Al sedert de opening van Alberte ben ik zwaar fan. Dat heeft alles te maken met de keuken en dus ook hun (eerste) chef Toon Deseyne, met het interieur én met de uitbaters. Wanneer chef Toon en zaalhulp Carmen de deur in de Dendermondsesteenweg achter zich dicht trekken om een eigen avontuur op te starten, volg ik vanzelfsprekend met interesse. Het wordt Kruidtuin, gelegen in de Kortrijksesteenweg in een pand met een ruime tuin waar al andere horeacazaken (onder andere PAST-da) huisden.
O ja, ook nog even meegeven dat Alberte na Toon opnieuw een topper scoorde achter het fornuis: meer bepaald Tom Pauwelyn (die eerder zijn sporen verdiende bij J.E.F., De Superette en Aroy Aroy) met Julien Koch als sous-chef.
Op een vrijdagmiddag bellen we rond 12u30 naar Kruidtuin. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat we eigenlijk van plan waren om bij factor.ae op de Wiedauwkaai te gaan lunchen – omwille van de nabijheid (handig met baby Georges), de volgens mij vlotte lunchkaart en de nieuwsgierigheid naar de vaste stek van MOKJA!. Vreemd genoeg serveren ze daar enkel lunch van maandag tot en met donderdag. Gelukkig is er nog plaats bij Kruidtuin! Ik ben bijzonder benieuwd hoe de eerste meergangenlunch met Georges zal verlopen… Zal hij net zo braaf blijven als de vorige keren bij WAY en Paulette?
Het pand en de indeling lijken niet drastisch veranderd, doch wel helemaal op punt gezet met 100% nieuw meubilair en een paar leuke wandaccenten. Ik herinner mij de keuken niet meer zo goed bij PAST-da, maar ik vermoed dat ze hier behoorlijk in geïnvesteerd hebben. Je wandelt in elk geval eerst langs de keuken en de toog om zo bij de tafels achterin te belanden. Wij krijgen – zoals aan de telefoon gevraagd – een tafel waar de kinderwagen vlak naast kan staan. Dankjewel!
Op tafel ligt het lunchmenu en meteen vallen de erg schappelijke prijzen op. Over € 19 voor een tweegangenlunch hoef ik niet lang na te denken! Drie gangen (en dus tevens dessert) durf ik nog niet beslissen, gezien ik niet zeker ben hoelang Georges het leuk zal vinden bij Kruidtuin… Er wordt eerst geïnformeerd naar een drankje. Mij lijkt de kervel, peer, soda (€ 5) wel wat, want met mijn borstvoeding drink ik nog steeds geen alcohol. Er bestaat ook een alcoholische variant met witte vermouth (€ 10), mijn gezelschap verkiest echter de Crémant de Loire David Regnier (€ 7) als aperitief.
Dankzij zo’n aangename alcoholvrije apero mis ik echt niets. Heerlijk! Hierbij hoort een geslaagde amuse van aardpeer met béarnaise van bloemkool en intussen bestel ik ook het hapje op de kaart: tête pressée, mosterdzaad, koolrabi (€ 8). Ik schrik wat van de portie, want bij Alberte waren we kleinere proevertjes van Toon gewoon. Wanneer ik kop eet, dan besef ik altijd dat ik nooit een echte vleeseter zal worden. Zoals het een foodie betaamt, doe ik mijn best om alles een kans te geven en te eten. Maar zaken die té dierlijk zijn of te veel naar ingewanden neigen, daar moet ik toch steevast moeite voor doen. Zo ook met deze preskop die door de vrij grove stukken weinig aan de verbeelding overlaat… Uiteraard doet dit niets af aan de kunsten van de chef. Alleen mochten de smaakmakers er rond iets steviger doorsmaken. Kop vraagt straffe mosterd en zo.
Voor het voorgerecht schakel ik over op druivensap (€ 2,50), mijn maat lust wel een glaasje wit en stemt hiervoor in met de huiswijn. Ik heb eerlijk gezegd niet opgelet dewelke, zo gaat dat blijkbaar met mij als ik zelf niet drink. Volgens mij bestellen ze hun lekkere brood trouwens bij dezelfde bakker als Alberte en als ik mij niet vergis is dat Dutilleul (voorheen Jacques & Patrick, nu Patrick & Claudine) in de Goudstraat. Met als gevolg dat ik té veel stukken brood eet, rijkelijk besmeerd met boter – iets wat ik thuis nooit doe, dat reserveer ik voor op restaurant.
Dan verschijnt ons voorgerecht: mimolette, savooi, rozemarijncracker. Van de mimolettekaas maakte de chef een crème die vrij stevig van structuur is. Daarbij komt wat geblancheerde savooikool met sjalot en tot slot de bewuste rozemarijncracker. De flinterdunne cracker blijkt bij momenten iets te dun om de stugge mimolette mee op te scheppen. Voor de rest eet ik met veel plezier het voorgerecht van de week op.
Links en rechts komt ondertussen de civet van everzwijn voorbij. De portie ziet er erg royaal uit, dus ik verheug me op mijn vermoedelijk iets lichter verteerbare viskeuze: wortel, selder, makreel, jus citroenmelisse. Op het bord liggen diverse bereidingen van wortel (puree, gebakken en rauw gemarineerd) en enkele kort gegaarde makreelfilets. De zachte wortel, het verse visje, de beet in de rauwe groenten en de schuimige jus met citroentoets brengen samen een gebalanceerd en lekker geheel.
Het valt trouwens op dat ze deze middagservice met slechts twee personen draaien: Toon achter de potten en Carmen in de zaal. Het lijkt wel een nieuwe trend in Gent – denk ook aan Roots. Dat zal uiteraard veel te maken hebben met de hoge personeelskost en de witte kassa in de horeca. Desalniettemin ligt het tempo tijdens deze lunch goed. Fijn!
Omdat het borstvoedingsmoment alweer nadert, passen we toch voor koffie of dessert als afsluiter en rekenen we meteen af (€ 81,50). De chef komt bij het naar buiten wandelen Georges nog even bewonderen en we bedanken hem voor de maaltijd.
Veel succes gewenst aan de Kruidtuinierders! We zetten tevreden koers naar Mariakerke – al geeft mijn gezelschap nog als tip mee dat ze iets kwistiger mogen zijn met die kruiden uit die tuin. Ik treed hem bij.