Lunchadressen, er staan er nogal wat op mijn restolijstje. Zoals deze 100% Mexicaanse Holy Guacamoly – wat bekt dat lekker. De perfecte plek om af te spreken met een ex-collega die daar op één minuut vandaan werkt…
Bij aankomst ben ik de enige klant, los van een Deliveroo-koerier die net een bestelling komt ophalen. Ik kan me wel voorstellen dat Holy Guacamoly een substantieel deel van z’n omzet met take away draait, maar wij zijn dus van plan om ter plaatse te eten.
Al sedert de opening van Alberte ben ik zwaar fan. Dat heeft alles te maken met de keuken en dus ook hun (eerste) chef Toon Deseyne, met het interieur én met de uitbaters. Wanneer chef Toon en zaalhulp Carmen de deur in de Dendermondsesteenweg achter zich dicht trekken om een eigen avontuur op te starten, volg ik vanzelfsprekend met interesse. Het wordt Kruidtuin, gelegen in de Kortrijksesteenweg in een pand met een ruime tuin waar al andere horeacazaken (onder andere PAST-da) huisden.
O ja, ook nog even meegeven dat Alberte na Toon opnieuw een topper scoorde achter het fornuis: meer bepaald Tom Pauwelyn (die eerder zijn sporen verdiende bij J.E.F., De Superette en Aroy Aroy) met Julien Koch als sous-chef.
Op een vrijdagmiddag bellen we rond 12u30 naar Kruidtuin. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we eigenlijk van plan waren om bij factor.ae op de Wiedauwkaai te gaan lunchen – omwille van de nabijheid (handig met baby Georges), de volgens mij vlotte lunchkaart en de nieuwsgierigheid naar de vaste stek van MOKJA!. Vreemd genoeg serveren ze daar enkel lunch van maandag tot en met donderdag. Gelukkig is er nog plaats bij Kruidtuin! Ik ben bijzonder benieuwd hoe de eerste meergangenlunch met Georges zal verlopen… Zal hij net zo braaf blijven als de vorige keren bij WAY en Paulette?
Het pand en de indeling lijken niet drastisch veranderd, doch wel helemaal op punt gezet met 100% nieuw meubilair en een paar leuke wandaccenten. Ik herinner mij de keuken niet meer zo goed bij PAST-da, maar ik vermoed dat ze hier behoorlijk in geïnvesteerd hebben. Je wandelt in elk geval eerst langs de keuken en de toog om zo bij de tafels achterin te belanden. Wij krijgen – zoals aan de telefoon gevraagd – een tafel waar de kinderwagen vlak naast kan staan. Dankjewel!
Op 10/10/2017 – ondertussen meer dan een maand geleden – werd onze zoon Georges geboren. Sindsdien at ik enkel thuis of in het ziekenhuis. O ja, ik vergeet Sint-Maartensavond nog afgelopen zaterdag bij mijn schoonouders. Voor iemand die doorgaans twee à drie keer per week uit eten gaat, vergt dat wel enige aanpassing… Maar ik klaag niet, want Georges en zijn borstvoeding zijn het vanzelfsprekend waard.
En toch deed het ongelofelijk veel deugd om gisteren voor het eerst te gaan lunchen. Dat deed ik met mijn zus – tevens meter van Georges – bij WAY aan Dok Noord. Dat is voor waar ik woon (Kollebloemstraat) makkelijk te bereiken en je hebt er door de ondergrondse geen parkeerstress. Wel moet je weten waar WAY zich genesteld heeft op de site, daarvoor postten ze een ‘how to find WAY’ filmpje op hun Facebookpagina. Ze zitten in één van die mooie oudere panden aan de kant van de Sint-Salvatorstraat waar bijvoorbeeld ook DIFT en FoodPhoto huizen.
Wanneer we binnenwandelen, waan ik me in een grootstad als Berlijn of Londen. Uitsluitend lof dus voor het interieur! We kiezen een tafeltje van twee waar we de kinderwagen naast kunnen zetten en een snelle blik leert dat er naast Georges nog twee babies in the house zijn.
Bestellen mogen we aan de toog doen. Ik ga even piepen en kom terug met het voorstel om de lunch (€ 15) te nemen. Deze bestaat uit drie delen: bloemkoolsoep, stoofpotje van kikkererwten met quinoa en boterham met Bellie kaas en uienconfituur. Daarbij drinken we beiden graag huisgemaakte kefir (€ 3,50) bij. Ik betaal (no cash) en krijg een betonnen pot met nummer 11, bestek en servetten mee naar onze tafel. Nog even melden dat ook de andere gerechten op de kaart en in het bijzonder de falafel onze ogen uitsteken. Laat dat meteen een reden zijn om in de nabije toekomst nogmaals langs te komen!
We keken er al even naar uit, naar het nieuwe project van Famke Dequidt – ook gekend als de F in J.E.F., oftewel madam Jason Blanckaert. Zij en Jason kochten het pand in de Goudstraat waar voorheen café Perros Calientes zat en laat dat nu voor ons net aan de juiste kant van de stad zijn. Bovendien komen we wel vaker in die buurt voor bijvoorbeeld een drankje in de Minor Swing of de Misterioso, een Aziatische hap bij Nunchi. of Ramen.
Famke gaat voor simpele en lekkere kost en dat wordt meteen de tagline van Paulette. Mijn felicitaties trouwens voor de erg leuke neonverlichting tegen de gevel die het handgeschreven logo rood doet oplichten. En bij uitbreiding tevens voor de gehele vormgeving en de grondige renovatie van het pand – al moet ik toegeven nooit binnen geweest te zijn bij de hete honden van Perros Calientes.
Als een vriendin samen met haar vriendin een ‘speciaal’ koffiehuis opent, dan ben ik het aan mijn eigen blogethiek verplicht om even te melden bij het begin van deze post dat ik misschien niet 100% objectief ben… Maar kom.
Lies & Lien werken al meer dan een jaar naar hun droom toe: een koffiehuis waar hun vroegere werk als ergotherapeuten tevens in verweven zit, door mensen met een beperking tewerk te stellen. Ze hadden met hun verhaal touche bij Stad Gent en mogen de zaal op de eerste verdieping van het Dienstencentrum Gentbrugge aan het Keizerspark omvormen tot hun Kaffie Is Kaffie.
