Tegenwoordig verrast mijn collega mij steeds vaker met nieuwe eetadresjes… Fijn! Ben ik mijn foodie-neus – whatever that may be – aan het verliezen of kom ik gewoon te weinig buiten? In ieder geval zeg ik volmondig “Ja!” tegen haar voorstel om bij Beluso in de Kortrijksepoortstraat (naast ’t Hoekske, schuin tegenover Verlorenkost) te lunchen.

Beluso Original is op en top Portugees en dat blijkt tevens – ook wel logischerwijs – de taal die de uitbater spreekt. Gelukkig switcht de dame naast hem achter de toog probleemloos tussen Portugees en Nederlands. Ze zijn op dinsdag, woensdag, vrijdag en zaterdag overdag open. Dat lijkt weinig (om bijvoorbeeld van te kunnen leven), maar op Facebook leggen ze uit dat ze op maandag en donderdag alle tijd nodig hebben om hun eetwaren te bereiden.

En wat zijn die eetwaren? In de hartige categorie empada (volgens Wikipedia ‘pastry pie the size of a muffin, that is baked in small steel or aluminium shells in the oven, commonly filled with chicken, chicken with cream cheese, heart of palm, and sometimes beef‘) en sandwiches – ook met een Portugese benaming, maar die ben ik vergeten.

Mijn gezelschap laat even op zich wachten, dus neem ik ruim de tijd om mij met een glas witte wijn (€ 3,50) aan de toog bij het raam te installeren, wat te lezen en terwijl voorbijgangers te observeren. Inmiddels weet ik wat ik wil: empada met kip en chorizo en slaatje ernaast (€ 8,75). Daarbij lust ik nog wel een glas wijn. De collega doet van idem dito. Even melden dat de empada’s bij Beluso ook zonder slaatje gekocht kunnen worden: warm of koud, ter plekke consumeren of meenemen. Nog een geluk trouwens dat ik mijn zinnen niet op een sandwich gezet had, want die blijken uitgeput. 

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

In de bossen van Hertsberge verwelkomen chef Gregory Schatteman en gastvrouw Marieke Moyaert hun gasten sinds enkele jaren in hun Restaurant Schatteman.

We nemen het aperitief graag in de flamboyant gekleurde zetels die mooi contrasteren met de klassieke villa. Omdat we wellicht voor het ‘all-in’ menu (€ 150 per persoon) zullen gaan, vragen we alvast een glas huischampagne Le Brun Servenay. In de prijs zijn inbegrepen: amuses, zes gangen, wijnen, water, kaas en koffie of thee.

Al bij de amuses wordt de toon gezet. Van de stoet van vijf blijft voornamelijk hun signature hapje hangen: het Schatteman hoeve-ei met gerookte forel, bloemkool en pickles. Daarna mogen we aan tafel, dichtbij de open haard met stevige houtblokken.

Bij de eerste vier gangen zie ik een patroon: een groot wit bord met een kleine, ronde compositie die na het serveren bevochtigd wordt. Eerst komt de erg frisse makreel met als letterlijke rode draad rode biet, radijs, granaatappel. Dan volgen gebakken mosselen, aardappelen en jus van zuring. We gaan verder met een absolute voltreffer: Noorzeekrab, avocado, mango en bouillabaisse. Het vierde bord met eekhoorntjesbrood en ganzenlever brengt de herfst binnen.

En die lijn wordt verdergezet bij de fazant, want het bord wordt afgewerkt met een gebakken herfstblad. De chef bezorgt ons een verrukkelijke avond, de gastvrouw versterkt dat goed gevoel nog door haar professionele hartelijkheid én de mooie wijnen die ze gezwind schenkt.

Aan de kaaschariot kunnen we niet weerstaan. De desserts met hazelnoottaart en peer in de hoofdrol bevallen eveneens. En ook de extra zoetigheden – met speciale vermelding voor de huisgemaakte ‘nunnebillen’ – onderstrepen Schattemans kunnen.

We verlaten de Hertsbergse bossen met een warm gevoel: de keuken én de sfeer zitten helemaal goed bij dit jonge keukengeweld!