Tag archieven: woord

BOOK BURNING – Pieter De Buysser en Hans Op De Beeck

Geplaatst op door

Mijn eerste kennismaking met CAMPO op de locatie CAMPO Nieuwpoort (formerly known as Nieuwpoorttheater) was aangenaam. Een mooi pand, een mooie bar, een mooie zaal.

Ik meld ons aan, we krijgen twee stickertjes en tegen iets over 20u30 mogen we de zaal binnen om een ongenummerd plaatsje uit te zoeken. Het wordt behoorlijk achteraan op de nogal steile tribune. Maar het zicht op het schouwtoneel (podium is hier niet aan de orde wegens gewoon de grond) bevalt.

Met de manspersoon Pieter De Buysser gaat het niet om een eerste kennismaking. Sinds zijn luisterspel De ongelooflijke veranderingen van meneer Afzal (over zijn glazen been wordt niet gesproken) in Babel op Klara ben ik fan. Hij betoverde mij telkens op weg naar huis met zijn subtiel politieke fabel. Ook tijdens Klara in deSingel met livemuziek. Vandaar dat ik niet lang twijfelde om tickets te bestellen voor BOOK BURNING.

© Ann Vijverman | www.campo.nu

© Ann Vijverman | www.campo.nu

Waar het verhaal dit keer over gaat, wil ik niet kwijt. Sebastian, Tilda, een poes, een kist. Pieter De Buysser doet waar hij zo goed in is: hij vertelt. Tijdens het vertellen krijgt hij de ondersteuning van wat muziek en een bijzondere kist – een creatie van Hans Op De Beeck die tevens in de aankondiging staat. Eerst gesloten en in de loop van de voorstelling wint de rol van de kist meer en meer aan belang. Schuifjes klappen open, attributen worden uitgesteld, steeds in perfecte balans met en als versterking van de woorden van Pieter.

Aan de lippen hangend luisterde ik naar BOOK BURNING. Alleen. Tja. Ik weet niet. Mijn toch quasi hemelshoge verwachtingen werden niet volledig ingevuld. Ik vergelijk uiteraard te veel met Meneer Afzal, want daar vond ik de politieke verwijzingen net iets subtieler. Het voelde voor mij persoonlijk bij momenten iets te – welk woord zou ik gebruiken – moraliserend of propagandistisch aan. Zij die mij kennen weten dat ik daar een bloedhekel aan heb. En aan te zweverig – dit geheel ter zijde en dus los van dit theater.

Desalniettemin zal ik dit jaar zeker zijn eerste roman De keisnijders lezen.

Het langste woord uit de tabel van Mendeljev?

Geplaatst op door

Ik merkte vandaag een foto op.

CUTE

Cheesy. 100% true.
Maar tussen de regels van de cheeziness door lees ik een vraag…

“Wat is het langste woord dat je met de tabel van Mendeljev kunt vormen?”

De woordenheks in mij spreekt. Of de Scrabble / Wordfeud dame.

Mendeljev

* / ** Ik hou enkel rekening met bovenste tabel, niet lanthanide series en actinide series.

NArReN?
PoLiS?
GeBaAr?

Dat moet beter kunnen!
Kus van de juffrouw en een bank vooruit voor de winnaar.

Neologismen

Geplaatst op door

Nieuwe woorden. Iedereen kan ze bedenken. Keidemocratisch dus. Doorgaans raken ze niet ingeburgerd, desalniettemin vind ik het een fijn tijdverdrijf. Een paar van mijnentwege die bleven hangen… Soms cheezy, af en toe tevreden van.

bibberroman
een thriller.

bumperknuffelen
filerijden.

nalillen
synoniem voor nazinderen. In de context van de Vlaamse film Rundskop. Lillen als in lillende ingewanden, iets wat ik mij vooraleer herinner uit de les Latijn. Naar mijn aanvoelen een term die beter dan zinderen in deze context van beesten, van vlees en bloed past.

parasollommer
schaduw onder een parasol.

zondenhok
een plek waar je zonden begaat.

Een brief

Geplaatst op door

Een dierbare vriendin verblijft momenteel voor 2 maanden in Californië. Het lijkt mij wel fijn om ook daar – op die tijdelijke verblijfplaats – post te ontvangen. Vandaar mijn voornemen om een pakje op te sturen. Maar bij gebrek aan inspiratie voor de inhoud van dat postpakket pakte ik vanavond pen en papier ter hand…

Een vreemde gewaarwording. Werkelijk waar!

Het moet een tiental jaar geleden zijn dat ik nog een brief schreef. Hoewel ik dagelijks woord na woord, zin na zin op het internet neerpoot. Hoewel ik ‘What happens on the internet, stays on Google’ tenvolle besef. Dat papier en die pen voelden echter. Definitiever. Alsof wat ik daar neerschreef er écht toedeed, alsof dat voor altijd was.

Die brief vliegt straks van België naar de US. De kans dat er iets mee voorvalt, is reëel. Te veel water, te veel wind, te veel vuur, te veel gelijknamige straten; het is snel gebeurd. Als dat alles zich niet voltrekt, zal de enige persoon die mijn handschrift ontcijfert mijn vriendin in Californië zijn. Behoorlijk knus dus, iets anders dan de tweets die ik op o zo regelmatige basis uitbazuin. En toch stond ik bij ieder woord, bij elke zin, bij alle onderwerpen secondenlang stil. Waarom vertel ik dit? Wil ik dit vertellen? Wat zal zij lezen? Zeg ik iets tussen de regels? Is mijn handschrift leesbaar?

Confronterend. Misschien moet dat tweeten op automatische piloot er toch terug uit. Iets bewuster. Iets meer met pen en papier in het achterhoofd.

Mijn oprechte excuses voor de cheesiness.