenring rechts vooraan (deur S/R). Voor de naar onze mening schappelijke concertprijs van € 39,5 de kop.

Het voorprogramma misten we. Jammer, want het was Balthazar. De metser liet ons echter maar om 18u gaan op de werf, dus een douche en een avondmaal later cruisden we richting de Brusselse deelgemeente Vorst.

Tom Barman, Mauro Pawlowski, Klaas Janzoons, Alan Gevaert en Stephane Misseghers betraden het podium iets na 21u. Mijn lief was op dat moment net terug van onze eerste passage aan de bar. Ik ben niet dat type dEUS-fan dat moeiteloos de ganse setlist op kan lijsten. Wel weet ik nog dat ze met een minder bekend nummer – vermoedelijk dus eentje van de nieuwste ‘Keep you close’ – de set openden. Daarna ramden ze er meteen ‘The architect’ door. Doorheen het ganse concert bleven ze op slimme wijze nieuw werk en gevestigde hits afwisselen. En jawel, vooral op ‘Instant street’ en ‘Suds and soda’ ging het publiek uit z’n dak.

Voor de rest bleef het naar mijn mening behoorlijk droogjes. De applausjes bij de nieuwere nummers trokken het zelfs niet tot ze aan de volgende song begonnen. Het feit dat Tom Barman & co de bindteksten beperkten tot “Merci! Dankjewel!” doet misschien iets ter zake. Al viel er muzikaal niets op te merken… De show klopte, dEUS rockt nog steeds als nooit tevoren.

Het zijn mannen, sexy mannen. Tom Barman in het bijzonder. Al was zijn hemdje wel te kort, waardoor zijn buik iets te vaak tentoongespreid werd. Maar wat een stem, wat een ongelofelijk beklijvende stem. En wat een présence!

Zoals ik gisteren op Twitter en Facebook postte: “Stiekem verliefd op Tom Barman… Al zal mijn lief dat morgen wel op Facebook lezen! ;)”. Tom Barman, wat mij betreft het enige echte goddelijke monster!

•••

PS – dEUS link ik mijns inziens nog steeds aan dat gratis cd’tje van bij de Humo, met vier nummertjes op. Ondermeer een akoestische liveversie van ‘Gimme the heat’… Jarenlang, als puber, mijn vaste indommelmuziek. Jeugdsentiment!

De engelenmaker

Geplaatst op door
Antwoord

Een boek van Stefan Brijs

Afgelopen Boekenbeurs kocht ik een aantal minder recente en bijgevolg goedkopere boeken, waaronder “De engelenmaker” van Stefan Brijs. Op de cover stond “Meer dan 125 000 exemplaren verkocht” als extra verkoopsargument. En na het lezen geef ik ieder van deze 125 000 lezers volmondig gelijk…

*** spoiler alert ***

Wat een verhaal! Vanaf de eerste bladzijden zoog Stefan Brijs mij mee in de historie van Victor Hoppe… Eigenlijk weet je doorheen het ganse boek dat een happy end afbreuk zou doen aan de opgebouwde spanning. Een als kind debiel verklaarde en later geniaal bevonden dokter met een vertekend wereldbeeld en dito geloofsovertuiging door een gebrek aan moeder- en vaderliefde die aan het klonen slaat. Eerst met muizen, later met mensen. Iemand die God het nakijken wil geven. Dat moet naar een dramatisch hoog- en tegelijk laagtepunt afstevenen.

Het empathisch palet dat je daarna doorloopt, evolueert van medelijden over verbazing tot afkeer. Tot ik op het eind het boek soms bijna letterlijk terzijde moest leggen wegens te [over dit woord twijfel ik nu al meer dan 5 minuten, maar ik hou het toch gewoon bij] hard.

Het verhaal speelt zich af in de tweede helft van de 20ste eeuw en toch voelt het aan alsof de dorpsgemeenschap van Wolfheim in het Interbellum is blijven steken. Stefan Brijs weet trouwens de verschillende tijdslijnen perfect dooreen te weven, waardoor je als lezer nooit het gevoel krijgt een kunstmatige sprong in de tijd te maken.

Ik onthou vooral de volgende uitspraak van deze ontspoorde wetenschapper.

Soms is wat onmogelijk lijkt, alleen maar moeilijk

En binnen afzienbare tijd begin ik zonder twijfel met torenhoge verwachtingen aan “Post voor mevrouw Bromley”, de meest recente Stefan Brijs!

‘De engelenmaker’ holderdebol.comder kopen?

 

Steviachocolade

Geplaatst op door
Antwoord

Een aantal weken geleden publiceerde zesta.be een nieuwsartikel over stevia, een Zuid-Amerikaanse zoetstof die tot voor kort in Europa verboden was. Een ongegrond vermoeden van kankerverwekkend wezen was hiervoor de aanleiding. Toen men het tegendeel bewees, kreeg stevia meteen de gelegenheid om een te duchten concurrent van suiker te worden.

Zal stevia in deze opzet slagen?

Wanneer ik een DM’ke kreeg op Twitter of ik steviachocolade van Cavalier wou proeven, repliede ik meteen “ja”. Niet zozeer voor mezelf, want ik ben in se niet zo’n zoetekauw. Vrouwen die quasi moordlustig worden in geval van chocoladegebrek, ik reken mezelf niet tot die categorie. Maar ik veronderstelde dat onze metser en de dames van de zesta.be redactie wel nieuwsgierig zouden zijn…

De eerste at de reep met pralinévulling zonder veel enthousiasme op. De tweede vertoonden al even weinig enthousiasme. De chocolade is zeker eetbaar, maar enorm bitter. Nu houden zij echter wel van een streepje fondant. Dat de tablet nog steeds half opgegeten in mijn schuif ligt, bewijst dat we nog niet meteen into stevia zijn.

Al zal dat met Candarel versus suikerklontjes en soyaroom versus echte wellicht niet anders geweest zijn. Dus ik geef de zoetstof absoluut nog een kans.