Dranouter

Mijn derde editie. Dus ik kan niet meepraten over hoe folks Dranouter nog is.
Maar ik kijk/zie, ik luister/hoor, ik proef/smaak, ik ervaar/beleef.
En ik schrijf, vanuit mijn eigen invalshoek.

Plusjes

  • dEUS
    Zonder enige twijfel… Tom Barman en co zijn ronduit goddelijk. Ze zetten een hitgevoelige set neer met symathieke bindteksten. Jammerlijk geen Gimme The Heat – noch akoestisch, noch origineel.
  • Het hoekje met straattheater en anders leuks
    Een bijzondere vermelding gaat naar de schilderijmachines, de trouwkapel, de bellentuin, de cinéfietsen en Jezus’ mirakellab.
  • De knipactie van Win For Life
    Niet alleen krabde ik een winnend lot met een petje tot gevolg. Na mijn deelnemende sms, kreeg ik van onze Nationale Loterij ook nog eens 9 food tickets. Behavioral targeting – zonder twijfel…

Minnetjes

  • Het weer
    Een luie Laura, af en toe nood aan een paraplu en een regenjasje. Met als logische consequentie een gebrek aan droge grasplekjes.
  • Mijn favo festi food
    Het ontbreken van Kobe Desramaults (België’s jongste sterrenchef van In De Wulf) met een culinaire festivalmenu was voor mij toch een behoorlijke domper op de feestvreugde. Vorig jaar bijvoorbeeld bood de culinaire streekheld een 3-gangen menu aan voor € 15. Het dessert creëerde hij samen met Dominique Persoone – je weet wel, de uitvinder van het chocoladeshot.

Kiekjes

 

[portfolio_slideshow]

Parkkaffee

Als je er voor het eerst komt (wat in mijn geval ondertussen een behoorlijk aantal jaar geleden is), waan je je in een verloren paradijsje… Veel bomen, een oprijlaan, zowaar een echt kasteeltje en een enorme tuin inclusief vijver. Komt daar nog bovenop dat het geheel omgetoverd is tot een openluchtcafé waar mensen ontmoeten, praten, drinken, eten, luisteren, kijken, ervaren en genieten. Ook de kleine mensjes onder ons, want zij krijgen hangmatten, hangkoorden, speeltuigen, kindermenu’tjes en genoeg prikkels om alle zintuigen overuren te laten presteren.

Nu hoorde ik onlangs dat 2010 voor Parkkaffee een afscheidsjaar is. Geen idee of er wat van aan is, maar het zou een onwijs verlies zijn voor de Gentse zwoele zomer!

[Meer foto’s op mijn Facebook pagina]

Vive le Gent Jazz!

Na mijn visuele lofzang aan het adres van Couleur Café enkele weken geleden, voel ik mij verplicht om dat andere stadsfestival van mijn persoonlijke voorkeur een gelijkwaardige portie aandacht te geven. Gent Jazz, oftewel chillen om de hoek.

De kracht van Gent Jazz ligt volgens mij in telkens dat tikkeltje meer.

Eerst en vooral de toplocatie: de Bijlokesite is sowieso een architecturaal pareltje bestaande uit authentieke en ultramoderne volumes, voor de gelegenheid gecombineerd met zomerse festitenten en plankenvloeren.

Vervolgens het sterke programma: wat muzikaal voer voor de kenners aangevuld met een resem meer poppy namen. Van mijn tweeledige doortocht (anno 2009 en 2010) herinner ik mij Leela James, Jamie Lidell, The Cinematic Orchestra en Kruder & Dorfmeister. Vier keer knallend!

Tenslotte geloof ik – foodie zijnde – dat de liefde voor muziek ook gelinkt blijft aan de maag. Ik hou ervan dat de drankjes fris en in glazen geschonken worden. Een ideale Gent Jazz avond start dus voor mij met Jacob’s Creek sparkling wine (bubbles!), gevolgd door Vedett Extra White. De catering biedt eveneens amusante alternatieven voor de doorgaans vettige festivalkeuken: mosselen, thai green curry, originele slaatjes en broodjes, artisanale ijsjes.

En dan vergeet ik nog andere verademingen – zoals de sterke AV ondersteuning, de regel om wildplassers van het festivalterrein te sturen, de gratis drukpersverse krant (in mijn geval de zaterdageditie van De Standaard) bij het buitengaan, het onbaldadige gedrag van het publiek, …

Gent Jazz, keep up the good vibes! Ik ben fan.

Pourquoi j’adore Couleur Café

België is ongetwijfeld het land met de hoogste festivaldichtheid.
Doorheen de jaren behoorlijk wat marktonderzoek gedaan.
Mijn persoonlijke streepjesrecord staat naast Couleur Café.
Bij deze meteen gebombardeerd tot mijn favoriete festival.

Waarom?
Hierbij enkele van mijn 125 argumenten.

Omdat het een stadsfestival pur sang is. Festival meets city.

Omdat niet veel festivals in die mate rekening houden met foodies – lang leve “la (grande et petite) rue du bien manger”.

Omdat ik er steevast getrakteerd word op het mooiste vuurwerk van het jaar.

Omdat ik altijd wat stil word van de zonsondergang (en vervolgens de maanopkomst) – net zoals op de meeste festivals trouwens.

Omdat decoratie er toe doet. Een ticketkraam is niet gewoon een ticketkraam.

Omdat toiletgebruik een gratis service is. Bovendien ook nog eens proper (naar festivalnormen) en de locatie voor het tanken van drinkbaar water.

Omdat kunst meer dan op andere festivals een plaatsje krijgt in Tour & Taxis.

En dan heb ik het nog niet gehad over waar het op een festival doorgaans om draait: Muziek! Musique! Music! Musik! Música!

Ik ben fan.