Je hebt verjaardagskadootjes. En je hebt verjaardagskadootjes met een sterretje… Dit jaar kreeg ik er eentje van het laatste type van mijn vriend: een diner in Kobe Desramaults’ In De Wulf.

Bij aankomst worden we naar een tafeltje begeleid waarop een bloemstuk prijkt. Het enige tafeltje met, een originele en geapprecieerde verrassing van mijn ouders en tante. Na even weifelend door de gepresenteerde menukaart te scrollen, opteerden we om voluit te gaan met het volledige degustatiemenu inclusief wijnarrangement.

En dat we degusteerden…

vooraf

Granen & kruiden
Rode biet, yoghurt
“Smoutebol”, gerookte ui
Gepekelde knolselder
Gerookte rode poon & appel

land & zee

Pieterman, postelein, gepekelde rammenas
Marennes oester gegaard in weisaus, koolbladnerf, veldkers & mosterdgraan

Griet, spruiten, mierikswortel, vlierbeskappers
Aardappel “rose de France”, karnemelk, “Damse mokke”, Noordzeekrab

Coquille, geroosterde winterprei, peterselie
Ingelegde oesterzwam, wulken en walnoot, huisgedroogde ham

Zeekat, ansjovis, inkt, as

Knolgroenten uit Heuvelland, eidooier, jus van geroosterde kip
West-Vlaams rood rund, daslookkappers, gerookte Keiemtalerkaas, savooikool

zoet

“Pompoen”
Peer & chicorei
Rode biet, rozebottel, chocolade

De veelvuldige lofbetuigingen aan het adres van Kobe Desramaults zijn 100% terecht! Hij deinst er absoluut niet voor terug om van de geëffende culinaire paden af te wijken, zonder gratuit te experimenten. Deze bijzondere smaken – denk wei, vlierbloesemkappers, as, eidooier – komen wonderwel samen en veroorzaken explosie na explosie na explosie na explosie.

Maar niet alleen de smaken laten bij mij een blijvende indruk na. Het volledige In De Wulf concept klopt! De producten, van regionale producenten die dezelfde filosofie onderschrijven. De kruiden, geplukt in en rondom Dranouter. De wijnen, iets wereldser doch stuk voor stuk van biologische wijnboeren. De bediening, waarbij de chef en zijn sous-chefs zelf hun gerechten aan tafel serveren en documenteren. De inrichting, met aardse kleuren en duidelijke verwijzingen naar de natuur.

Kobes keuken overtreft naar mijn mening die van de andere Flemish Foodies Jason (chef van C-Jean) en Ollie (chef van Volta). De moedigste der drie musketiers met een gezonde dosis culinaire rock ’n roll.

Respect van mijnentwege! Ik ben fan.

En kijk bijgevolg met reikende hals uit naar de opening van zijn tweede zaak,
een brasserie in mijn thuisstad Gent.

Naast love brands bestaat er volgens mij ook zoiets als love spots.
En Dôme Sur Mer krijgt in mijn culinaire leefwereld absoluut dat label.

In tegenstelling tot wat de publieke opinie denkt bij het fishy broertje van sterrenrestaurant Dôme geen overprized food, maar een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding. Een suggestie – makreel met twee bereidingen van witloof – op het krijtbord voor slechts € 9 staaft deze stelling.

Toen ik er gisteren binnenstapte, was ik al zeker van mijn dessertkeuze: een ongeëvenaarde wafel op grootmoeders wijze, inclusief chocoladesaus en slagroom. Over voor- en hoofdgerecht moest ik iets langer nadenken. Uiteindelijk werd het een weloverwogen krab met mayonaise, gevolgd door calamars op Baskische wijze.

De verse krab om mijn lust voor fruits de mer te stillen. De calamars omdat die bij Dôme Sur Mer in mijn ogen als signature dish gelden – al moet de chef in kwestie die keuze uiteraard voor zichzelf maken. Geen gefrituurde pijlinktvis met tartaar, maar verscheidene soorten inktvis à la plancha in een pikante olie.

Alle gerechten worden hier begeleid door bekoorlijk brood (zelfs voor een non believer als ik op broodgebied) van de gelinkte bakkerij Domestic en een slaatje. Dat slaatje stelt niet zo veel voor: sla, wortel, radijs en bloemkool in een vinaigrette. Maar al bij de eerste kennismaking betoverden deze pareltjes van bloemkool – al moet ik meegeven dat deze tot serieuze parels verworden zijn.

Krab met mayonaise

Calamar op Baskische wijze

Wederom keurige keuken, superbe service en genoeglijk gezelschap.

Het smaak hier naar zee.
Meer zee!