Mijn favoriete ovenschotel

Ja, ik schrijf graag over eten – hetzij voor mij bereid, hetzij zelf gekookt. Zo bracht ik bloggewijs reeds een ode aan mijn favoriete dressing, mijn favoriete pasta, mijn favoriete barbecueschotel, mijn favoriete wok, … Vandaag sluit mijn favoriete ovenschotel zich aan bij dit geprefereerde gezelschap.

Het recept trouwens via Stien, die het dan weer van haar moeder kreeg.

Chinese kool ovenschotel

Ingrediënten (voor 2 personen)

  • 1 Chinese kool
  • 250 gr volwaardige rijst
  • 350 gr gemengd gehakt
  • 1 blok belegen kaas
  • 1 potje room
  • 1 bouillonblokje
  • handjevol gemalen kaas
  • peper en zout
Bereidingswijze
  • Snijd de bladeren van de Chinese en kook die op hun geheel
  • Kook de rijst in gebouilloneerd water
  • Bak het gehakt en kruid af met peper en zout
  • Versnijd het blok kaas tot dobbelsteentjes
  • Meng vervolgens de rijst met het gehakt en de kaasblokjes
  • Neem een grote ovenschotel
  • Maak nu een lasagne en gebruik de Chinese kool als “lasagnebladen”
  • Dus van onder naar boven
    • Chinese kool
    • Mengsel van rijst, gehakt en kaas
    • Overgieten met room
    • Afkruiden met peper en zout
    • Chinese kool
    • Mengsel van rijst, gehakt en kaas
    • Overgieten met room
    • Afkruiden met peper en zout
    • Chinese kool
    • Gemalen kaas
  • Ongeveer 15 minuten in een oven van 180°

Ovenheerlijk!
Een woordspeling die ik trouwens pikte van mijn zesta.be collega Caroline.

Bloedworst

Vandaag at ik voor het eerst sinds – tja, sinds wanneer… – bloedworst. Misschien zelfs voor het eerst tout court. Want ik herinner als kind de bloedworstelijke eer aan moeder en zus te laten. Al kreeg ik wellicht ooit een schijfje boudoin noir geserveerd in één of ander restaurant, maar dan niet in het gedaante van een volledige worst.

Dus niet dat ik dat zomaar bij de beenhouwer of in de supermarkt zou kopen. Geen haar op mijn hoofd zelfs die dat in overweging zou nemen. Maar nu overhandigde de metser ons vorige week een pakketje bloedworst. Levende vers, zoals wij in West-Vlaanderen zeggen. Want het varkentje wiens bloed tot worst verwerkt werd, huppelde vorige maandag nog in het varkenshok rond.

Uit nieuwsgierigheid of ik bloedworst na zoveel jaren wel lekker zou vinden en omdat mijn vriend aangegeven had er hetzelfde over te denken, bakte ik vanavond de beulingen. Daarbij serveerde ik gekookte aardappelen en appelmoes.

What can I say? De geur van de ongebakken bloedworst wekte niet meteen mijn eetlust op. Het gebakken exemplaar al evenmin. Maar ik heb mijn best gedaan… Ik pulkte de vulling wat uit het velletje en at zo meer dan de helft op. Met lange tanden, dat geef ik grif toe. En dat heb ik wat betreft eten absoluut niet vaak.

Uiteindelijk ben ik tevreden dat ik het toch nog eens geprobeerd heb. Bij een volgende gelegenheid vrees ik echter te zullen passen. Al zou het vermoedelijk helpen wanneer ik deze bloederige worst – letterlijk in het geval van rechstreeks van varken naar consument – niet zelf moet bakken.

Mijn favoriete pasta

Die kan nogal variëren van periode tot periode. En van de keuze tussen zelf klaarmaken of voetjes onder tafel. In het laatste geval bezwijk ik doorgaans voor een spaghetti of linguine vongole. In het eerste geval kan een pasta met Breydelspek, kastanjechampignons, spinazie en roquefort mij bekoren…

Ingrediënten (voor 2 personen)

  • 250 gr pasta (bij voorkeur penne of linguine)
  • 1 bakje kastanjechampignons
  • 1 kleine ajuin
  • 1 teentje look
  • 150 gr verse spinazie
  • 1 pakje Breydelspek (4 sneetjes van halve centimeter dik)
  • 150 gr roquefort
  • scheutje room of melk
  • groentebouillon
  • olijfolie
  • peper
  • zout
Bereidingswijze
  • Snijd de ajuin, look en champignons.
  • Bak deze in wat olijfolie.
  • Snijd het Breydelspek in reepjes en voeg toe.
  • Voeg de roquefort toe en even later de room.
  • Kook anderhalve liter water met wat groentebouillon en olijfolie.
  • Breng de pasta in het kokende water.
  • Giet af als de pasta al dente is en meng met de saus.
  • Roer de spinazie door de saus met de pasta.
  • Kruid af met peper en zout.

Simpel. Snel. Smakelijk!

Mijn favoriete pasta

Die kan nogal variëren van periode tot periode. En van de keuze tussen zelf klaarmaken of voetjes onder tafel. In het laatste geval bezwijk ik doorgaans voor een spaghetti of linguine vongole. In het eerste geval kan een pasta met Breydelspek, kastanjechampignons, spinazie en roquefort mij bekoren…

Ingrediënten (voor 2 personen)

  • 250 gr pasta (bij voorkeur penne of linguine)
  • 1 bakje kastanjechampignons
  • 1 kleine ajuin
  • 1 teentje look
  • 150 gr verse spinazie
  • 1 pakje Breydelspek (4 sneetjes van halve centimeter dik)
  • 150 gr roquefort
  • scheutje room of melk
  • groentebouillon
  • olijfolie
  • peper
  • zout
Bereidingswijze
  • Snijd de ajuin, look en champignons.
  • Bak deze in wat olijfolie.
  • Snijd het Breydelspek in reepjes en voeg toe.
  • Voeg de roquefort toe en even later de room.
  • Kook anderhalve liter water met wat groentebouillon en olijfolie.
  • Breng de pasta in het kokende water.
  • Giet af als de pasta al dente is en meng met de saus.
  • Roer de spinazie door de saus met de pasta.
  • Kruid af met peper en zout.

Simpel. Snel. Smakelijk!

C… is king

Ondertussen alweer een jaartje geleden schreef ik voor The Conversation Manager blog een post met als titel Who’s the king. Over wie nu eigenlijk de koning in webland is. Want zowel content, context als contact kregen al de koningskroon van het wereldwijde web toebedeeld.

Nu durf ik wel eens smalend te doen over de Belgische trend om boeken te schrijven. Ik doe niet aan vingerwijzing, integendeel. Mijn buikgevoel zegt zelfs dat de Lannoo Campus hier een stimulerende – en bijgevolg dus positieve – rol in speelt. Maar ik waag mij bij wijlen wel aan een schertsende tweet. Zo ook toen ik vernam dat Jo Caudron met Media morgen – De media op hun kop een tweede boek uitbracht.

Gekscherend bedacht ik dat een boek voor een professioneel publiek rond dit thema op z’n minst een nieuwe “C… is king” moet bevatten. En jawel! Op de 93ste pagina las ik “Connection is king”. Vergeet content, context en contact. Het gaat om het connecteren, zeg dat Nokia het gezegd heeft…

Gezien ik dezer dagen beroepshalve in de mediasector en meer specifiek in de foodsfeer verkeer, beschouw ik dit als een gepast moment om mijn – zij het onnozele – bijdrage te leveren.

Confituur is king!
Of cantharellen, cuberdons (hetzij in een polyarchie).
Neen. Citroengras, chorizo, chutney.

Laat elke dag smaken!
En lang leve de koning…