Brasserie Romantiek

Geplaatst op 07/01/2013 door elidesc

Een culinaire komedie.
Van de makers van ‘Aanrijding in Moskou’.
Van de regisseur van ‘Dubbelleven’.

Okay, I’m in.

Kinepolis Gent, vrijdagavond. Gezien de recentelijke jaarovergang en de bijhorende voornemens laten we de winkel uitpuilend van nacho’s, snoep, ijs en worstjes rechts liggen en lopen meteen door naar zaal 4 helemaal achteraan.

Op het schermpje bij de kassa blijkt dat The Broken Circle Breakdown met nog 3 beschikbare plaatsen na een paar maanden nog steeds blijft scoren. Die andere recent gelanceerde Vlaamse film Brasserie Romantiek doet het beduidend minder goed met nog meer dan 200 zitjes. Nochtans een mooie cast met ondermeer Koen De Bouw, Barbara Sarafian, Filip Peeters, Tine Embrechts en Ruth Becquart (zus Birgit uit Clan) – en dan vernoem ik puur mijn favorieten. Soit, een beetje ruimte in de bioscoop kan geen kwaad.

Na de film kijken we elkaar aan en zeggen quasi simultaan ‘Bwoah! Niet super…’. De acteurs zetten individueel vaak sterke prestaties neer en de makers slagen in hun komische intentie. Ik lach verscheidene keren luidop – niet meteen mijn gewoonte. Maar toch blijf ik bij de aftiteling met een moeilijk te benoemen honger zitten. Misschien omdat een langspeelfilm enkel en alleen in een restaurant gefilmd zelfs voor een foodie als ik wat te eentonig is. Als buitenlocatie herkennen we wel enthousiast de Muide en daar rijden we diezelfde avond uiteraard nog eens langs. Misschien omdat de personages net iets te karikaturaal gepresenteerd worden. Misschien omdat het geheel mij nogal sterk aan een dorpsrevue doet denken. Niet slecht dus, maar geen prijsbeest.

Overigens wel mijn oprechte felicitaties voor de food consultant die achter het menu (inclusief de aangepaste wijnen) zit. Jawel, het klopte allemaal. Vooral het tweede voorgerecht (Ibericospek met coquilles, butternutpompoen, crumble van speculoos en pijnboompitten) deed mij instant watertanden. Ik zou zelf niet twijfelen om dit vijfgangenmenu te bestellen. Zelfs op zo’n vreselijke restaurantavond als Valentijn.

Blankets, gelezen op Kindle

Geplaatst op 07/01/2013 door elidesc

Een graphic novel van Craig Thompson

Na mijn eerste graphic novel ervaring met Habibi stortte ik mij tijdens hetzelfde weekend meteen op een eerder – en minstens even de moeite waard volgens mijn Goodreads friends – werk van Craig Thompson: Blankets. Weerom op diezelfde Kindle.

Blankets werd uitgegeven in 2003 en vertelt het autobiografische verhaal van Craig, zijn jongere broer Phil en zijn eerste liefde Raina. Over hoe hij als kind struggelde met deze doorgaans zorgeloze levensfase: gepest, vluchtend in tekenen en dromen. Voornamelijk door zijn opvoeding in een oerchristelijke omgeving overweegt hij even om in te treden. Maar dan leert hij tijdens een religieus getint sneeuwkamp Raina kennen…

Bij Habibi vond ik het cliché-adjectief ‘beklijvend’ overdreven, hier gebruik ik het niet wegens wel terecht doch niet op z’n plaats in deze lichtjes aangrijpende biografie. Pakkend. Treffend. Aandoenlijk. Those will do.

Denk een winterse zondagmiddag. Maak het knus. Sla de eerste bladzijde om en weet dat je niet zal stoppen vooraleer je iets meer dan 500 pagina’s later landt. In een ruk! Uit!

‘Blankets’ holderdebol.comder kopen?

Habibi, gelezen op Kindle

Geplaatst op 07/01/2013 door elidesc

Een graphic novel van Craig Thompson

Mijn allereerste ervaring met een e-reader, meer bepaald een Kindle van Amazon. Een model van een jaartje oud – dus zonder touch, paperwhite of backlight. Doch absoluut voldoende om kennis te maken met het niet-langer-papieren boek. Nogal onlogisch kies ik meteen voor een graphic novel – weerom primeur voor mezelf – en niet voor volle tekst.

Over de graphic novel

Habibi vertelt het verhaal van Dodola en Zam – doorheen de pagina’s ook nog met andere namen benoemd, dus de aandacht erbij houden is de boodschap. Door de band genomen lukt dat naar behoren; het verhaal en de tekeningen slepen mee. Alleen raakt Craig Thompson mij af en toe kwijt tijdens de veelvuldige verwijzingen naar verhalen uit godsdienstige geschriften – zij het de Bijbel (zowel Oude als Nieuwe Testament), zij het de Koran. Nochtans verweven deze gekende ‘parabels’ (geen idee of deze term in de Islam ook gebruikelijk is) naadloos met de woestijn, een armoedig dorp, een moderne stad en het paleis van een sultan als decors. Fascinerend, maar net niet beklijvend.

Over de Kindle

Ondersteboven in de zetel, met de Kindle in één hand en enkel een tikje met mijn duim nodig om naar de volgende pagina te bewegen. Best handig! Erg fancy ziet deze e-reader er echter niet uit, desalniettemin past het ding perfect in eender welke handtas. Pakweg een iPad spreekt absoluut meer tot de verbeelding, maar leeservaringen heb ik daar totnogtoe niet mee. Volwaardige leeservaringen, geen kranten dus. Al voel ik nu wat wenkbrauwgefrons: “Volwaardige leeservaringen? Een graphic novel op Kindle?”. Ja, jullie hebben gelijk. Ik heb lang getwijfeld vooraleer ik Habibi op Goodreads hebt gelogd als een boek en dus meteen als nummer 1 van de 24 in mijn reading challenge 2013. Uiteindelijk deed ik het, omdat Habibi voor mij een volwaardig verhaal vertelt waar je toch een aantal uren zoet mee bent als lezer. Misschien moet ik voor de eerlijkheid tegenover mezelf toch maar die uitdaging met een paar boeken optrekken als ik mij echt op de graphic novels ga werpen. En uiteraard in de toekomst een boek zonder prentjes op Kindle lezen. Daarvoor heb ik alvast ‘Congo’ van David Van Reybrouck in gedachten.

‘Habibi’ holderdebol.comder kopen?

Cuichine wederom

Antwoord

Vrijdag pleegde ik een herhalingslunch bij Cuichine. Alweer een eindje geleden, maar ik blijf fan van deze hedendaagse Chinees in de Zurenborgse Draakstraat. Eigentijds, democratisch geprijsd (zeker over de middag), sympathiek en bovenal werkelijk lekker.

Bij het binnenkomen vroeg de meneer meteen al of ik de dame van de blog ben. Wat een opener! De avond voordien had ik hetzelfde voor in De Walrus en kon ik niet veel meer uitbrengen dan een rood kaken en wat gestamel. Bij Cuichine bracht ik het er gelukkig iets vlotter vanaf. Ja, we zijn sociale beestjes – waarbij ik eigenlijk meer op social dan sociaal doel. Mijn compagnon frequenteert als buurtbewoner wekelijks deze Chinees met Bib Gourmand en 13/20 in de Gault Millau. Vaste klant zijn bevordert de conversatie.

Op het lunchmenu (steevast aangekondigd via hun Facebookpagina – alwaar je ook leuke (foto)verslagen van hun food inspired trips naar New York, Tokyo of waar ook ter wereld vindt) staat als voorgerecht tataki van USDA beef met korianderpesto en als hoofdgerecht tempura van inktvis met vijfkruidenpoeder. Maar uiteraard starten we met edamame, kroepoek en wasabimayonaise, begeleid door een glaasje biologische (troebele) cava.

De tataki volgt vlotjes, want na hun verlofperiode hebben de klanten de weg nog niet helemaal teruggevonden (drie tafeltjes tijdens deze service). Magnifiek rundsvlees, smakelijk gecombineerd met gemarineerde komkommer en korianderpesto (alleen wat knullig gedresseerd). Ernaast ligt een fris en fruitig slaatje. Geslaagde start van de lunch, waarbij we verder van onze cava nippen en spuitwater drinken.

Daarna komt een herkenbaar Cuichine hoofgerecht: iets – in dit geval tempura van inktvis – met de obligate paksoi en witte rijst. Vijfkruidenpoeder komt tevens geregeld voor, een door en door Chinees ingrediënt uiteraard. Fris, smakelijk, waarom ik hier graag kom. Hierbij drinken we nog een glaasje rood, Spaans – verdere details herinner ik niet.

Als thee kies ik voor een mix van groene en jasmijn, geserveerd in zo’n zwaar zwart potje. Daarbij komen tevens delicieuze koekjes op tafel, dit keer meer kokos- dan gembersmaak. Opeens verschijnt nog een extraatje ‘voor ons Nieuwjaar’: een warm balletje kleefrijst met sesamzaadjes gevuld met choco(lade). Echt lekker! Wat fijne foodbabbels over leveranciers, Chinatown, dim sum en New York later trekken we als laatste lunchklanten de deur achter ons dicht.

En wat betreft 2013, het voornemen om toch eens werk te maken van die peking duck all the way is bij deze nogmaals uitgesproken / neergeschreven.

Meer lezen over Cuichine?
Mijn eerste lunch.
Mijn tweede lunch.