Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Een tweede zaak openen boven een sterrenrestaurant, dat is wat Matthieu Beudaert van Table d’Amis doet in Kortrijk met Gastrobar Gust.

We volgen op een zaterdagavond krijtbord en pijlen naar de eerste etage. De resterende tafel voor twee staat helaas tegenover de bezige ingang naar de open keuken, al gluur ik daar wel eens graag naar binnen. In deze draait alles om de Mibrasa grill en zwaait chef Sebastien Ghyselen ontspannen de plak.

Als aperitief bestellen we huischampagne (€ 10) en picon (€ 8). Mijn drankje blijkt bijzonder royaal, zijn bubbels iets te warm.

Van de ‘kleine Gust’ starten we met voor elk een oester uit Saint-Vaast (€ 2,50 per stuk). Verder ook de bouchotmosseltjes met Vedett Extra White en koriander (€ 14): steevast top om te combineren met witbier en een Aziatische toets. Tenslotte kan ik niet weerstaan aan de boudin blanc uit de Mibrasa (€ 6). Gewoon gegrild, gewoon perfect.

Bij de ‘grote Gust’ komt alles uit diezelfde grill. Mijn vriend prikt instant de entrecôte Galician Txogitxu natuur (€ 29). Omdat de catch of the day uit de Noordzee uitverkocht blijkt, schakel ik over op de stoof van varkenswang (€ 20). Dan duikt er plots toch één griet (€ 22) op en switch ik enthousiast terug naar dat visje. Voor erbij lusten we fijne frietjes (€ 3), pomme anna (€ 4) en salade mille couleurs (€ 4). De voorgerechten bekoorden al, de hoofdgerechten overtreffen nog. De griet is fantastisch gebakken en leuk geserveerd met noten en zaden. De tomatensalsa als begeleiding werkt, maar ik kan niet zwijgen over die in hoeveboter gebakken aardappeltjes. Wat een geluk dat ik mijn frietjes last-minute omgeruild heb! Ook aan de overkant enkel lof…

Wijngewijs houden we het bij een glas witte en rode huiswijn (€ 6), beiden gesmaakt en aangeraden door het erg professionele team – iets wat je boven een sterrenzaak wel vanzelfsprekend vindt. Verder tevens warme woorden voor het interieur met z’n smaakvolle decoratie.

Als afsluiter kan er enkel nog koffie (€ 5) bij. Volmaakt voldaan dalen we de trap terug af, vol goede voornemens om terug aan tafel of bar te schuiven bij Gust.

Opnieuw dezelfde collega met lately de goede foodneus wijst mij op het feit dat je tegenwoordig lekker en uiterst schappelijk kan lunchen bij Kaaiman aan de Reep. Schappelijk, wat een mooi woord toch! En ik citeer hier letterlijk hun website.

Ik had al iets horen waaien over (sous-)chef X van restaurant Y die daar in de potten roert. Was het nu Tomek van J.E.F. of Angelo van Vintage? Het blijkt de laatste te zijn.

Illustratie van Kaaiman website – Copyright onbekend

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

HULA is de Latijnse naam voor Heule én de nieuwe zaak van Thijs Clinckemaillie en zijn vriendin Aurélie Reynaert.

Het koppel runde enkele zomerseizoenen Le Lutin Gourmand van Piet Huysentruyt. Na een stop in Washington openen ze nu een restaurant annex feestzaal in hun favoriete parochie.

We arriveren bij het voormalige Rattenkasteel en installeren ons in het nagelnieuwe interieur met veel natuursteen en hout. Meteen verschijnt er panna cotta van geitenkaas als hapje, de vraag naar het bijhorende drankje blijft even uit. Uiteindelijk bestellen we sherry (€ 4,50) en cava (€ 5).

Ondertussen besluiten we om à la carte te eten: veel prikkelende gerechten, dus een lastige keuze! Als voorgerecht ga ik voor carpaccio van rundsfilet d’Anvers (€ 17,50 – met parmezaan, pesto, pijnboompitten), mijn lief voor de tartaar van Schotse zalm (€ 17 – hijiki, curry, groene selder, avocado). Omdat de gerechten vrij snel geserveerd worden, beslissen we om verder van onze aperitieven te drinken. Voor mij ligt een houten plank met eigentijdse carpaccio, bestaand uit véél kwaliteitsvol vlees en gepekelde radijs als HULA toets. Zeker geen klachten, al lonk ik toch naar de overkant. De zalmtartaar blijkt top en op mijn smaakpapillen geschreven.

De jongedames met postcode 8501 op hun T-shirt doen zeker hun best, toch is er wat chaos rond onze wijn: Ostatu Blanco (€ 4,50 – wit, Rioja) voor haar, Ostal Cazes (€ 5,50 – rood, Languedoc) voor hem. We nippen en knikken goedkeurend. Opnieuw volgen de gerechten erg vlot. Voor mij gepocheerde grietbot met mosseltjes, geplette aardappel en artisjok (€ 26), Ik ben instant fan: de stevige griet combineert hemels met de typerende artisjoksmaak en de zachte mosselen, het geheel wordt mooi bijeengehouden door een schuimige saus. Ook de gebakken kraaibiefstuk met sjalotsaus (€ 24,50) krijgt een goed rapport.

Dessert kan er écht niet meer bij; cappuccino en een prima praline met HULA logo net wel. Thijs en Aurélie weten duidelijk waar ze mee bezig zijn en dat kan Heule en contreien alleen maar toejuichen.

Ik deed al meermaals bij Traiteur Toulouse wat je bij een traiteur hoort te doen: eten afhalen. Soms wat slaatjes als lunch, of onlangs vitello tonnato en Luikse balletjes met spruitjes en knolselderremoulade als diner.

Lees verder →